Idiopatski iznenadni senzorneuralni gubitak sluha
| Idiopatski iznenadni senzorneuralni gubitak sluha | |
|---|---|
 | |
| Klasifikacija i spoljašnji resursi | |
| Specijalnost | otorinolaringologija |
Idiopatski iznenadni senzorneuralni gubitak sluha (akronim IISGS) ili iznenadna gluvoća je ozbiljan senzorneuralni gubitak sluha koji se razvija u roku od nekoliko sati ili se oseti pri buđenju, i smatra se hitnim stanjem u otorinolaringologiji.[1] Kako u većini slučajeva nije pronađen poznati uzrok, ovakav gubitak sluha pacijenta se definiše kao idiopatski.[1]
Svake godine pogađa oko 1/5.000 ljudi. Početni gubitak sluha je obično jednostran (osim izazvan lekovima) i može biti blag do ozbiljan. Najčešće je praćen zujanjem u ušima, a kod nekih gubitkom svesti, vrtoglavicom ili jednim i drugim.
Postoji nekoliko tretmana koje zagovaraju različiti autori, ali nijedan tretman nije prihvaćen od svih. Raznolikost protokola lečenja je posledica nedostatka potpuno shvaćene etiopatogeneze bolesti. Konfuzija je pojačana jer postoji i stopa spontanog oporavka kod približno 40% pacijenata bez ikakvog lečenja.[1][2]
Definicija[uredi | uredi izvor]
Idiopatski iznenadni senzorneuralni gubitak sluha se definiše kao senzorneuralni gubitak sluha od 30 decibela (dB) ili više tokom najmanje tri uzastopne audiometrijske frekvencije sa početkom manje od tri dana. Ova definicija se često koristi kako bi bila u skladu sa literaturom i kriterijumima Nacionalnog instituta za gluvoću i druge komunikacijske poremećaje.[2]
U kliničkoj praksi, međutim, često je razumno i neophodno proširiti definiciju na slučajeve sa manje od 30 dB gubitka sluha.[3]
Epidemiologija[uredi | uredi izvor]
Incidencija IISGS je otprilike pet do 20 slučaja na 100.000 stanovnika.[4]
Etiologija i patogeneza[uredi | uredi izvor]
Etiologija i patogeneza IISGS za sada ostaju nepoznate. Predložene teorije uključuju vaskularni kompromis, rupture labirintske membrane, virusnu infekciju puža, itd.[5] U mnogim studijama nisu pronađeni histološki korelati u ušima koje su povratile sluh nakon tretmana. Kod preostalih ušiju, preovlađujuće abnormalnosti uključivale su gubitak potpornih ćelija Kortijevog organa, gubitak tektorijalne membrane, gubitak strije vaskularis i gubitak kohlearnih neurona.
Klinička slika[uredi | uredi izvor]
Pacijenti sa naglim pogoršanjem sluha su zbunjeni, zabrinuti i uznemireni. Lečenje uvek treba da uključuje uveravanje i ublažavanje strahova: straha od tumora i straha od trajne gluvoće.[6] Mala subpopulacija pacijenata čije je jedino uho zahvaćeno zahteva posebnu pažnju. Ovi pacijenti zbog gubitka sluha praktično postaju gluvi i brzo traže medicinsku pomoć.[1]
Prognoza[uredi | uredi izvor]
U opštoj praksi otorinolaringologa, značajan broj pacijenata sa IISGS javlja se više od sedam dana nakon pojave simptoma. To je zato što je uobičajeni početni simptom IISGS slušna punoća ili osećaj začepljenosti u zahvaćenom uhu.[3] Pošto je ovo nespecifičan simptom, lekari primarne zdravstvene zaštite i pacijenti su bez alarma, što često uzrokuje kašnjenje u započinjanju odgovarajućeg lečenja.[3] Lekari opšte prakse često započinju antibiotike ili steroidni sprej za nos i upućuju pacijenta specijalisti tek nakon što se ne vidi poboljšanje.
Postoji nekoliko studija posvećenih proceni uticaja vremena do početka terapije; većina ovih studija sadrži dobar deo pacijenata koji se javljaju manje od sedam dana od pojave simptoma, što je unutar preporučenog vremenskog okvira za lečenje. Nakon pregleda literature poslednjih pet godina istraživanja o iznenadnom gubitku sluha kod odraslih, nijedna studija nije zvanično posvećena proceni prosečnog vremena između pojave simptoma i prezentacije u IISGS.[4] Nekoliko studija je bilo posvećeno ispitivanju efekta vremena koje je proteklo pre početka lečenja. Još manje studija je posvećeno ispitivanju odgovora na lečenje kod kasnih izlagača. Nije pronađena nijedna studija koja bi istovremeno upoređivala efikasnost oralnih steroida i intratimpanijskih steroida u kasnim prezentacijama (više od sedam dana od pojave simptoma). Zanimljivo je da su studije koje su procenjivale efekte vremena koje je proteklo pre tretmana imale suprotne rezultate. Međutim u nekim studijame je utvrđeno da je odgovor bio bolji kada je lečenje započelo rano (u roku od sedam dana), ali je njihova studija bila ograničena jer je procenjivala samo odgovor na oralne steroide.
Terapija[uredi | uredi izvor]
Na osnovu nekoliko dostupnih kvalitetnih studija, opšte je prihvaćeno da rana terapijska intervencija u IISGS može povećati procenat oporavka.[3] Dobro je poznato da pacijenti koji započnu lečenje u roku od sedam dana od pojave simptoma imaju veću stopu oporavka.[7]
Prema aktuelnim smernicama za kliničku praksu Američke akademije za otorinolaringologiju - hirurgiju glave i vrata (AAOHNS), oralni steroidi, intratimpanični (IT) steroidi i hiperbarična terapija kiseonikom su preporučene opcije lečenja za IISGS.[3]
Intratimpanična injekcija steroida je efikasna, bezbedna i dobro tolerisana procedura za lečenje IISGS kao primarni početni tretman koji može da izbegne potencijalne štetne efekte sistemskih steroida. Prosečno poboljšanje posle tretmana u odnosu na prosek čistog tona bilo je 34 ± 21 dB. Uočeno je poboljšanje rezultata diskriminacije govora od 48 ± 43%. Pacijenti su primali u proseku 18 mg metilprednizolona po injekciji i ukupnu dozu od 72 mg po ciklusu lečenja. Nisu zabeleženi ozbiljni neželjeni efekti.[8]
Veća doza steroida, raspored primene, kao i standardizacija kriterijuma za oporavak sluha još uvek treba da se precizno utvrdi.[8]
Komitet za hiperbaričnu terapiju kiseonikom Podvodnog i hiperbaričnog medicinskog društva SAD, odobrio je upotrebu hiperbarične oksigenoterapije u barokomorama kod idiopatskog iznenadnog senzorneuralnog gubitka sluha, nakon što je utvrđeno da se ova bolest karakteriše hipoksijom u perilimfi, a samim tim i timpanonu i Kortijevom organu. Najbolji i najdosledniji rezultati se dobijaju kada se hiperbarična oksigenoterapija započne u roku od dve nedelje od pojave simptoma i kombinuje se sa lečenjem kortikosteroidima. Prosečno povećanje sluha je 19,3 dB za umereni gubitak sluha i 37,7 dB za teške slučajeve. Ovo poboljšanje dovodi oštećenje sluha iz umerenog/teškog opsega u opseg blagog/bez oštećenja. Ovo je značajan dobitak koji može u velikoj meri poboljšati kvalitet života pacijenta, kako klinički tako i funkcionalno.[9]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Stahl, Nador; Cohen, David (2006-02-01). „Idiopathic Sudden Sensorineural Hearing Loss in the Only Hearing Ear: Patient Characteristics and Hearing Outcome”. Archives of Otolaryngology–Head & Neck Surgery. 132 (2): 193—195. ISSN 0886-4470. doi:10.1001/archotol.132.2.193.
- ^ a b Stokroos RJAlbers FW Therapy of idiopathic sudden sensorineural hearing loss: a review of the literature. Acta Otorhinolaryngol Belg 1996;5077- 84
- ^ a b v g d Clinical practice guideline: sudden hearing loss. Stachler RJ, Chandrasekhar SS, Archer SM, et al. Otolaryngol Head Neck Surg. 2012;146:0–35.
- ^ a b Prognostic factors of profound idiopathic sudden sensorineural hearing loss. Wen YH, Chen PR, Wu HP. Eur Arch Otorhinolaryngol. 2014;271:1423–1429.
- ^ Pathology and pathophysiology of idiopathic sudden sensorineural hearing loss. Merchant SN, Adams JC, Nadol JB Jr. http://journals.lww.com/otology-neurotology/Abstract/2005/03000/Pathology_and_Pathophysiology_of_Idiopathic_Sudden.4.aspx. Otol Neurotol. 2005;26:151–160. [PubMed] [Google Scholar]
- ^ Stahl, Nador; Cohen, David (2006-02-01). „Idiopathic Sudden Sensorineural Hearing Loss in the Only Hearing Ear: Patient Characteristics and Hearing Outcome”. Archives of Otolaryngology–Head & Neck Surgery. 132 (2): 193—195. ISSN 0886-4470. doi:10.1001/archotol.132.2.193.
- ^ Variables with prognostic value in the onset of idiopathic sudden sensorineural hearing loss. Bogaz EA, Maranhão AS, Inoue DP, et al. Braz J Otorhinolaryngol. 2015;81:520–526.
- ^ a b Labatut, Tomás; Daza, María José; Alonso, Antonio (2013). „Intratympanic steroids as primary initial treatment of idiopathic sudden sensorineural hearing loss. The Hospital Universitario Ramón y Cajal experience and review of the literature”. European archives of oto-rhino-laryngology: official journal of the European Federation of Oto-Rhino-Laryngological Societies (EUFOS): affiliated with the German Society for Oto-Rhino-Laryngology - Head and Neck Surgery. 270 (11): 2823—2832. ISSN 1434-4726. PMID 23254396. doi:10.1007/s00405-012-2306-y.
- ^ Murphy-Lavoie, H.; Piper, S.; Moon, R. E.; Legros, T. (2012). „Hyperbaric oxygen therapy for idiopathic sudden sensorineural hearing loss”. Undersea & Hyperbaric Medicine: Journal of the Undersea and Hyperbaric Medical Society, Inc. 39 (3): 777—792. ISSN 1066-2936. PMID 22670557.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Klasifikacija | |
|---|---|
| Spoljašnji resursi |
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
