Korisnik:UnaSubo/pesak2

Planinska ili brdska nijala živi na jednom delu Etiopske visoravni, na površini od 150 km2 . Taj predeo je veoma nepristupačan, tako da su istraživači tek 1908. godine uspeli otkriti ovu vrstu antilope. Planinska nijala je klasifikovana kao ugrožena vrsta, a cela njena populacija broji oko 4.000 jedinki.

Etiopska visoravan

Način života

Brdska nijala živi u hladnim i vlažnim planinskim predelima, na visini od oko 4.200 metara. Na toj visini preovlađuju planinske šume i vresišta, isprekidani vlažnim područjima. Kada nastupi kišni period, tada se nijale sele niže od šipražja, na visinama ipsod 3.000 metara. Ženke i mladunci žive u malim grupama u kojima može biti do 16 jedinki, ali ih obično bude od 4 do 6. Mladi mužjaci formiraju manja stada, a stariji mužjaci žive kao samotnjaci. Grupe nijala, kao i mužjaci samotnjaci, kreću se kroz planinske šume i retko se mogu videti na otvorenim površinama. Nijale su uglavnom aktivne noću, a pošto nemaju oštar vid, opasne situacije moraju da prepoznaju po mirisu i zvuku. Kada nijala otkrije mogućeg neprijatelja ukoči se ili se povuče u visoko vresište u kojem traži zaklon. Ipak, brdska nijala nema mnogo prirodnih neprijatelja, najveći neprijatelj ove životinje je leopardkoji najpre napada mlade i slabe. Najveću opasnost za brdske nijale, predstavljaju ljudske aktivnosti i zadiranje u njihovu prirodnu okolinu. Napasanje goveda i koza u njihovim staništima, koja se svakodnevno smanjuju, predstavlja opasnost za njihovu prehranu.

Hrana i način ishrane

Etiopsko visokogorje je gusto, obraslo klekom i drugim vrstama niskog žbunastog bilja i cvetnim biljkama kao što je kantarion. Brdska nijala u svom staništu brsti lišće, zeljaste biljke, mlade izdanke žbunja i drveća koje iskopava iz zemlje i jede opale plodove kao što su masline. Ipak, najviše se hrane lišćem i mahunama bagrema. Često i pasu, ali na visoravnima na kojima žive nema puno sveže trave.

Ženka planinske nijale

Razmnožavanje

Tokom perioda parenja, koje se odvija između oktobra i decembra, mužjak, koji inače živi kao samotnjak, priključuje se krdu ženki. Krdu se približava tako što spusti svoje rogove i primiče se polako. Posle obavljenog parenja, dolazi period bremenitosti, koji traje sedam do devet meseci. Sredinom leta, od juna do avgusta, oteli se jedan mladunac. Mladunac je prekriven svetlim, žućkastim krznom. Majka se brine o mladunčetu sve dok ne dostigne starost kada se može priključiti stadu. Mužjaci, takođe, vode brigu o mladuncima, brane ih svojim oštrim rogovima ukoliko postanu meta napada leoparda. Tele prestaje da sisa u starosti od šest meseci.

Ženke postižu polnu zrelost u starosti od jedne godine, a mužjaci sa osamnaest meseci.

Stopa razmnožavanja brdske nijale je niska, a njena populacija je dodatno ugrožena zbog eksploatacije šuma, razvoja poljoprivrede i gradnje puteva.

Karakteristike

Mužjak planinske nijale

Boja krzna varira od sivosmeđe do tamnosmeđe, sa šest do deset belih pega i dve do pet belih pruga koje se nalaze na zadnjem delu tela. Krzno na vratu i ramenima mužjaka je dugačko, dlake su krute, a od vrata do repa se proteže griva. Ženke imaju glatko i kratko krzno. Uši, koje su postavljene sa strane, na glavi, omogućavaju nijali izvanredan sluh. Samo mužjaci imaju rogove, oni su široko razmaknuti. Vrhovi rogova su beli. Po svom izgledu, planinska nijala je veoma slična velikom kuduu, tako da je još nazivaju i srednje veliki kudu.

Planinska nijala može preskočiti prepreke koje su visoke preko dva i po metra.

Rogovi prve planinske nijale koju su naučnici otkrili, danas se nalaze u Londonu, u Prirodnjačko-istorijskom muzeju.