Draškovići sa Čeva

Crnogorsko bratstvo Draškovići od starina su iz Zaljuća na Čevu u plemenu Ozrinići. Rodonačelnik bratstva je spahija i vojvoda Draško Popović(1640-1725) sa Čeva koji se pominje u mnogim epskim pjesmama i arhivskim dokumentima u Kotoru, Herceg Novom, Dubrovniku i Veneciji od 1684. do 1718. godine.

Draškov brat pop Ćetko Popović pominje se 1684. i 1685. godine, i njegov sin Dragoje Popović 1710. godine. Od Draškovih sinova u istorijskoj građi se javljaju: Simo Draškov 1690. godine i Vuko Draškov 1684. i 1715. godine, i Vukov sin Jovo Drašković 1754. godine, kao i Draškov unuk Andrija Jovanov Drašković iz Ozrinića koji se pominje 1748. i 1756. godine. Kasnije se u pisanim dokumentima pominju sledeći Draškovići iz Zaljuća sa Čeva:

• 1831. godine Živko Simović i sin mu Radule Živkov,
• 1839. godine Milutin Durkov i sin mu Joko,
• 1846. godine Iko Matović sa sinovima Lazarom i Markom, Ćetko Jokov, Petar Bošković, Savo Vučetić i Osman Labudov svi Draškovići.

Poznati Draškovići

Osim vojvode Draška Popovića opjevani su u epskim pjesmama njegov sin barjaktar Miloš (Mićo) Popović kao i Draškov unuk Živko Simo(no)vić i čuveni harambaša i stotinaš Mašut Mrdović. Osim ovih Draškovići su imali više priznanih junaka među kojima su: kabada'ija i stotinaš Zrno Ćetković, stotinaš Nikola Mirković, Milutin Durković (koji je sa sinovcem Ramom Petrovim poginuo 1862. godine u Dugi), Luka Radov, Milo Nikolin, Đukan Vukotin, zatim nosilac Zlatne Obilića medalje iz rata 1875-1878. godine Risto Radunov (kojem su tri brata poginula u ovom ratu) i Jovan Petrov iz Broćanca kod Nikšića koji je takođe nosilac Zlatne Obilića medalje iz rata 1875-1878. godine.

Oficiri i ratnici

Poznati su bili kapetani crnogorske vojske iz balkanskih i Prvog svjetskog rata: Đuro Ristov, Mirko Šćepanov i Spasoje Jovanov koji je bio komandant Rudinsko - trepačkog bataljona u Balkanskim ratovima i Prvom svjetskom ratu. Poznati junak iz Prvog svjetskog rata i nosilac francuske Legije časti bio je Aleksa Baćov Drašković. Jovan Pejov Drašković je bio predsjednik čevske opštine za vrijeme Kraljevine SHS (1918-1929), a Branko Božov Drašković (1912-1979) ratni pukovnik, ugledni publicista, diplomata, ambasador i ministar u vladi FNR Jugoslavije.

Rodovi Draškovića

Isti rod sa Draškovićima su Popovići iz Broćanca (1911. i 1941. godine - bilo ih je tri kuće) i njihov ogranak Jeremići kod Užica u Srbiji.

Draškovića ima naseljenih u Srbiji i Bosni i Hercegovini. Od Draškovića iz Zaljuća su i Savići i Đurovići kod Leskovca i Nikolići kod Jagodine u Srbiji, kao i Novakovići i Grujići kod Zvornika u Bosni. Draškovića je bilo 1839. godine u Zaljuću 19 kuća, a kasnije na cijelom Čevu (Zaljuće, Donji Kraj, Uble čevske i Bijele Poljane) 1911. godine - 22 kuće, 1941. godine -25 kuća, 1971. godine - 14 kuća.

Pasovi Draškovića idu ovako:knez Dragoje - pop Šćepan (Prenta) - vojvoda DRAŠKO - barjaktar Miloš (Mićo) - Mirko - Mato - Joko - Ćetko - Perko - Petar - Blažo - Nebojša - Miloš.

Draškovići sa Čeva slave Aranđelovdan 21. novembra a prislužuju Ilindan 2. avgusta.

Literatura

• Nebojša Drašković - „Čevsko zaljuće i donji kraj sela u plemenu Ozrinići”, Biblioteka hronike sela broj 99, Beograd, 1999. godine.
• Grupa autora - „Istorija Crne Gore” - tom III, Titograd, 1975. godine.
• Jovan N. Tomić - „Crna Gora za Morejskog rata” - str. 315, Beograd, 1907. godine.
• Risto Kovijanić - „O vojvodi Drašku” - Istorijski zapisi XVI-3, Titograd, 1963. godine.
• Risto Dragićević - „Arhivski podaci o ličnostima iz Gorskog vijenca” - Titograd, 1965. godine.
• Tomica Nikčević i Branko Pavićević - „Crnogorske isprave XVI - XIX vijeka”, knjiga II, Cetinje, 1964. godine.
• Milutin Radosavov Drašković - „Batalion Rudinsko - trepački 1912-1915” - Beograd, 2002. godine.