Aleksandar S. Marković
| Aleksandar S. Marković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1878. |
| Mesto rođenja | , Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1961. |
| Mesto smrti | Pretorija,  Južnoafrička republika |
| Vojna karijera | |
| Čin | Vojni lekar |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat |
| Odlikovanja | Albanska spomenica Zlatna medalja za hrabrost |
Aleksandar S. Marković (1878–1961. Pretorija, Južnoafrička republika) prvi je srpski vojni doktor rendgenolog.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Aleksandar Marković je završio medicinu, a zatim se odlučio na dve specijalizacije, jednu iz iz oblasti hirurgije koju je završio na Univerzitetu u Beču, a drugu iz oblasti radiologije i fizikalne terapije na Univerzitetu u Cirihu i Beču. [1] Prva Rendgenska stanica je otvorena 1. maja 1910. godine i u njoj se nalazio prvi rendgenološki aparat koji poveren Aleksandru Markoviću na upravljanje kao prvom srpskom rendgenologu. Rendgenološka stanica se nalazila u prostorijama Hirurškog odeljenja Opšte vojne bolnice u Beogradu.[2] Sam naziv Rendgenološka stanica je promenjen u naziv Rendgenološko odeljenje 1922. godine, te iste godine je i Aleksandar S. Marković imenovan za načelnika toga odeljenja, čiji je pun naziv Odeljenje za rendgenologiju i fizikalnu terapiju, koje je je lično otvorio Aleksandar Karađorđević[1]. Aleksandar Marković je bio imenovan za vojnog kapetana i predstavnik vojne, naučne i kulturne elite tog vremena.[3] Tokom Drugog svetskog rata 1941. godine bio je zarobljen u logoru u Italiji, ali je uspeo da pobegne i prudruži se saveznicima. Do kraja Drugog svetskog rata je radio za Crveni krst i pružao pomoć ranjenicima i vojnicima.[3]
Porodica[uredi | uredi izvor]
Aleksandar Marković je bio u braku sa Verom, rođena Valter, po profesiji fizičar, jevrejskog porekla koja je uhapšena i ubijena u Judenlageru na Sajmištu, u šezdeset trećoj godini života u decembar 1941. godine.[1] Porodica Marković je živela u porodičnoj kući na Slaviji, koja im je oduzeta na osnovu Uredbe Nedićeve vlade o pripadanju imovine Jevreja Srbiji, već u oktobru 1942. Posle rata, u periodu između 1946. i 1947 godine, Aleksandar Marković se sa sinom i njegovom porodicom seli u Južnoafričku Republiku, gde i umire, u Pretoriji, u emigraciji, 1961. godine[1].
Zasluge i odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Aleksandar S. Marković je bio učesnik i u Balkanskom i Prvom svetskom ratu. Bio je nosilac Albanske spomenice, on je organizivao lekarsku pomoći srpskoj vojsci na Krfu i u Solunu, a bio je i učesnik u proboju Solunskog fronta i oslobođenju Srbije. Odlikovan je sa 18 medalja za hrabrost[1].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d „OSTAO BEZ ŽENE, PA BEZ DOMA: Naslednicima prvog srpskog rendgenologa DR Markovića vraćena imovina”. Novosti. Pristupljeno 25. 5. 2021.
- ^ „Istorijat”. VMA. Pristupljeno 25. 5. 2021.
- ^ a b „Unucima prvog rendgenologa vraćen plac na Slaviji”. Politika. Pristupljeno 25. 5. 2021.