Hipoglikemija
| Hipoglikemija | |
|---|---|
 | |
| Merač glukoze | |
| Klasifikacija i spoljašnji resursi | |
| Specijalnost | endokrinologija urgentna medicina |
| Patient UK | Hipoglikemija |
Hipoglikemija je pad šećera u krvi usled slabog funkcionisanja jetre, dužeg neunošenja hrane, kao i prevelikog fizičkog i psihičkog zamora ili snažne anksioznosti. Hipoglikemija se manifestuje u vidu otežanog disanja, bledila, znojenja, osećanja gladi i pomućenja svesti.[1][2]
Bilo koji razlog da je u pitanju, svaki ponaosob zahteva poseban pristup i razmatranje pojave hipoglikemije uz kliničku sliku pacijenta. Kada se govori o donjoj granici koncentracije glukoze u krvi ne postoje specifična i stroga ograničenja. Smatra se da je koncentracija glukoze niska ukoliko iznosi manje od 50 mg/dl (18 mg/dl = 1 mmol/l).[3]
Hipoglikemija se smatra glavnim i ograničavajućim faktorom u lečenju glikemije tipa 1 i dijabetesa tipa 2.
Etiopatogeneza[uredi | uredi izvor]
Hipoglikemija je jedan od češćih uzrok gubitka svesti i po pravilu se javlja kod insulin zavisnog oblika šećerne bolesti, kao jedna od komplikacija primene insulina.[4]
Spektar kliničkih znakova i sisptoma u hipoglikemiji zavisi od oblika hipoglikemije. Bolesnik, na početku razvoja (do gubitka svesti) može sam da prepozna početak hipoglikemije i na taj način pravovremeno spreči njen dalji razvoj. Takav oblik hipoglikemije ne zahteva pomoć drugog lica.
Hipoglikemije koja dovodi do punog gubitka svesti zahteva pomoć drugog lica. Ovaj oblik hipoglikemije može dovesti do „mirne“ kome i hipoglikemije sa provociranim epileptičkim napadom.[5]
Klasifikacija hipoglikemije[uredi | uredi izvor]
| Nivoi | Vrednosti glukoze |
|---|---|
| Prvi nivo | <70 mg/dL (3,9 mmol/L) do ≥54 mg/dL (3,0 mmol/L) |
| Drugi nivo | 54 mg/dL (3,0 mmol/L) |
| Treći nivo | Teški oblik koji se karakteriše izmenjenim mentalnim i/ili fizičkim statusom koji zahteva lečenje hipoglikemije. |
Klinička slika[uredi | uredi izvor]
Klasičnu kliničku sliku hipoglikemije karakterišu sledeći simptomi:
- Profuzno preznojavanje i osećajem hladnoće
- Zamagljenje vida i nesvestica,
- Neuobičajeno ponašanje (konfuzija, poremećajem govora, tremor)
- Perioralne parestezije,
- Opšta slabost,
- Palpitacije, strah i osećaj gladi.
U slučaju nastavka hipoglikemije dolazi do uznemirenosti, konfuzije, a potom gubitka svesti i povremenih provociranih (akutnih simptomatskih) epileptičnih napada.
Terapija[uredi | uredi izvor]
Primena glukoze dovodi do brzog oporavka svesti i povlačenja simptoma.[4]
Ishod[uredi | uredi izvor]
Gubitak svesti izazvan hipoglikemijom najčešće je tranzitoran, zbog brzog aktiviranja glukoneogenetskog sistema refleksima simpatikusa, kojih dovode do porasta glikemije i oporavka svesti.
Međutim kod bolesnika sa učestalim hipoglikemijama, refleks simpatikusa vremenom slabi, tako da se može nastati stanje produžene kome sa smanjenom tendencijom ka aktivaciji glukoneogenetskog puta, koja dovodi u opasnost život bolesnika, zbog trajnog oštećenja mozga, izazvanog produženim trajanjem hipoglikemijskih koma.[7]
U poređenju sa sinkopom i epilepsijom, hipoglikemija predstavlja ređi uzrok prolaznog gubitka svesti.[4]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Ovaj članak ili njegov deo izvorno je preuzet iz Rečnika socijalnog rada Ivana Vidanovića uz odobrenje autora.
- ^ Keith Parker; Laurence Brunton; Goodman, Louis Sanford; Lazo, John S.; Gilman, Alfred (2006). Goodman & Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics (11. izd.). New York: McGraw-Hill. ISBN 0071422803.
- ^ BioDiagnostica (2023-11-20). „Hipoglikemija”. BioDiagnostica (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-01-15.
- ^ a b v Leckie AM, Graham MK, Grant JB, Ritchie PJ. Frier BM. Frequency, severity, and morbidity of hypoglycemia occurring in the workplace in people with insulin-treated diabetes.. Diabetes Care. 28: 1333—1338. 2005. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć). - ^ Donnelly LA, Morris AD, Frier BM, Ellis JD, Donnan PT, Durrant R, Band MM, Reekie G, Leese GP;DARTS/MEMO Collaboration. Frequency and predictors of hypoglycaemia in Type 1 and insulin-treated Type 2 diabetes: a population-based study.. Diabet Med. 22: 749—755. 2005. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć). - ^ Agiostratidou G, Anhalt H, Ball D, et al. Standardizing clinically meaningful outcome measures beyond HbA1c for type 1 diabetes: a consensus report of the American Association of Clinical Endocrinologists, the American Association of Diabetes Educators, the American Diabetes Association, the Endocrine Society, JDRF International, The Leona M. and Harry B. „Helmsley Charitable Trust, the Pediatric Endocrine Society, and the T1D Exchange”. Diabetes Care. 40: 1622—1630. 2017.
- ^ Imanaka S, Matsuda S, Ito K, et al. Medical treatment for inoperable
insulinoma: clinical usefulness of diphenylhydantoin and diltiazem. Jpn JClin Oncol. 16: 65—71. 1986. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć).
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Klasifikacija | |
|---|---|
| Spoljašnji resursi |
- Radna grupa za izradu vodiča, rukovodilac Dragoslav Sokić (2005). Gubitak svesti Nacionalni vodič za lekare u primarnoj zdravstvenoj zaštiti (PDF). Beograd: Srpsko lekarsko društvo. str. 6—21. ISBN 978-86-85313-32-5. Pristupljeno 13. 4. 2016.
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
