Pređi na sadržaj

Jovanka Maksimović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Jovanka Maksimović
Datum rođenja1925.
Datum smrti2002.

Jovanka Maksimović (19252002) bila je srpska istoričarka umetnosti, specijalista za opštu istoriju srednjeg veka, istoriju srpske srednjovekovne minijature i srednjovekovne skulpture (arhitektonsku plastiku i nadgrobnu skulpturu).[1]

Gimnaziju je završila u Beogradu 1944; studirala istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1945-1949. kod Svetozara Radojčića; primljena za asistenta 1950. Bila 1953/54. na specijalizaciji u Parizu (École des Hautes Études). Doktorirala u Beogradu 1956. tezom "Kotorski ciborijum iz XIV veka i kamena plastika susednih oblasti". Unapređena u docenta 1957, od 1962. je vanredni, a od 1973. redovni profesor na predmetu Opšta istorija umetnosti srednjeg veka. Duže vreme provela na studijskim boravcima u Italiji, Francuskoj, Engleskoj, SAD, Grčkoj, Rusiji. Učestvovala u radu većeg broja međunarodnih kongresa za istoriju umetnosti i za vizantijske studije. Član međunarodnog komiteta za istoriju umetnosti. Penzionisana 1991. godine. Dobila je Oktobarsku nagradu 1984. godine.

Razradila je istraživački postupak koji odlikuju kataloška obrada građe, opis, ikonografska i stilska analiza. Ikonografskim metodom nalazi vezu između likovnog dela i ostvarenja iz drugih grana umetnosti (minijatura i zidno slikarstvo; skulptura i slikarstvo), a preko njih i sa kulturama pojedinih teritorija ili epoha. Stilskom analizom otkriva elemente ili sklopove elemenata karakteristične za određeni umetnički period; potvrđeni kao pravilnosti, oni služe kao pouzdan oslonac za razna zaključivanja. Uporednim metodom, kojim pronalazi slične primere u susednim pa i u udaljenim oblastima, ulazi u razmatranje srpske umetnosti u širem kontekstu; to je vodi u studije evropske ranohrišćanske, romaničke, gotičke, vizantijske umetnosti, kao i umetnosti istoka.

Priznata je kao autor do sada najpotpunijih studija o srpskoj srednjovekovnoj skulpturi i minijaturi, uključujući i monumentalnu monografiju Srpske srednjovekovne minijature (Beograd, 1983).[2]

Izvori

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Dragojević P. „Jovanka Maksimović“[mrtva veza], odeljak u: "Odeljenje za istoriju umetnosti", zbornik Filozofski fakultet u Beogradu 1838-1998, Beograd, 1998, s. 361-393.
  2. ^ Miroslavljevo jevanđelje: Istorijat

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]