Vazduhoplovna akademija Beograd
| Vazduhoplovna akademija Beograd | |
|---|---|
 | |
 Vazduhoplovna akademija Beograd | |
| Tip | Državna |
| Osnovana | 1924. godine |
| Lokacija | Bulevar vojvode Bojovića br.2 Beograd |
| Država | Srbija |
| Direktor | Goran Cvijović |
| Veb-sajt | http://www.vakademija.edu.rs/ |
Vazduhoplovna akademija je beogradska srednja škola osnovana 1924. godine u beogradskom naselju Dorćol. Smatra se jednom od škola sa najdužom tradicijom na teritoriji grada Beograda. Trenutni direktor ove ustanove je dr Goran Cvijović.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Srednja tehnička škola nastala je iz inicijative koju je, 1894. godine, pokrenulo Srpsko inženjersko društvo, ali su istorijske okolnosti Balkanskih i Prvog svetskog rata odlagale njeno osnivanje. Zakon o Srednjoj tehničkoj školi u Beogradu donet je 30. marta 1922. godine, a obnarodovan u Službenim novinama Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca br. 105, 15. maja iste godine. Izrada plana i predračuna za izgradnju Srednje tehničke škole poverena je arhitekti Josifu Bukavcu. Škola je sagrađena na na uglu Dušanove ulice i Knez Mihailovog venca, umesto na prvobitno planiranom placu stare Paliluske kasarne, a radovi su trajali dve godine. U isto vreme, beleže se počeci civilnog vazduhoplovstva na ovim prostorima. U Novom Sadu, 20. novembra 1923. osniva se „Ikarus” – prva srpska industrija aeroplana, a u Beogradu 21. aprila 1924. Prva srpska fabrika aeroplana „Rogožarski”. Na improvizovani beogradski aerodrom kod Pančeva sleteli su 25. marta 1923. godine prvi avioni međunarodnog društva „Franko-Rumen”, a redovan prevoz poštanskih pošiljki otpočeo je 16. aprila iste godine. Ispod Bežanijske kose 25 marta 1927. godine, svečano je otvoren novi beogradski aerodrom. Državna srednja tehnička škola u Beogradu, zvanično počinje sa radom 22. septembra 1924. godine.
U periodu do Drugog svetskog rata iz škole je ponikao čitav niz konstruktora koji su ostavili neizbrisiv pečat na razvoj srpskog vazduhoplovstva tog vremena. U školi je 10. novembra 1934. godine, osnovan Jedriličarski klub, kao poseban mesni odbor Kraljevskog Aero – kluba „Naša krila”. Kasnije je osnovana i Jedriličarska grupa „Ikar”. Ove organizacije sarađivale su sa aerodromima u Zemunu, Novom Sadu i Borovu. Sa razvojem škole, raslo je i interesovanje za njene stručne kadrove, pa istorija beleži i prvu saradnju sa Ministarstvom vojske i mornarice kroz školovanje kadrova za potrebe vojske Kraljevine Jugoslavije. Ministar Vojske i Mornarice Kraljevine Jugoslavije Dragomir Ž. Stojanović 14 jula 1930. godine doneo je rešenje da se te godine upiše u Srednju tehničku školu 20 podoficira radi dobijanja za vojne potrebe stručnog ljudstva. Čovek koji je u potpunosti obeležio predratni period razvoja Državne srednje tehničke škole je njen osnivač i prvi direktor Josif Bukavac. Šest učenika škole borilo se u Internacionalnim brigadama u Španskom građanskom ratu, a đaci i profesori škole pokazali su hrabrost i spremnost da se bore protiv fašizma koji je pretio da proguta slobodnu Evropu. Kaznena vojna operacija pod imenom „Strašni sud” počela je nad usnulim Beogradom zaglušujućom grmljavinom nemačke avijacije u nedeljno jutro 6. aprila 1941. godine. Nacističke bombe teško su oštetile dvorišnu zgradu škole, a glavnu zgradu zaposele su jedinice Vermahta. Po naređenju okupatorskih vlasti škola je morala da nastavi rad. Od 22. marta 1942. godine škola je prinudno iseljena u zgradu Trgovačke akademije u Cetinjskoj ulici, zatim u Osnovnu školu „Vojislav Ilić” i na kraju 1944. godine u Osnovnu školu „Vojvoda Putnik” kod Gradske bolnice. Nakon oslobođenja škola se vraća u svoju matičnu zgradu. Tokom Drugog svetskog rata za ideal slobode živote je žrtvovalo više od dve stotine učenika i profesora Državne srednje tehničke škole, a njih devet proglašeno je narodnim herojima. U posleratnom periodu škola je bila svedok društvenih promena usklađujući svoja zanimanja i oblasti rada sa razvojem zemlje i potrebama društva. Vazduhoplovni odsek oformljen je po zahtevu Generalne direkcije vazduhoplovne industrije. Prvi učenici upisani su 1947. godine, a nastava je bila trogodišnja.
Imajući sve ovo u vidu Vazduhoplovna akademija 2004. godine pokreće projekat kreiranja novih, oglednih obrazovnih profila u dva paralelna procesa. Jedan se odnosio na kreiranje nastavnih planova i programa, što je podrazumevalo usklađivanje komplikovane evropske i nacionalne regulative po pitanju školovanja vazduhoplovnog osoblja sa zakonskom regulativom obrazovnog sistema Republike Srbije. Drugi proces odnosio se na sticanje neophodnih sertifikata da bi Vazduhoplovna akademija bila prepoznata i priznata kao obrazovna institucija koja ispunjava sve standarde evropskih i nacionalnih vazduhoplovnih vlasti.
Kao rezultat, Vazduhoplovnoj akademiji odobreno je uvođenje pet novih obrazovnih profila iz oblasti vazdušnog saobraćaja odlukom ministra prosvete o upisu učenika u srednje škole za školsku 2007/2008. godinu. Direktorat civilnog vazduhoplovstva Republike Srbije septembra 2007. godine ovlastio je školu kao centar za obuku osoblja koje obavlja prihvat i otpremu vazduhoplova, putnika i stvari, a oktobra iste godine kao PART-147 organizaciju za izvođenje obuke vazduhoplovnog ovlašćenog neletačkog osoblja. Škola je ovlašćenje da bude centar za obuku pilota dobila od Direktorata civilnog vazduhoplovstva Republike Srbije u septembru 2010. godine. Usledile su sertifikacije i od nacionalnih vazduhoplovnih vlasti Federacije Bosne i Hercegovine i Republike Crne Gore. Kadrovi za potrebe Ratnog vazduhoplovstva i protivvazduhoplovne odbrane Vojske Srbije školuju se u školi ponovo od 23. marta 2010. godine. Odluku o tome je doneo Ministar odbrane Republike Srbije. U istoriji škole „rame uz rame” po važnosti stoje datum osnivanja – 22. septembrom 1924. i 21. decembar 2011. kada je Vazduhoplovna akademija postala ovlašćeni centar Evropske agencije za bezbednost vazdušnog saobraćaja. Tokom decenija u zgradi koju je projektovao arhitekta i prvi direktor škole Josif Bukavac smenjivali su se nastavnici i đaci, ali i nastavni programi, obrazovni profili i nazivi same škole. Vazduhoplovna akademija danas, u istoj zgradi, nastoji da pruži najveći doprinos izgradnji modernog i efikasnog obrazovnog sistema u Republici Srbiji, školujući budućnost srpskog civilnog i vojnog vazduhoplovstva.
Dana 21. maja 2021. godine, odlukom Vlade Republike Srbije Vazduhoplovna akademija Beograd preuzela je Vazduhoplovni centar Vršac.[1]
Ime škole[uredi | uredi izvor]
U septembru 2007. godine došlo je do promene imena škole iz Tehnička škola „Petar Drapšin” u Vazduhoplovna akademija. Spisak imena škole kroz istoriju:
- Državna Srednja Tehnička Škola u Beogradu (1924—1947)
- Industrijska srednja tehnička škola (1947—1948)
- Industrijska srednja tehnička škola „Petar Drapšin“ (1957—1975)
- Srednja mašinska tehnička škola „Petar Drapšin“ (1975—1978)
- Obrazovni centar „Petar Drapšin“ (1978—1988)
- Tehnička škola „Petar Drapšin“ (1988—2005)
- Vazduhoplovno - tehnička škola (2005—2007)
- Vazduhoplovna akademija (od 2007. godine)
Evropski potencijal[uredi | uredi izvor]
Počev od 2007. godine, Vazduhoplovna akademija je postala jedina akreditovana ustanova za školovanje vazduhoplovnog osoblja u Jugoistočnoj Evropi. Svi učenici koji po završetku svog četvorogodišnjeg obrazovanja pri akademiji budu ispunjavali rigorozne uslove određene od strane evropskih institucija, imaće mogućnost da dobiju sertifikat o kompetentnosti validan u svim zemljama Evropske unije i Bliskog istoka.
Smerovi obrazovanja[uredi | uredi izvor]
Civilni smerovi[uredi | uredi izvor]
Trenutno u školi postoji šest sertifikovanih stručnih smerova:
- Avio-tehničar
- Aviomehatroničar
- Tehničar vazdušnog saobraćaja
- Tehničar vazdušnog saobraćaja za spasavanje
- Tehničar vazdušnog saobraćaja za bezbednost
- Tehničar za bezbednost informaciono-komunikacionih sistema u vazdušnom saobraćaju
Vojni smerovi[uredi | uredi izvor]
Trenutno u školi postoje pet sertifikovanih vojnih smerova:
- Avio-tehničar za vazduhoplov i motor
- Avio-tehničar za elektro opremu vazduhoplova
- Avio-tehničar za elektronsku opremu vazduhoplova
- Mehatroničar za radarske sisteme
- Mehatroničar za raketne sisteme
Učenici[uredi | uredi izvor]
Pored standardnog obrazovanja, učenici akademije mogu učestvovati u radu Školskog parlamenta škole, „Budi muško” projekta, maketarske sekcije, kluba mačevalaca i drugim aktivnostima.
