Ei-Poluprovodnici
| Ei-Poluprovodnici | |
|---|---|
 | |
| Delatnost | poluprovodnička industrija |
| Osnovano | 1958. kao pogon Zavoda RR 1960. kao Ei-Mikroelektronika u osnivanju 1962. Kao Ei-Poluprovodnici |
| Sedište | Niš,  Srbija |
| Proizvodi | poluprovodničke komponente |
Ei-Poluprovodnici (skraćeno Ei-PP), poznata i kao Ei fabrika poluprovodnika je radna organizacija za proizvodnju poluprovodničkih komponenti koja je poslovala u sastavu Elektronske industrije Niš u periodu od 1962. godine do 2001. godine.
Proizvodni program[uredi | uredi izvor]
Preduzeće se bavilo proizvodnjom poluprovodničkih komponenti kao što su: silicijumske zener diode, silicijumske ispravljačke i brze diode, tiristori, silicijumski grec ispravljači, planarni tranzistori male i srednje snage, homotaksijalni tranzistori snage, Epi-bejz tranzistori snage, Darlington tranzistori snage, VDMOS tranzistori snage, CMOS integrisana kola serije CD4000 i CDP1800 u plastičnim i keramičkim kućištima kao projektovanjem i izradom CMOS digitalnih integrisanih kola i diskretnih komponenata po zahtevu kupaca.
Proizvodni pogoni zadovoljavali su vojne standarde: MIL-STD 19500, MIL-STD 750, MIL-STD 883 i SNO 5624.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prvi planovi za nastanak fabrike datiraju iz 1958. godine kada je i formiran plan razvoja proizvodnje poluprovodničkih komponenti. Prve poluprovodničke komponente proizvedene su 1960. godine u okviru Zavoda RR i već 1961. godine odobren je investicioni plan za izgradnju posebne fabrike. Naredne godine dolazi do spajanja Zavoda RR i Belinda i nastaje Elektronska industrija Niš. Fabrika poluprovodnika puštena je u pogon već 28. novembra 1962. godine. Tokom osnivanja preduzeća radni naziv je bio RO "Ei - MIKROELEKTRONIKA" U OSNIVANjU. Zgradu fabrike poluprovodnika projektovali su radnici tadašnjeg Zavoda RR po ugledu na ostale svetske kompanije i uz pomoć Hemijsko-tehnološkog instituta u Beogradu i Instituta za elektroniku u Ljubljani. Fabriku je otvorio Voja Leković tadašnji potpredsednik Izvršnog veća Srbije. Osvajanje tehnologije proizvodnje komponenata od germanijuma predvodio je tim sastavljen od fizičara, Dr Đorđa Bošana, inženjera Vukašina Radovanovića i hemičara Čedomira Arsića. U periodu između 1965. i 1969. fabrika poluprovodnika pre svega proizvodi komponente za potrebe Elektronske industrije Niš, uspostavlja saradnju sa velikim svetskim kompanijama kao što su Toshiba, Telefunken, Teksas instruments i RCA, počinje razvoj tehnologije za proizvodnju komponenata na bazi silicijuma i priprema se za izgradnju nove fabrike.
Nova fabrika poluprovodnika izgrađena je u periodu između 1970. i 1971. godine. Već 1971. godine Fabrika izvozi u Sjedinjene Američke Države milion silicijumskih tranzistora za kupca Teksas instruments. U narednoj dekadi glavni proizvodni program fabrike činile su diode, varistori, tiristori, diaci, triaci i bipolarni tranzistori. Korišćena je planarna tehnologija na vejferima veličine od 2 inča.
Nakon 1981. počinje period proizvodnje CMOS integrisanih kola po licenci kompanije RCA. U ovom periodu osvojena je i tehnologija za proizvodnju visokonaponskih planarnih tranzistora, tranzistora snage u epi-bejz tehnologiji, VDMOS tranzistora snage kao i projektovanje diskretnih i integrisanih komponenata.
Sve do 1990. godine fabrika beleži porast obima proizvodnje komponenata. Nakon uvođenja sankcija od strane pojedinih moćnih svetskih sila, obim proizvodnje drastično opada i dovodi do smanjenja količine proizvodnje i do gašenja pojedinih delova fabrike.
Prva proizvodna linija ugašena je 1992. godine, dok se sa proizvodnjom konačno stalo 1997. godine.
-
Jedna od laboratorija - čistih soba -
Čiste sobe u fabrici
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mr. Novica S. Ranđelović, 2003. , „Pola veka u korak sa svetom 1948—1998.“, (Monografija o elektronskoj industriji) izdavač Ei KORPORACIJA