Darko Novaković
Darko Novaković | |
|---|---|
 portret iz 2013. godine | |
| Datum rođenja | 3. oktobar 1949. |
| Mesto rođenja | Zemun, FNRJ |
| Datum smrti | 15. februar 2018. (68 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Zanimanje | Grafičar, ilustrator, tipograf |
Darko Novaković (Zemun, 3. oktobar 1949 — Beograd, 15. februar 2018) akademski slikar-grafičar, autor 12 unikatnih tipova srpske ćirilice, bavio se grafičkim dizajnom i ilustracijom. Od 1976. bio je član Udruženja likovnih umetnika primenjenih umetnosti (ULUPUDS).
Biografija[uredi | uredi izvor]
Diplomirao 1974. na Akademiji za primenjenu umetnost u Beogradu, na Odseku za grafičke komunikacije u klasi profesora Miloša Ćirića. 1979. zaposlio se u NIP Borba, na poslovima grafičkog urednika dnevnog lista. Kasnije iste godine prelazi u NIP Politika, na mesto grafičkog urednika dnevnog lista Politika Ekspres. 1985. godine postavio je, likovno i grafički, časopis za savremenu svetsku književnost "Pismo" uz obavezu da svaka nova naslovna strana bude urađena drugim ćiriličnim pismom.
Posle osnivanja novog nedeljnika na engleskom: The International Weekly (u okviru NIP Politika) 1990, prelazi u novu redakciju na mesto likovno-grafičkog urednika. Postavlja standarde za prelom i grafički izgled novine, a sledeće godine radi redizajn logotipa ovog nedeljnika. 1991. likovno i grafički postavlja "Istočnik", novi časopis za veru i kulturu u okviru Književnog društva "Pismo". 1992. u okviru Književnog društva "Pismo", likovno i grafički postavlja novi časopis za književnost na engleskom jeziku "Shakespeare and Company", časopis-godišnjak za holandsku i flamansku književnost "Erazmo", kao i časopis-godišnjak za rusku književnost "Ruski Almanah"[1].
1993. godine prelazi u novoosnovani nedeljnik "Narodni život" na mesto likovno-grafičkog urednika. Naredne godine "Narodni život" prestaje da postoji i menja ime u "Magazin". 1994. godine vraća se u redakciju dnevnih novina "Politike", na mesto grafičkog urednika "Sportskog žurnala". 1995. godine postavlja i likovno i grafički uređuje reviju za film i video "Ekran 2000". Godine 1997. grafički postavlja i vodi novi časopis "Evropljanin"[2] do ubistva njegovog vlasnika Slavka Ćuruvije, 1999.
Godine 1999. postavlja i likovno i grafički uređuje časopis "Koreni", list Srba u rasejanju, kao i novine Srpskog saveza u Švedskoj[3], "Glas Srba". 2001. godine vraća se u "Politika" a.d., na mesto umetničkog direktora kompanije. Iste godine postavlja likovno i grafički mesečnik "Le monde diplomatique" u srpskom izdanju.
Od 2002. godine radi kao samostalni umetnik. Godine 2003. postavlja i likovno i grafički uređuje časopis "Puls Srba", mesečnik za Srbe u rasejanju. 2004. postavlja i likovno i grafički uređuje ženski časopis "Sofia". Godine 2005. radi redizajn dnevnog lista "Vesti", jedinog dnevnika za dijasporu koji se tada prodavao u Evropi, na Američkom kontinentu i u Australiji. 2005. godine počinje da uređuje časopis "kWh"[4], interno glasilo EPS-a. 2012. godine radi redizajn i likovno i grafički uređuje "Mostove"[5], časopis Udruženja književnih prevodilaca Srbije.
Izložbe[uredi | uredi izvor]
1974. - Izložba grafika sa Gordanom Marinković - Grafički Kolektiv, Beograd
1991. - Samostalna izložba ćiriličnih pisama - Muzej primenjene umetnosti, Beograd
1995. - Grupna izložba "Savremena pravoslavna srpska umetnost" u Muzeju primenjene umetnosti, Beograd
2006. - Grupne, putujuće izložbe "Kulture ćirilice", kao član društva[6][7][8][9]
2014. - "Ćirilica – arhitektura pisma"[10][11][12] - 10 - 22. novembra - Grafički Kolektiv, Beograd
Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]
1989. - Nagrada "Zaharije Orfelin" za "likovnost u književnim delima" za doslednost u opremi časopisa "Pismo" - Književna omladina Novog Sada
1992. - Plaketa ULUPUDS-a za izložbu ćiriličnih pisama
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „RUSKI ALMANAH – časopis za rusku književnost, broj 22, godina izlaženja 26. – Srpsko Književno Društvo” (na jeziku: engleski). 2017-09-29. Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ Mitrovic, Vojin (2014-01-10). „Magazin Evropljanin”. Slavko Ćuruvija fondacija (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ „Savez Srba u Švedskoj – Serbernas Riksförbund – https://svenskserber.se/” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-02-05. Spoljašnja veza u
|title=(pomoć) - ^ „List kWh”. www.eps.rs. Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ „Udruženje književnih prevodilaca Srbije - Mostovi” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ K, A. „Kultura ćirilice”. Politika Online. Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ „Umire li tradicionalno srpsko pismo (1): Ćirilica, pastorak Srbije”. Vesti online (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ Munjin, Bojan (2019-11-08). „Ivan Stratimirović: Ćirilica je dragulj kulture”. P-portal (na jeziku: hrvatski). Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ „Kultura Ćirilice » Darko Novaković, akademski slikar-grafičar” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ „Darko Novaković - Ćirilica – arhitektura pisma”. www.grafickikolektiv.org. 22. 11. 2014. Arhivirano iz originala 12. 08. 2022. g. Pristupljeno 1. februar 2024.
- ^ R, K. „Sve mogućnosti ćirilice”. Politika Online. Pristupljeno 2024-02-01.
- ^ „Izložba o ćirilici u Grafičkom kolektivu”. B92.net (na jeziku: srpski). 2014-10-11. Pristupljeno 2024-02-01.