Korisnik:IvonaIlic/pesak
Faustina Marati, ili Faustina Marata, poznata u Arkadiji i kao Aglauro Čidonija (Rim, oko 1679 - Rim, 1745), bila je italijanska pesnikinja.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Ćerka slikara Karla Marate (koji se oženio njenom majkom Frančeskom Gomi tek 1698. godine, pošto je postao udovac), rođena je u Rimu oko 1679. godine. Od detinjstva je stekla dobro humanističko obrazovanje izučavajući, između ostalog, muziku, likovnu umetnost i pre svega poeziju[1].
Privukla je pažnju Đanđorđa Sforce Čezarinija, sina Federika Sforce od Santa Fjore, vojvode od Đencana, rimskog naselja gde se Karlo Marata penzionisao. Pošto je odbijala ljubavne ponude Sforce Čezarinija, mladi vojvoda je u maju 1703. pokušao da je otme dok je išla na misu u društvu svoje majke i nekoliko sluškinja. Devojka je uspela da pobegne iz zasede, ali joj je na levoj slepoočnici ostao ožiljak. Vojvoda je osuđen na dugogodišnju zatvorsku kaznu koju je izbegao sklonivši se prvo u Napulj, a potom u Španiju, gde je i umro 1719. godine.
Smatrana heroinom, mlada pesnikinja je 1704. primljena u Akademiju Arkadije gde je dobila ime Aglauro Čidonija. U Arkadiji je upoznala pesnika Đambatistu Feličea Capija, advokata iz Imole i veoma poznatog pesnika, za koga se udala 1705. godine i sa kojim je srećno živela[2]. Kuća Capijevih postala je centar renomiranih umetničkih susreta u kojima su učestvovali na primer Georg Fridrih Hendl, Domeniko Skarlati, Đan Vinčenco Gravina i Đovani Mario Krešimbeni. Capijevi su imali dvoje dece: Rinalda 1709. godine (umire dve godine kasnije) i Luiđija 1712. godine. Sedam godina kasnije Faustina je ostala udovica i odbijala je da se ponovo uda[3].
Godine 1728. jedan mladić iz Albana, izvesni Frančesko, tužio ju je, izjavljujući da je njen rođeni sin i sin vojvode Đanđorđa Sforce Čezarinija. Suđenje je trajalo dugo, međutim uspela je da se oslobodi optužbe. Umrla je 1745. godine, ubrzo nakon što je uspela da dokaže svoju nevinost, i nekoliko dana nakon venčanja njenog sina Luiđija. Sahranjena je u crkvi San Karlo ale Kvatro Fontane.
Dela[uredi | uredi izvor]
Kanconijer Faustine Marati (ili Aglauro Čidonije) obuhvata 38 objavljenih soneta, zajedno sa stihovima njenog supruga, prvi put 1723. godine u zbirci Rime Đovanija Batiste Feličea Capija i Faustine Capi, njegove supruge, sa dodatim pesmama najpoznatijih Arkada. Ovo su soneti u petrarkističkom stilu, formalno elegantni i uravnoteženi prema kanonima teoretičara Đovanija Marija Krešimbenija. Soneti su za temu imali velike ženske figure rimskog doba (Veturija, Tucija, Porcija, Lukrecija) i često su bili inspirisani slikama Faustininog oca Karla. Mnogo su osećajnije rime zrelog doba koje odmerenim stilom pevaju o porodičnim naklonostima ili o bolu prouzrokovanim od strane smrti sina Rinalda[4].
Poznata su neka dela koja su objavljena posthumno: 5 soneta i jedna epistoleta objavljena u petnaestom izdanju rima supružnika Capi[5]; epistoleta svedoči da Faustina nije pisala samo sonete.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Biografija Faustine Marati je uglavnom preuzeta iz one na engleskom koju je napisao Antonio Frančesketi („Faustina Marati Capi“) i sadrži tekst koji je uredila Rinaldina Rasel Italijanske književnice, Bio-bibliografski izvornik, str. 226-233, 1994, Greenwood Press [1]
- ^ Đovani Batista Kornijani, Vekovi italijanske književnosti nakon Ujedinjenja, sa dodacima Kamila Ugonija i Stefana Tikocija, str. 188-191, Torino, Pomba: UTET, 1854-1856 [2]
- ^ Predgovor opata Đovanija Batiste Katene (1680-1752) Rimama Đovanija Batiste Capi i Faustine Capi, njegove supruge, u XV izdanju uvećanom drugim rimama najpoznatijih rimskih Arkada, str. 7-11, Napulj, 1833 [3]
- ^ "Ovunque il passo volgo, o il guardo io giro", "Amato figlio, or che la dolce vista" [4]
- ^ Rime Đovanija Batiste Feličea Capi i Faustine Capi, njegone supruge, sa dodatim pesmama najpoznatih iz Rimske Arkadije podeljene na dva dela, Firenca: Angiolo Garinei, 1819-1820, [5]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- S. Venecijani, MARATI, Faustina. U: Biografskom rečniku Italijana, tom LXIX, Rim: Institut italijanske enciklopedije, 2009. (onlajn)
- Adele Miljau, Studija o Faustini Marati Capi, u Arkadiji Aglauro Čidonija, Grad Kastelo, Izdavačka kuća S. Lapi, 1911.
- Antonio Frančesketi, Faustina Marati Capi, Rinalda Rasel, Italijanske Književnice, Bio-bibliografski izvornik, str. 226-233, 1994, Greenwood Press, ISBN 0-313-28347-8