Jovan Grbić
| Jovan Grbić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1736. |
| Mesto rođenja | Svračkovo Selo, kod Korenice, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 1788. |
| Mesto smrti | Korenica, Austrijsko carstvo |
| Umetnički rad | |
| Polje | Crkveno slikarstvo |
| Uticaji od | Simeon Baltić |
Jovan Grbić (1736 – 1788) bio je srpski slikar i ikonograf.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Otac Rade uputio je Jovana kao dečaka u manastir Gomirje da se uči knjizi. Kada su 1751. u manastir došli ruski kaluđeri, trgovci ikonama, gomirsko bratstvo primetivši u njemu smisao i volju za slikanje poslalo ga je s njima u Rusiju da uči da slika ikone. Posle nekoliko godina učenja slikarstva vratio se i pridružio Luki Nikšiću i Đorđu Mišljenoviću u učenju slikanja ikona u slikarsko-zografskoj školi monaha Simeona Baltića, koja je tada delovala u manastiru Gomirje. Kao Baltićev učenik spominje se 1764.
O tome Manojlo Grbić piše:
| „ | Po jednoj bilješci platio je vladika 1763. za boju i za zlato, što je moler naručio za gomirski ikonostas 400 fr. u srebru. Kao učenici monaha Simeona spominju se 1764. god. Luka Nikšić, Jovan Grbić i Đorđe Mišljenović. Ali monah Simeon ne htjede ove đake savjesno spućivati u slikarstvu, i s toga se ovi potuže na-nj igumanu, a ovaj javi to vladici. Moler Simeon ostao je i na dalje u Gomirju, baveći se neprestano slikarstvom. Godine 1780. još je bio živ, jer te je godine naslikao 4 ikone za perjasičku crkvu. Toliko sam razabrao za spomenutoga učenika, Jovana Grbića, da je on slikao ikonostas u podlapačkoj crkvi, kao u svome rodnome mjestu. Taj ikonostas i danas postoji, te se vidi na njem, da ga je radio početnik, ali se odmah pozna, da je iz gomirske škole, koje gođ vidio oba ikonostasa[1]. | ” |
Ikonostas u podlapačkoj crkvi (Svračkovo Selo) spada u njegove ranije radove. Ovo selo je imalo i pravoslavnu i katoličku crkvu. Pravoslavnu crkvu potpuno su porušili hrvatski komunisti, a katolička postoji i dan-danas[2]. Ostali njegovi radovi nalazili su se u pravoslavnim crkvama Gornje Hrvatske, Vojne Krajine i Dalmacije. Slikao je na dasci i platnu. Oženio se Vasilijom Čelićevom iz Korenice i imao šestoro dece: Spiridona, Todora, Rada, Josifa, Šimu i Mariju.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Grbić M. (1891): Karlovačko vladičanstvo, prilog k istoriji srpske pravoslavne crkve. Druga knjiga. Karlovac: 169-170
- ^ Rapaić M. : LIČKA TRAGEDIJA Hrvatski zločini genocida nad srpskim narodom 1941. do 1945. „SRPSKA REČ“ – Beograd. 1999. ISBN 978-86-491-0034-3.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Kukoljević-Sakcinski I. (1858): Slovnik umetnikah jugoslavenskih, sv. I, Zagreb, 98-99.
- Simić-Milovanović Z. (1950): Srpska umetnost novijeg doba, Slikarstvo, Beograd, 21.
- Borčić V. (1974): Zbirka ikona Odjela Srba u Hrvatskoj, Zagreb.
- Radeka M. (1975): Gornja krajina ili Karlovačko vladičanstvo, Beograd, 288.
- Monasi manastira Gomirja rođeni u Lici