Ljubomir Joksimović
Ljubomir Joksimović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1848. |
| Mesto rođenja | Obrenovac |
| Datum smrti | 21. jun 1920. |
Ljubomir Joksimović (Obrenovac, 1848 - Obrenovac, 21. jun 1920) bio je knjižar, izdavač, narodni poslanik. Pošto je rođen u siromašnoj porodici, nije mogao da se redovno školuje. Radio je u Valjevu kao sudski delovođa i istovremeno bio sekretar Trgovačko-zanatlijskog odbora (1882). Potom je bio knjižar u Obrenovcu i član privremene uprave obrenovačkih trgovaca (1891). Prešao je u Beograd 1898. i bio državni knjižar. Biran je za narodnog poslanika Valjevskog okruga (1888, 1890 -1895), sekretara Skupštine Kraljevine Jugoslavije i predsednika Obrenovačke opštine. Odlikovan je Takovskim krstom petog reda.[1]
Život i delo[uredi | uredi izvor]
Dete siromašnih roditelja, Joksimović se nije mogao školovati. Međutim, bio je bistre pameti, učio je školu života, prilazeći inteligentnim ljudima. Čitao je dosta. Iako je u Narodnoj Skupštini bilo dosta poslanika sa fakultetskom spremom i sa viših stručnih škola, Joksimović je redovno biran za skupštinskog sekretara. Dosetljiv, rado je u govoru pravio šale, lepe i prijatne. Njegovi govori u Narodnoj skupštini isprepletani su dosetkama na račun opozicije. Niko se nije ljutio na te njegove dosetke, jer u njima nije bilo uvreda. Radikalnoj stranci Ljuba Joksimović je još kao mladić prišao za vreme života Svetozara Markovića. Započeo je štampanje dela Svetozara Markovića i Živojina Žujovića, ali je slab odziv čitalačke publike prekinuo štampanje ovih dela.[2]
Preštampao je dela Ljube P. Nenadovića, što je bio njegov najveći i najbolji izdavački posao.[3]
Knjižara Ljube Joksimovića[uredi | uredi izvor]
Joksimovićeva knjižara bila je kao neka kasina, u koju su rado i često svraćali najviđeniji političari, književnici, profesori i učitelji. Tu su se mogli videti pored naprednjaka Miloša Glišića, socijalista Dragiša Lapčević, liberal Mata Karamarković, pa radikali: Pašić, Paču, Velimirović i drugi. Ljubina knjižara bila je neutralno političko zemljište, na koje su nailazili ljudi svih političkih pravaca. Tu se govorilo otvoreno, iskreno o svim političkim pitanjima, a bez prepirki i zaoštrenosti. Ljuba se umeo naći u vršenju domaćinske dužnosti. Niko nije otišao iz njegove knjižare ljut ili uvređen. [2]
Knjižara Ljube Joksimovića imala je radikalno obeležje, ali je svaki kupac bio lepo dočekan i uslužen. Učenici, stariji gimnazisti i studenti rado su svraćali jer je Ljuba Joksimović uz lepo ponašanje i promišljene razgovore uvek imao kakvu dobru knjigu da preporuči pa i onu koju nije imao trenutno u svojoj knjižari. U poznijim godinama, kada je gotovo prestao da radi u knjižari, biran je za kmeta opštine grada Beograda. Na tom položaju je svojim trudom i razboritošću zadobio među Beograđanima veliki broj poštovalaca.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Popov, Čedomir (2009). Srpski biografski rečnik. Novi Sad: Matica srpska. str. 709. ISBN 978-86-7946-037-0.
- ^ a b Lazarević, Luka (1933). Mali pomenik. Beograd: Planeta. str. 140—141.
- ^ a b Starčević, Velimir (1997). Staro srpsko knjižarstvo. Beograd: Prosveta. str. 73—74. ISBN 978-86-07-01122-3.
