Pređi na sadržaj

Katarina Adanja

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Katarina Adanja
Katarina Adanja
Lični podaci
Datum rođenja(1921-12-17)17. decembar 1921.
Mesto rođenjaSubotica, Kraljevina SHS
Datum smrti12. septembar 1989.(1989-09-12) (67 god.)
Mesto smrtiBeograd, SFRJ

Katarina Adanja (rođ. Baruh; Subotica, 17. decembar 1921 — Beograd, 12. septembar 1989) bila je srpski istoričar umetnosti, počasni član Udruženja likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije,[1] jevrejskog porekla.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođena je 17. decembra 1921. godine u Subotici, Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, u porodici sefardskog porekla.[2] Posle završene osnovne škole, školovala se u licejima u Beču i Švajcarskoj. Nakon rata je diplomirala istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Posle oslobođenja radila je u mađarskoj redakciji „Radio Jugoslavije“. Kao prevodilac učestvovala je u radu delegacija koje su vodile pregovore u vezi granica (u Baču) i u vezi kanala Dunav—Tisa—Dunav. Sa Agnesom Sas i Egonom Štajnerom prevela je Politiku socijalističke Mađarske Janoša Kadara (1973). Pisala je odrednice za Enciklopediju likovne umetnosti.

Kao kustos radila je u Muzeju PTT i pisala za PTT glasnik, časopis muzeja i PTT Vesnik, organ Zajednice jugoslovenskih pošta, telegrafa i telefona. Tekstove je objavljivala u rubrici Tragom prošlosti. Opremila je veliki broj kataloga i brošura prilikom objavljivanja poštanskih maraka. Likovne kritike i članke o umetnosti jugoslovenskog podneblja objavljivala je na stranicama Politike, Bazara, Ilustrovane Politike, Književnih novina, Nove Makedonije, Pobjede, Oslobođenja, Jevrejskog pregleda, Umetnosti, Telegrama, Jugoslovenske revije (engl. Yugoslav Review), Sveta kulture kao i za Le Monde de philatelists.

Porodica[uredi | uredi izvor]

Otac Aladar, pre rata vlasnik, a nakon rata savetnik u eksport-import firmi koja je prodavala živinu u Engleskoj, Nemačkoj i Švajcarskoj. Majka Olga, rođ. Horvat, radila je u porodičnom preduzeću kao revizor-knjigovođa.

Za vreme rata skrivala se sa suprugom Solomonom. Jedno vreme su bili u logoru u Budimpešti. Otac Aladar je preživeo strahote Bergen Belzena, a majka i sestra Vera stradale su u Aušvicu.

Bila je udata za Solomona Adanju, renomiranog srpskog urologa. Imaju kćerke Miru Adanju-Polak, poznatu novinarku, Gordanu Grujić, magistra biohemije i sina Đorđa Adanju, specijalistu urologije.

Članstvo u organizacijama[uredi | uredi izvor]

Kao članica Diplomatskog internacionalnog kluba održala je brojna predavanja o jugoslovenskoj kulturi. Otvorila je izložbu vajara Denisa Mičela u Kulturnom centru Beograda (1974). U radu žirija Oktobarskog salona učestvovala je od 1960. do 1985, a bila je i članica Saveta žirija Jugoslovenskog trijenala keramike (1980) i Svetskog festivala keramike u okviru Smotre jugoslovenske umetnosti „Mermer i zvuci“. Članica Poštanskog istorijskog društva (engl. Postal history society) iz Njujorka bila je od 1974. do smrti. Preminula je 12. septembra 1989. godine u Beograd. Bila je počasna članica Udruženja likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije, a posthumno je dobila Nagradu za životno delo ULUPUDS (1989).[3] Megilu zahvalnicu za doprinos, pomoć i podršku Jevrejskoj zajednici u Jugoslaviji dobila je 1971. godine.

Važnija dela[uredi | uredi izvor]

  • Niz kataloga za pojedinačne i grupne izložbe likovnih stvaralaca: Gordana Glid (1971), Lucija Bancov Veber (1971), Kosta Đorđević (1972), Đorđe Isakov (1972), Vesna Radosavljević (1972), Mira Sandić (1974), Vladanka Rašić (1978), Stanislava Knez Milošević (1978), Dušan Jovanović (1981), Josip Karakas, Zoran Prvanović, Ljubica Vukobratović, Danica Beba Cigarčić, Arigo Vitler, Mirjana Lehner Dragić.
  • Yugoslav mosaic, Beograd (1969)
  • Biseri izdatih serija jugoslovenskih maraka (1971)
  • Poštonoše u Starom Egiptu (1971)
  • Počeci poštanske službe u Rusiji (1974)
  • Biblija i saobraćaj
  • Kako je funkcionisala pošta u koncentracionim logorima (1974)
  • Umetnička dela kao motivi na poštanskim markama, Nemački ministar za belim stolom nezvanično (1976)
  • Mai Beográdi müvészet, Beograd-Budimpešta (1977) (katalog)
  • Ljubica D. Vukobradović: watercolours, Beograd (1980) (katalog)
  • 100 slikara i kipara, Zagreb (1985)
  • Ilija Filipović: Likovna galerija Savremenici, Lazarevac (1988) (katalog)
  • Ingrid Krane: akvareli, Beograd (1989) (katalog)
  • Tragika porodice Baruh, povodom izuzetne izložbe Bore Baruha, Politika.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „ULUPUDS In memoriam”. www.ulupuds.org.rs. 2. 10. 2008. Pristupljeno 13. 8. 2011. 
  2. ^ „Novinar na nuklearni pogon”. www.adanja-polak.com. 
  3. ^ „Dobitnici nagrada ULUPUDS-a za životno delo” (PDF). www.ulupuds.org.rs. 8. 6. 2010. Pristupljeno 13. 8. 2011. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Катарина_Адања&oldid=27748673”