Aequornithes

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Aequornithes
Vremenski raspon: gornja kreda do danas
Stidljivi albatros (Thalassarche cauta)
Naučna klasifikacija e
Domen: Eukaryota
Carstvo: Animalia
Tip: Chordata
Klasa: Aves
Kladus: Phaethoquornithes
Kladus: Aequornithes
Mayr, 2010
Kladus

Aequornithes (od latinskog aequor, što znači vodeno prostranstvo + grčkog ornithes, što znači ptice), ili jezgro vodenih ptica[1] definišu se kao "najmanji inkluzivni kladus koji sadrži Severne gnjurce i Kormorane".[2]

Monofiletsko poreklo grupe trenutno podržava nekoliko molekularnih filogenskih studija.[3][4][5][6]

Taksonomija[uredi | uredi izvor]

Aequornithes sadrže kladuse Gaviiformes, Sphenisciformes, Procellariiformes, Ciconiiformes, Suliformes i Pelecaniformes. Ne sadrži nekoliko nepovezanih grupa vodenih ptica kao što su flamingosi i gnjurci (Mirandornithes), njorke (Charadriiformes), i Anseriformes.

Na osnovu celokupne genomske analize redova ptica, kagu i sunčana čaplja (Eurypygiformes) i tri vrste tropskih ptica (Phaethontiformes) zajedno predstavljaju Eurypygimorphae što je najbliža sestrinska grupa sa Aequornithes u kladusu Ardeae.[1]

Kladogram[uredi | uredi izvor]

Kladogram je sastavio Dž. G. Berli sa saradnicima.[7]

Gaviiformes (Severni gnjurci)

Procellariiformes (albatrosi i burnjaci)

Sphenisciformes (pingvini)

Ciconiiformes (rode)

Suliformes (kormorani, itd.)

Pelecanidae (pelikani)

Balaeniceps rex (roda cipelarka)

Scopus umbretta (batoglava čaplja)

Threskiornithidae (ibisi i kašikare)

Ardeidae (čaplje)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Jarvis, E.D., (12. 12. 2014). „Whole-genome analyses resolve early branches in the tree of life of modern birds”. Science. 346 (6215): 1320—1331. doi:10.1126/science.1253451. 
  2. ^ Mayr, G. (februar 2011). „Metaves, Mirandornithes, Strisores and other novelties – a critical review of the higher-level phylogeny of neornithine birds”. J Zool Syst Evol Res. 49 (1): 58—76. doi:10.1111/j.1439-0469.2010.00586.x. 
  3. ^ Hackett, S.J., (27. 6. 2008). „A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History”. Science. 320 (5884): 1763—1768. doi:10.1126/science.1157704. 
  4. ^ Yuri, T., (2013). „Parsimony and model-based analyses of indels in avian nuclear genes reveal congruent and incongruent phylogenetic signals”. Biology. 2 (1): 419—444. doi:10.3390/biology2010419. 
  5. ^ Kimball, R.T., (decembar 2013). „Identifying localized biases in large datasets: A case study using the Avian Tree of Life”. Mol Phylogenet Evol. 69 (3): 1021—32. doi:10.1016/j.ympev.2013.05.029. 
  6. ^ Kuramoto, T. et al. (November 2015). "Determining the Position of Storks on the Phylogenetic Tree of Waterbirds by Retroposon Insertion Analysis". Genome Biology and Evolution, 7 (12):3180–3189. . doi:10.1093/gbe/evv213.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć) PDF fulltext.
  7. ^ Burleigh, J.G., (mart 2015). „Building the avian tree of life using a large-scale, sparse supermatrix”. Molecular Phylogenetics and Evolution. 84: 53—63. doi:10.1016/j.ympev.2014.12.003. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]