Milan N. Popović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za drugu upotrebu, pogledajte stranicu Milan Popović.
Milan Popović
Prim. prof. dr Milan Popović
Lični podaci
Datum rođenja(1924{{month}}{{{day}}})1924.
Mesto rođenjaBeograd, Kraljevina SHS
Datum smrti28. april 2012.(2012-04-28) (87/88 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija

Prim. prof. dr Milan Popović (1924—2012) bio je renomirani srpski psihijatar-psihoanalitičar, redovni profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu.

Rođen je 1924. godine u Beogradu, i umro 28. aprila 2012. godine u istom mestu. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, specijalizovao neuropsihijatriju i doktorirao sa temom „Grupna psihoterapija shizofrenih u bolničkim uslovima“. Za vanrednog profesora Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu izabran je 1972. godine, a za redovnog profesora 1980. godine.

Milan Popović je pionir u razvoju grupne psihoterapije u Srbiji i otvaranju psihijatrijskih odeljenja prema društvu. Osnivač je „Škole psihoanalitičke psihoterapije“ na poslediplomskim studijama Medicinskog fakulteta u Beogradu.

Učitelj je mnogih generacija psihijatara, psihologa i sociologa u Srbiji. Dao je značajan doprinos razvoju psihijatrije u zemlji, posebno razvoju psihoterapije i socijalne psihijatrije, dostojno predstavljajući domaća dostignuća u inostranstvu.

Naučne i stručne funkcije[uredi | uredi izvor]

Bio je na stručnom usavršavanju iz analitičke psihoterapije na Tavistok klinici u Londonu, Centru za mentalno zdravlje 13. arondismana u Parizu i na Univerzitetu Kalifornije u Los Anđelesu, ukupno dve godine.

Kao jedan od osnivača Instituta za mentalno zdravlje u Beogradu, od 1963. godine vodio je prvo Otvoreno odeljenje, pretežno za psihoze. Zvanje Primarijusa mu je dodeljeno 1968. godine. Od 1979. godine do odlaska u penziju bio je šef Centra za psihoterapiju i socioterapiju Instituta, baveći se većim delom edukativnom i naučnom aktivnošću. Godinu i po dana je vršio i dužnost direktora Instituta za mentalno zdravlje.

Na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu predavao je Socijalnu patologiju (Sociologiju mentalnih poremećaja) i Opštu psihopatologiju. Bio je šef katedre za sociologiju, upravnik Odeljenja za filozofiju i sociologiju, a od 1987. do 1989. godine i dekan Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu.

Na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu jedan je od organizatora poslediplomske nastave iz psihoterapije i socijalne psihijatrije. Bio je i predsednik komisije za polaganje subspecijalističkog ispita iz psihoterapije. Osnivač je i prvi rukovodilac Psihološkog savetovališta za studente Univerziteta u Beogradu.

Kao gostujući profesor držao je predavanja u Centru za rehabilitaciju psihijatrijskih bolesnika La Verriere u Parizu, na Univerzitetu Kalifornije u Los Anđelesu i na Bostonskom univerzitetu. Juna 1990. godine imenovan je za Affiliate Teacher poznatog Instituta za grupnu analizu u Londonu.

Bavio se i medicinskom etikom. Bio je predsednik Etičkog komiteta Srpskog lekarskog društva od 1992. do 1997. godine. Krajem 1992. Godine, Milan Popović je izabran za predsednika Udruženja lekara Srbije za mir, ogranka Internacionalnog udruženja lekara za prevenciju nuklearnog rata. Ovo udruženje okuplja 200.000 lekara iz 90 zemalja sveta, savetodavni je organ Ujedinjenih nacija i dobitnik Nobelove nagrade za mir za 1985. godinu.

Bio je predsednik sekcije za psihoterapiju Srpskog lekarskog društva.

Interesovanja Milana Popovića su uperena i šire prema kulturi. Tako je, između ostalog, bio i Predsednik programskog Saveta paviljona Cvijeta Zuzorić. Po pozivu, član je od 1989. godine Evropskog udruženja kulture sa sedištem u Veneciji.

Članstvo u naučnim institucijama[uredi | uredi izvor]

Milan Popović je 1995. godine izabran za redovnog člana Medicinske akademije Srpskog lekarskog društva, a 1996. godine je promovisan u redovnog člana medicinskog odeljenja Evropske akademije nauka i umetnosti sa sedištem u Salcburgu.

Počasni je član Udruženja psihologa Srbije i počasni član Beogradske psihoanalitičke grupe. Odlikovan je 1989. godine Ordenom zasluga za narod sa srebrnim zracima.

Naučni i stručni rad[uredi | uredi izvor]

Autor je 167 naučna i stručna rada, od toga 37 u inostranstvu, samostalno ili sa saradnicima. Među ovim delima nalazi se i ukupno 10 monografija, udžbenika, knjiga u kojima je jedini ili prvi autor, a iz oblasti su psihoterapije i socijalne psihijatrije. Izdvajamo značajnije radove:

  • Trovanje ugljenmonoksidom u industriji (Zbornik radova, Drugi kongres lekara SRS, 1956)
  • After Eartquake sa D. Petrovićem (The Lancet, 1964)
  • Timski rad u psihijatriji sa D. Petrovićem (Lek, Ljubljana, 1969)
  • Grupna psihoterapija shizofrenije, knjiga (Medicinska knjiga, 1975)
  • Psihoanaliza, udžbenik (Poslediplomske studije, Institut za mentalno zdravlje 1976)
  • Psihodinamika i psihoterapija neuroza sa V. Jerotićem, knjiga (ZUNS, Plato, 1983. četiri izdanja)
  • Mi i oni drugačiji, monografija (rukovodilac istaživanja, Institut za sociološka istraživanja, 1988)
  • Prisilne i fobične neuroze i njihovo lečenje sa D. Milovanovićem, knjiga (Lek, 1981)
  • Odnos terapeut pacijent sa P. Opalićem (Naučna knjiga, 1992)
  • The Time of Hate and Suffering (Medicine and War, London, 1993)
  • Etnopsychology and the Yugoslav drama (Gesudheitspolitik, Mexico City, 1993)
  • Povelja o pravima pacijenata (jedan od više autora, Centar za unapređenje pravnih studija, Beograd, 1999)
  • Utočišta Milana Popovića, razgovori sa Milošem Jevtićem, knjiga (Plato, 2000)
  • Frojdov antropološki pesimizam (CANU, Podgorica, 2007)

Studije o Milevi Marić-Ajnštajn[uredi | uredi izvor]

Bavio se i psihoistorijskim studijama o Milevi Marić-Ajnštajn, posebno njenim odnosom sa mužem Albertom. Ova studija je zasnovana na prikazu i analizi oko 70 pisama i dopisnica koja je Mileva Marić, a neke i Albert Anštajn uputili svojoj intimnoj prijateljici i kolegnici sa studija u Cirihu, baki Milana Popovića, Heleni Savić. Ova pisma su važna za bolje razumevanje evolucije odnosa bračnog para Anštajn, pa i psihologije ovog genijalnog čoveka.

Radovi na tu temu:

  • Jedno prijateljstvo: Pisma Mileve i Alberta Ajnštajna Heleni Savić, knjiga (CID, 1998. i Plato 2004)
  • In Albert's Shadow, the Life and Letters of Mileva Marić, Einstein's First Wife, Popović M. (The Johns Hopkins University Press, Baltimore & London, Book, September 2003)[1]

Porodica[uredi | uredi izvor]

Otac mu je bio inž. tehnologije Novak Popović, a majka lekar pulmolog prof. dr Julka Popović Savić, profesor Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu.

Oženjen je slikarkom Bosom Kićevac Popović. Imaju dvoje dece, istoričara umetnosti, Anu Popović Bodrožu, stručnog saradnika Kuće legata u Beogradu i Bojana Popovića, upravnika Galerije fresaka u Beogradu.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Popović, Milan. In Albert's Shadow, the Life and Letters of Mileva Marić, Einstein's First Wife. The Johns Hopkins University Press. Pristupljeno 29. 4. 2012. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Милан_Н._Поповић&oldid=26938924”