Anselm Fojerbah
| Anselm Fojerbah | |
|---|---|
 Autoportret (1873) | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. septembar 1829. |
| Mesto rođenja | Špajer, Kraljevstvo Bavarska |
| Datum smrti | 4. januar 1880. (50 god.) |
| Mesto smrti | Venecija, Kraljevina Italija |
| Umetnički rad | |
| Polje | slikarstvo |
| Pravac | Klasicizam |
Anselm Fojerbah (12. septembar 1829 — 4. januar 1880) bio je nemački slikar. On je vodeći klasicistički slikar nemačke škole 19. veka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rani život[uredi | uredi izvor]
Fojerbah je rođen u Špajeru, kao sin arheologa Jozefa Anselma Fojerbaha i unuk pravnika Pola Johana Anselma Ritera fon Fojerbaha. Njegova rodna kuća danas je mali muzej.[1]
Između 1845. i 1848. pohađao je akademiju u Diseldorfu, gde su mu predavali Johan Vilhelm Širmer, Vilhelm fon Šadov i Karl Son . Nastavio je studije na Minhenskoj akademiji, ali je 1850. godine, zajedno sa nizom drugih nezadovoljnih studenata, prešao na akademiju u Antverpenu, gde je studirao kod Gustava Vapersa. Fojerbah se preselio u Pariz 1851. gde je bio učenik Tomasa Kuture do 1854.[2] U Parizu je proizveo svoje prvo remek-delo, Hafiz kod fontane (1852).[3]
Godine 1854. finansijski potpomognut od strane velikog vojvode Fridriha od Badena, posetio je Veneciju,[2] gde je bio impresioniran radovima vodeće škole kolorista. Nekoliko njegovih dela pokazuju pomno proučavanje italijanskih majstora.[3] Iz Venecije je nastavio za Firencu, a zatim u Rim. Ostao je u Rimu do 1873. godine, sa kratkim posetama Nemačkoj.[2]
Tokom 1861. upoznao je Anu Risi (poznatu kao Nana), koja mu je pozirala kao model naredne četiri godine.[2] Godine 1866. nju je nasledila kao njegov glavni model Lusija Brunači, žena gostioničara koja je pozirala za njegove slike Medeje.[2] Godine 1862. Fojerbah je upoznao grofa Adolfa Fridriha fon Šaka, koji je od njega naručio kopije italijanskih starih majstora. Grof ga je upoznao sa Arnoldom Beklinom i Hansom fon Marezom. Njih trojica su postali poznati kao Deutchromer („Nemački Rimljani“) zbog toga što su preferirali italijansku u odnosu na nemačku umetnost.[2]
Između 1869. i 1874. naslikao je dve verzije Platonovog Simpozijuma.[4]
Godine 1873. Fojerbah se preselio u Beč, pošto je postavljen za profesora istorijskog slikarstva na Akademiji.[2] Među njegovim učenicima su Ludvig Dojč, Rudolf Ernst i Žan Diskart. On je kasnije imao sukob mišljenja sa arhitektom Teofilom Hanzenom oko njegovog murala na plafonu Pad titana, naslikanog za Veliku salu nove zgrade Akademije na Ringštrase.
Poslednje godine[uredi | uredi izvor]
Godine 1877. dao je ostavku na dužnost na Bečkoj akademiji i preselio se u Veneciju, gde je umro 1880. godine.[2] Brams je komponovao Nanie, komad za hor i orkestar, u njegovo sećanje.
Nakon smrti, njegova maćeha Henrijeta, sa kojom je oduvek bio blizak i koja je uvek radila na unapređenju njegove karijere, napisala je knjigu pod naslovom „Zavet“ ili „Zaveštanje“. U sastav knjige je uključila njegova pisma i autobiografske beleške. Knjiga je doživela uspeh i znatno je poboljšala njegovu posthumnu reputaciju.[5]
Prema navodima Enciklopedije Britanika iz 1911:
Bio je prožet klasičnim znanjem, a njegove figuralne kompozicije imaju dostojanstvo i jednostavnost grčke umetnosti. On je prvi shvatio opasnost koja proističe iz prezira tehnike, da je zanatsko majstorstvo potrebno da bi se izrazile i najuzvišenije ideje, i da loše nacrtani obojeni crtani film nikada ne može biti vrhunsko dostignuće u umetnosti.[3]
Njegovi radovi nalaze se u vodećim javnim galerijama u Nemačkoj. Štutgartska galerija ima drugu verziju Ifigenije; Karlsrue, Dante u Raveni; Minhen, Medeja; i Berlin, Koncert, njegova poslednja važna slika. Ostala značajna dela su Pijeta, Platonov simpozijum, Orfej i Euridika i Ariosto u parku Ferara.[3]
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Junački pejzaž, 1855 -
Procep u steni sa kravama, 1855 -
Ifigenija, 1862 -
Pripovedač na bunaru, 1866 -
Rikordo di Trivoli, 1867 -
Orfej i Euridika, 1868–1869 -
Nimfa koja se odmara, 1870 -
Presuda u Parizu, 1870 -
Ifigenija II, 1871 -
Bitka Amazonki, 1873 -
Banket, 1874 -
Ifigenija III, 1875 -
Umetnikova maćeha, 1878
_-_Google_Art_Project.jpg)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Home - Feuerbachhaus Speyer”. feuerbachhaus.de.
- ^ a b v g d đ e ž Artist biography in German Masters of the Nineteenth Century, p.268
- ^ a b v g Encyclopædia Britannica, 1911
- ^ J.G. Lesher. „Some Notable Afterimages of Plato's Symposium”. Harvard University. Arhivirano iz originala 25. 01. 2021. g. Pristupljeno 10. 05. 2022.
- ^ Schiff, Gert, "An Epoch of longing" in German Masters of the Nineteenth Century, pp.24–7
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Veze ka radovima
- Nemački majstori devetnaestog veka: slike i crteži iz Savezne Republike Nemačke, kompletan katalog izložbe iz Metropoliten muzeja, koji sadrži materijal o Anselmu Fojerbahu (br. 25-28)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
