Dragiša Stanković
| Dragiša Stanković Čelik | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Lični podaci | ||||||||
| Puno ime | Dragiša Stanković | |||||||
| Nadimak | Čelik | |||||||
| Datum rođenja | 5. novembar 1939. | |||||||
| Mesto rođenja | Vlasotince, Kraljevina Jugoslavija | |||||||
| Datum smrti | 17. januar 2015. (75 god.) | |||||||
| Mesto smrti | Niš, Srbija | |||||||
| Državljanstvo | srpsko | |||||||
| Sportske informacije | ||||||||
| Sport | Boks | |||||||
| Klub | BK Radnički Niš i BK Partizan | |||||||
| Dostignuća i titule | ||||||||
| Nagrade | Prvak Jugoslavije 1961. Prvak Jugoslavije 1964. | |||||||
Nagrade i medalje
| ||||||||
Dragiša Stanković (Vlasotince, 5. novembar 1939 — Niš, 17. januar 2015), poznat pod nadimkom u ringu Čelik, bio je jugoslovenski i srpski bokser.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Vlasotincu, 5. novembra 1939. godine. U Niš je došao kao dečak da se školuje. Boksom je počeo da se bavi sa 17 godina, a godinu dana kasnije je postao kapiten prvog tima.[1] Boksovao je u srednjoj i poluteškoj kategoriji.[2]
Klubovi[uredi | uredi izvor]
Tokom svoje karijere boksovao je za dva tada najznačajnija kluba u Jugoslaviji, za BK Radnički Niš i BK Partizan. Za Bokserski klub Radnički Niš je boksovao u periodu od 1957. do 1972. godine. Sa Partizanom je imao samo ugovor i nije imao ni jedan meč kao njihov predstavnik.[1][3]
Mečevi[uredi | uredi izvor]
U svojoj karijeri imao je 520 mečeva, od kojih 512 pobeda i samo 8 izgubljenih, a većinu njih diskvalifikacijom. Kao profesionalac je imao 20 mečeva i 20 pobeda, od kojih je 19 završio nokautom. Zanimljivo je da je većinu svojih mečeva završio nokautom, a u 540 mečeva koliko ih je ukupno imao nikada nije nokautiran.[1][3]
Jedan od najzapamćenijih mečeva Čelika bio je meč sa evropskim prvakom Mate Parlovim[2] u Nišu 1971. godine. Meč je održan na Letnjoj pozornici u Niškoj tvrđavi gde se okupio veliki broj gledalaca.[4] U borbi je pobedio Parlov, ali je kasnije u intervjuima potvrdio da je Čelik boksovao bolje i odneo moralnu pobedu i svrstao ga među tri najteža protivnika.
Nagrade[uredi | uredi izvor]
Boksovao je 9 sezona kao državni reprezentativac i odneo pobede na mnogim bokserskim takmičenjima u državi i Evropi. Godine 1961. je osvojio zlatni pojas, a to je ponovio 1963. godine. Pored toga osvojio je Kvarnersku rukavicu. Bio je prvak Jugoslavije dva puta, a takođe i prvak Pariza.[1]
- Prvak Jugoslavije u kategoriji 75 kg 1961. godine.[5]
- Prvak Jugoslavije u kategoriji 81 kg 1964. godine.[6]
Završetak karijere[uredi | uredi izvor]
Posle završetka bokserske karijere kratko vreme je držao restoran, a zatim lanac kioska kao i proizvodnju kafe koja je nosila ime po njegovom nadimku.
Preminuo je u 76. godini u Nišu, 17. januara 2015. godine, posle kraće bolesti od posledica moždanog udara. Sahranjen je 21. januara na Novom groblju u Nišu.[4]
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
- Poznat je kao jedan od najvećih srećnika u Jugoslaviji jer je dva puta osvojio glavnu premiju u igri Loto i četrnaest puta za redom glavnu premiju na sportskoj prognozi, zbog čega je kasnije smanjen dobitni fond sportske prognoze.[7]
- Koliki je patriota dokazao je 1999. godine kad se odrekao svoje penzije u korist države, a vojsci Srbije poklonio 30 tona kafe.
- Bio je dobar prijatelj Ljube Zemunca.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Niš Kafe. „Dragiša Stanković Čelik”. Pristupljeno 13. 2. 2015.
- ^ a b Svedok. „Srpski boks u rukama beogradske mafije”. Arhivirano iz originala 14. 02. 2015. g. Pristupljeno 13. 2. 2015.
- ^ a b Južne vesti. „Preminuo Čelik”. Pristupljeno 13. 2. 2015.
- ^ a b InfoDesk Vlasotince. „In memoriam: Dragiša Stanković „Čelik“”. Pristupljeno 13. 2. 2015.
- ^ Amateur Boxing. „Yugoslav National Championships 1961”. Pristupljeno 13. 2. 2015. (jezik: engleski)
- ^ Amateur Boxing. „Yugoslav National Championships 1964”. Pristupljeno 13. 2. 2015. (jezik: engleski)
- ^ Dnevno. „Preminuo legendarni bokser”. Arhivirano iz originala 14. 02. 2015. g. Pristupljeno 13. 2. 2015.
