Džund Dimašk
Džund Dimašk (arap. جند دمشق) bila je najveća od svih pod-provincija (adžnad, jedni. džund), u koji je Sirija podijeljena pod dinastije Omaejada i Abasida. Imenovan je po svom glavnom i najvećem gradu, Damasku („Dimašk”), koji je u Omejadskom periodu bio i glavni grad Kalifata.
Geografija i administrativna podela[uredi | uredi izvor]
Za razliku od bilo koje druge pokrajine kalifata, Sirija je za vreme ranih Omejada podeljena na nekoliko (prvobitno četiri, kasnije pet) pod-provincije ili adžnad (jedinstveni džund, „vojna podela”), koji su u prvobitnom bili područja iz kojih je posebna divizija vojske dobijala svoje plate, zalihe i regrute [1][2]. Provincija Damask, Džund Dimašk, bila je najveća od adžnada, koja se prostirala većinom centralne Sirije. Njegove granice obuhvatale su približno bivše vizantijske provincije Fenikija Prima, Fenikija Libanensis i Arabija. [3][4]
Kasniji arapski geografi podelili su tamošnji Damask u sledeće okruge: ravan Guta oko Damaska, poznat kao „baštenska zemlja” zbog svoje plodnosti; Havran i Batanija, sa Adrom kao prestonicom; Džavlan; Džajdur (spominje samo Jakut el Hamavi); Hula; Balka; El Šara, sa kapitalom u Adhruhu, ponekad evidentiran kao pripadnik Džund Filastin; i El Džibal.[5] Ostali glavni gradovi su bili Bejrut, Sidon, Tir (iz kojih su poreski prihodi otišli u Džund el Urdun), Tripoli i Džubail duž obale. Priobalni gradovi i njihova neposredna okolina formirali su svoje male okruge.[6]
Po svojoj plemenskoj zastupljenosti, u džund Damasku uglavnom su Jamani, ali sa značajnom manjinom plemena Kajs. Godišnji poreski prihodi pokrajine iznosili su 450.000 zlatnih dinara prema Jakubi, 400.000 prema El Baladuriju, i 420.000 prema El Jahšijariju; Kudama ibn Džafar daje nizak broj od 110.000 dinara, ali to verovatno odražava efekte građanskog rata četvrte Fitne.[7] Što se tiče trupa, pod Kalifom el Validom I (v. 705—715), 45.000 ljudi je bilo u tom svojstvu raspoređeno u tamošnji džund Damask, iako pretpostavljam da nisu svi bili efektivci.[8]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Cobb 2001, str. 11–12.
- ^ Blankinship 1994, str. 47–48.
- ^ Cobb 2001, str. 13.
- ^ Blankinship 1994, str. 48.
- ^ Le Strange 1890, str. 32–35.
- ^ Le Strange 1890, str. 32–35, 39.
- ^ Blankinship 1994, str. 49.
- ^ Blankinship 1994, str. 49–50.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Blankinship, Khalid Yahya (1994). The End of the Jihâd State: The Reign of Hishām ibn ʻAbd al-Malik and the Collapse of the Umayyads. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-1827-7.
- Cobb, Paul M. (2001). White Banners: Contention in ‘Abbāsid Syria, 750–880. Albany, NY: State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-4880-9.
- Le Strange, Guy (1890). Palestine Under the Moslems: A Description of Syria and the Holy Land from A.D. 650 to 1500. London: Committee of the Palestine Exploration Fund. OCLC 1004386.