Vitomir Nikolić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Vitomir Nikolić
Datum rođenja(1934-04-27)27. april 1934.
Mjesto rođenjaMostar, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti10. septembar 1994.(1994-09-10) (60 god.)
Mjesto smrtiPodgorica, SR Jugoslavija

Vitomir Vito Nikolić (Mostar, 27. april 1934 — Podgorica, 10. septembar 1994)[1] bio je crnogorski pjesnik, novinar i putopisac. Za života je objavio tri zbirke pjesama. Četvrtu zbirku pjesama objavio je njegov prijatelj Rajko Babović. Posthumno je objavljeno nekoliko izdanja pjesama kao i zbirka feljtona, putopisa, reportaža i zapisa. [2]

Djetinjstvo[uredi | uredi izvor]

Porijeklom Nikšićanin, rođen je 1934. godine u Mostaru, gdje mu je otac bio u vojnoj službi. Drugi svjetski rat je presjekao njegovo djetinjstvo. U aprilu 1941. njegova porodica bježi u Nikšić.

"Rođen sam u Mostaru. Majka mi je iz Bukovice, od Jegdića. Moji Nikolići su iz Ozrinića. Ja sam kompletan Nikšićanin, iako već dugo živim u Titogradu", uvijek je isticao.[3]

Vito Nikolić je bio svjedok ratnih nedaća i stradalnik u godinama u kojima se uče slova. Ranjen je prilikom eksplozije bombe od koje su poginuli njegov brat i drug. Italijani su 1943. godine ubili Vitovog oca. Rat ga je opet vratio u Mostar, gdje je neko vrijeme živio kod tetke. Iz Mostara je po drugi put morao bježati u Nikšić. U bombardovanju Nikšića 7. aprila 1944. godine, Vito je za dlaku izbjegao smrt. Kad se rat završio živio je u domovima za ratnu siročad.[1] Bolovao je od tuberkuloze. Često je u stihovima pisao o generaciji koja je morala da shvati svu okrutnost života u dobu kada se „teško šta shvata”.

Stvaralaštvo[uredi | uredi izvor]

Prve zbirke pjesama „Drumovanja” i „Sunce, hladno mi je!” Vito je štampao o svom trošku. Iako u skromnoj opremi, bile su tražene i rado čitane. Najčešće su ih kupovali prijatelji sa kojima je živio kafanskim životom.

Iz Nikšića se preselio u Podgoricu gdje je radio u redakciji Pobjede.[4] U Pobjedi je objavljivao popularne reportaže „Crnom Gorom putem i bespućem”.

Ponekad je priređivao književne večeri u kafanama, pred brojnom publikom koju je znao da razgali i uzbudi svojim stihovima. Neki od njegovih stihova bili su izvor inspiracije muzičarima. Vitova pjesma „Pijem”, koju je otpjevao pjevač Miki Jevremović i danas je rado slušana.

Njegove pesme Veče u brezoviku, I opet jesen i Jednog dana, kada nas ne bude uvrštene su u Antologiju srpske poezije priređivača Nenada Grujičića.[5]

Rat i raspad Jugoslavije[uredi | uredi izvor]

Raspad Jugoslavije učinio je da Vito Nikolić kao pjesnik zanijemi. Zbog nepristajanja da se uključi u ratno-huškaču propagandu matičnog lista „Pobjeda” u septembru 1991. godine dobio je radnu knjižicu i rješenje o prestanku radnog odnosa. Teško je podnio rušenje Starog mosta u Mostaru i granatiranje Dubrovnika. Zbog svega toga povukao se u tišinu svog doma.[1][6]

Vito Nikolić je preminuo 1994. godine. Sahranjen je u Nikšiću.[6]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v „Biografija Vitomira Nikolića”. poezijanoci.com. Pristupljeno 16. 1. 2023. 
  2. ^ Politikin Zabavnik:Sunce, hladno mi je
  3. ^ Vitomir - Vito Nikolić Pjesme iz knjige NEDJELjA U GRADU N:[1]
  4. ^ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 568. 
  5. ^ Grujičić, Nenad (2013). Antologija srpske poezije: (1847-2000) (na jeziku: engleski). Brankovo kolo. str. 972. ISBN 978-86-85203-81-7. 
  6. ^ a b „Ćerka Vita Nikolića”. nova.rs. Pristupljeno 16. 1. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Витомир_Николић&oldid=27492069”