German Podmošenski
 | Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. |
German | |
|---|---|
| Datum rođenja | 27. mart 1934. |
| Mesto rođenja | Riga, Letonija |
| Datum smrti | 30. jun 2014. (80 god.) |
| Mesto smrti | Mineapolis, SAD |
Monah German (rođ. Gleb Dmitrijevič Podmošenski; 27. mart 1934, Riga — 30. jun 2014, Mineapolis, Minesota) — monah Srpske pravoslavne crkve, ranije iguman Ruske pravoslavne zagranične crkve, zajedno sa Serafimom Rouzom osnivač i prvi iguman manastira Svetog Germana u Platinumu. Pravoslavni duhovni pisac, izdavač, misionar[1].
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nakon dolaska komunista na vlast u Letoniji, Glebov otac je uhapšen kao vlasnik prodavnice kancelarijskog materijala i proteran u Vorkutu. Tek nakon pada sovjetskog režima saznalo se da je umro od gladi u Vorkuti.
Oko 1942. sa majkom se preselio u Nemačku, a potom u SAD, gde je živela njegova baka Aleksandra Fedorova, bivša primabalerina Marijinskog teatra.
U Americi, posle mnogo stradanja i želje da nađe svoje mesto u životu, stekao je veru u Boga.
Godine 1962. završio je Bogosloviju Svete Trojice u Džordanvilu. Služio kao čtec u pravoslavnim crkvama u SAD.
Godine 1963. sa svojim prijateljem Judžinom Rouzom, po blagoslovu arhiepiskopa Jovana (Maksimoviča), osnovao je Svetogermansko pravoslavno bratstvo u Sjedinjenim Državama, koje se aktivno bavilo misionarskom delatnošću.
Godine 1962. naslikao je ikonu Svetog Germana Aljaskog, koji još nije bio zvanično kanonizovan.
U martu 1964, zajedno sa Serafimom Rouzom, otvorio je radnju „Pravoslavne knjige i ikone” u blizini hrama u San Francisku, koja je postala centar za pravoslavno obrazovanje. Od 1965. godine, zajedno sa Judžinom, učestvuje u izdavanju časopisa Svetogermanskog pravoslavnog bratstva „Pravoslavna reč“.
Posle smrti arhiepiskopa Jovana (Maksimoviča) 1966. godine, u ime bratstva, zajedno sa Rouzom, prikupljao je podatke o čudima koja su izvršena na molitveno zastupništvo Svetog Jovana. Nakon toga, ove beleške sastavile su knjigu „Hronika poštovanja blaženog Jovana“.
U leto 1967. Podmošenski i Rouz su kupili plac nekoliko milja od gradića Platine u severnoj Kaliforniji, gde je 1969. godine osnovan manastir Bratstvo Svetog Germana (manastir je kasnije pretvoren u manastir).
14. (27.) oktobra 1970. godine primio je monaški postrig sa imenom German u čast Germana Aljaskog, koji je iste godine kanonizovan.
Godine 1976. podignut je u čin jeromonaha.
Godine 1982. pominje se kao iguman, rektor Isposnice Svetog Germana u gradu Platina (Kalifornija, SAD). Pri manastiru je postojala crkvena izdavačka kuća. Bratstvo pustinje služilo je i dvema drugim zajednicama: crkvi u ime ikone Presvete Bogorodice „Pomoćnice grešnika“ u gradu Redingu (Kalifornija, SAD) i kapeli u ime Kurske korenske ikone. Presvete Bogorodice u gradu Vudbornu (Oregon, SAD).
Osamdesetih godina 20. veka učestvovao je u osnivanju manastira Novi Valaam na ostrvu Sprus na Aljasci. Ukupno je učestvovao u stvaranju sedam manastira širom Amerike.
Smrću jeromonaha Serafima (Rouza) počeli su nemiri i nevolje u Germanovskom manastiru. To je dovelo do toga da je odlukom Duhovnog suda zapadnoameričke eparhije od 16. juna 1988. godine iguman German (Podmošenski) raščinjen zbog kršenja niza kanonskih pravila.
Ne želeći da prizna da se skine sa čina, zajedno sa platinskim monasima, napustio je Rusku Zagraničnu Crkvu i bio primljen od Pankratija (Vrionija) u jurisdikciju nekanonske „Grčke Pravoslavne Misionarske Arhiepiskopije Amerike“.
Godine 1990. nastavio je sa izdavanjem časopisa „Ruski hodočasnik“, koji je izlazio predreformskim pravopisom, i postao njegov glavni urednik.
2000. godine, zbog nastalog skandala, podneo je ostavku na dužnost igumana manastira.
Shvativši nenormalnost boravka u raskolu, braća svetogermanske isposnice počela su da traže način da reše svoj status. Dana 28. novembra 2000. godine bratija manastira je primljena u zajednicu u Srpsku pravoslavnu crkvu. Vladajući vladika Jovan (Mladenović) priznao je zakonitim skidanje čina bivšeg igumana Germana.
Živeo je u penziji u manastiru Svetog Serafima kod Mineapolisa kao prost monah; kao teško bolestan, nije prekinuo svoju misionarsku službu, pisao knjige, radio sa materijalima iz časopisa „Ruski hodočasnik“
Poslednje godine života živeo je u penziji nedaleko od manastira Svetog Germana. Bolovao je od Parkinsonove bolesti i dijabetesa najmanje deset godina.
Preminuo je ujutro 30. juna 2014. godine u Mineapolisu u Minesoti u dobi od osamdeset godina[2].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Otošel ko Gospodu otec German (Podmošenskiй) / Pravoslavie.Ru”. pravoslavie.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-04-12.
- ^ radiosvetigora (2014-07-01). „Upokojio se monah German, sabrat o. Serafima (Rouza)”. Radio Svetigora (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-04-12.