Muir-Toreov sindrom

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Muir-Toreov sindrom
SinonimiMuir–Torre syndrome (MTS)
Mikrofotografija lojnog adenoma, kod Muir-Toreovog sindroma.

Muir-Toreov sindrom (MTS) je autozomno dominantna fenotipska varijanta naslednog nepolipoznog kolorektalnog karcinoma(NNKRK), koji je takođe poznat i kao Linčev sindrom. MTS je u zrokovan j mutacijama u genima za popravku neusklađenosti DNK što dovodi do nestabilnosti mikrosatelita.

Kliničke karakteristike Muir-Toreovog sindroma su lojne neoplazme kože i visceralni maligniteti, od kojih je najčešći karcinom debelog creva, aslede ih karcinom genitourinarnog trakta i lezija kože, kao što su keratoakantomi i tumori lojne žlezde.[1]

Pogođeni geni su MLH1, MSH2, i nedavno, MSH6, i uključeni su u popravku neusklađenosti DNK. Povezanost mutacija gena za popravku neusklađenosti i visceralnih maligniteta može utvrditi raniji i češći skrining za malignitet.[2][3][4][5]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Muir-Toreov sindrom (MTS) prvi su opisali Muir i saradnici 1967. godine, a potom, godinu dana kasnije (1968) Tore i saradnici.

Etiologija[uredi | uredi izvor]

Muir-Torre sindrom je uzrokovan genetskim defektom u genu za popravku neusklađenosti i najčešće se nasleđuje na autozomno dominantan način, kao fenotipska varijanta naslednog nepolipoznog kolorektalnog karcinoma (NNKRK) koji je takođe poznat kao Ličev sindrom. Geni koji su najčešće mutirani u Muir-Toreovom sindromu uključuju MLH1, MSH2, MSH6 i PMS2. U skorije vreme, opisani su neki autozomno recesivni slučajevi Muir-Torog sindroma koji ne pokazuju mikrosatelitsku nestabilnost i nastaju zbog defekata u genu za popravku bazne ekscizije poznatom kao MIH. Procenjuje se da ovi slučajevi čine otprilike 35% svih Muir-Toreovih sindroma i da su nazvani MTS II. Sporadični slučajevi su takođe opisani, a oni se obično vide u uslovima imunosupresije sa takrolimusom i ciklosporinom koji su glavni prestupnici.[6][7][8][9]

Epidemiologija[uredi | uredi izvor]

Morbiditet

Muir-Tore sindrom (MTS) je redak poremećaj,[10] sa približno 200 prijavljenih pacijenata. Porodice sa MTS su verovatno češće nego što je prijavljeno. Muir-Toreov sindrom je otkriven kod 9,2% pacijenata sa fenotipskom varijantom naslednog nepolipoznog kolorektalnog karcinoma (NNKRK).[11]

Polne razlike

MTS se javlja kod oba pola, sa malom sklonošću prema muškaracima, i odnosom između muškaraca i žena od 3:2.[11]

Starost

Starost pacijenta u trenutku kada se pojavi MTS kreće se od mlađih odraslih do starijih pacijenata, sa srednjom starošću od 53 godine.[12] Najranije prijavljeni slučajevi imali su 23 godine, a najkastariji 89 godina.

Rasa

Većina dokumentovanih slučajeva Muir-Toreovog sindroma javilo se kod pacijenata bele rase iz razvijenih zemalja sveta, dok podaci nedostaju u mnogim drugim delovima sveta.[11]

Patofiziologija[uredi | uredi izvor]

Kao što njihovo ime implicira, geni za popravku neusklađenosti proizvode proteine koji su odgovorni za ispravljanje grešaka koje se prave tokom podudaranja baznih parova u replikaciji DNK.[11] Defekti ovih gena rezultuju povećanim brojem nepopravljenih grešaka koje uzrokuju povećanu verovatnoću tumorigeneze. Bialelni defekti u genu MIH uzrokuju autozomno recesivni oblik Muir-Toreovog sindroma (MTS II). Funkcija proteina izraženog ovim genom je popravka ekscizije baze. Nestabilnost mikrosatelita se ne vidi u ovom podskupu Muir-Toreovog sindroma.[13][14]

Histopatologija[uredi | uredi izvor]

Adenomi lojnice su dobro razgraničene proliferacije koje prikazuju brojne lobule koje se sastoje od lojnih ćelija okruženih bazaloidnim ćelijama. Proliferacija je često ugrađena u epidermu. Broj diferenciranih (lojnih) i nediferenciranih (bazaloidnih) ćelija je približno jednak. Opisane su tri histološke varijante_

  • solidna,
  • cistična,
  • keratoakantomska.

Epiteliomi lojnice imaju iste arhitektonske karakteristike kao i adenomi lojnice; međutim, broj nediferenciranih ćelija čini više od polovine ćelija koje se vide u proliferaciji. Karcinomi lojnice pokazuju proliferaciju bazaloidnih ćelija i lojnih ćelija raspoređenih u listove i sa karakteristikama maligniteta kao što su:

  • mitotičke figure,
  • hiperhromatizam,
  • nekroza,
  • ćelijski pleomorfizam,
  • povremeno širenje stranicatoida.

Keratoakantomi primećeni kod Muir-Toreovog sindroma ne samo da se klinički pojavljuju kao sporadična varijanta, već je i histološki izgled sličan. Povremeno se može primetiti diferencijacija lojnice unutar keratoakantoma. Kada se uoče ove karakteristike, to treba smatrati markerom za Muir-Toreov sindrom i treba izvršiti odgovarajuće testiranje gena za popravku neusklađenosti.

Klinička slika[uredi | uredi izvor]

Klinička prezentacija se može razlikovati zbog promenljive ekspresije defekata u genima za popravku neusklađenosti, a broj lojnih neoplazmi može da se kreće od pojedinačnih lezija do stotina. Lojne lezije se često predstavljaju kao sporo rastuće, bezbolne, žućkaste papule ili nodule koje mogu, ali ne moraju imati ulceraciju.

Najčešća lokacija je lice, ali bilo koji deo kože sa lojnom žlezdom može razviti tumor. Većina sporadičnih tumora lojnice kod pacijenata bez Muir-Toreovog sindroma se vidi na nosu i kapku, a svaki tumor lojnice ispod vrata treba da izazove sumnju na Muir-Torreov sindrom.

Klinička slika keratoakantoma je slična sporadičnom pandanu i mogu se posmatrati kao pojedinačne ili višestruke lezije.

Dijagnoza[uredi | uredi izvor]

Biopsija lojne žlezde kod adenoma lojne žlezde. U centru lobule nalazi se veliki, prazan prostor, koji verovatno sadrži holokrini sekret. Na periferiji se nalaze sebociti sa različitim stepenom zrelosti

Kožne neoplazme koje su prijavljene kod Muir-Toreovog sindroma uključuju:

  • lojne adenome,
  • lojne epiteliome,
  • lojne karcinome,
  • cistične lojne tumore,
  • karcinome bazalnih ćelija sa diferencijacijom lojnica
  • keratoakantome koji obično pokazuju neke lojne razlike.

Među ovim tumorima najčešći su adenomi lojnice. Kriterijumi za postavljanje dijagnoze Muir-Toreovog sindroma uključuju najmanje jednu lojnu neoplazmu i najmanje jedan unutrašnji malignitet u nekom trenutku pacijentovog života, bez drugih uzročnih faktora kao što su radioterapija ili imunosupresija.

Dijagnoza se takođe može postaviti u kombinovanom okruženju višestrukih keratoakantoma, visceralnog maligniteta i porodične istorije MTS-a. Treba napomenuti da se hiperplazija lojnice ne smatraju karakteristikama Muir-Toreovog sindroma.

Potrebno je izvršiti detaljnu anamnezu u proceni svakog pacijenta za koga se sumnja da ima Muir-Torreov sindrom. Dok je najčešći malignitet karcinom debelog creva, opisani su i brojni drugi karcinomi u vezi sa Muir-Torre sindromom, uključujući maligne bolesti endometrijuma, grlića materice, jajnika, dojke, tankog creva, kostiju, hepatobilijarnog trakta, mozga, pankreasa, gornjeg uroepitelnog trakta, krv (limfom i leukemija) i pluća.

Evaluacija[uredi | uredi izvor]

Imunohistohemija (IHH) se može izvesti na neoplazmama lojnica da bi se identifikovali defekti u genima za popravku neusklađenosti koji su obično uključeni u Muir-Toreov sindrom, a trenutne preporuke zagovaraju ovaj test. Ova metoda, međutim, nije dijagnostička za Muir-Toreov sindrom pošto su postojali izveštaji o mutacijama gena za popravku neusklađenosti u neoplazmama lojnica kod pacijenata koji nisu imali defekt u drugim ćelijama na drugim mestima u telu. Ovaj nalaz sugeriše da su defekti gena pre somatske nego mutacije zametne linije. Kod ovih pacijenata se ne primećuje veći rizik od visceralnog maligniteta. Zbog dijagnostičkih ograničenja IHH za Muir-Toreov sindrom, nekoliko autora zagovara testiranje IHH na neoplazmi lojnica na gene za popravku neusklađenosti u vezi sa dobijanjem detaljne lične i porodične istorije. Ako rezultat IHH otkrije mutacije gena za popravku neusklađenosti, onda je genetsko testiranje opravdano pre nego što se sprovedu dalji pregledi, kao što su skrining testovi za malignitet. Kada se dijagnoza Muir-Toreovog sindroma potvrdi genetskim testiranjem, treba izvršiti godišnje procene maligniteta. Niži prag za biopsiju klinički očiglednih tumora lojnice treba usvojiti kod pacijenata sa Muir-Torreovim sindromom, jer se karcinomi lojnice često inicijalno predstavljaju slično svojim benignim pandanima, a to često dovodi do kašnjenja u dijagnozi. Niži prag je posebno relevantan za periokularne lezije jer je ovo najčešća lokacija za karcinom lojnice; međutim, karcinomi lojnice mogu nastati iz bilo koje lojne žlezde.

Kod bolesnika bi trebalo uraditi endoskopiju gornjeg i donjeg gastrointestinalnog trakta. Kolonoskopija može početi već sa 18 godina, dok se gornja endoskopija preporučuje oko 25 do 30 godina. Muškarci bi trebalo da se podvrgavaju godišnjim pregledima testisa i prostate, a žene godišnje preglede dojki i karlice zajedno sa transvaginalnim ultrazvukom i uzorkovanjem endometrijuma za sumnjive nalaze. Drugi potencijalno korisni testovi bi uključivali:

  • rendgenski snimak grudnog koša,
  • citologiju grlića materice i urina,
  • određivanje nivoa karcinoembrionalnog antigena,
  • testiranje na fekalnu okultnu krv,
  • testove funkcije jetre,
  • kompletnu krvnu sliku.

Diferencijalna dijagnoza[uredi | uredi izvor]

Diferencijalna dijagnoza Muir-Toreovog sindroma bi uključivala druge sindrome u kojima se pojavljuju više kožnih papula i čvorova na licu i/ili telu, kao što su:

  • Kovden sindrom,
  • Birt-Hog-Dube sindrom,
  • Tuberozna skleroza,
  • Bruke-Spiegler sindrom,
  • Gorlin sindrom.

Kod pacijenata sa brojnim keratoakantomima treba uzeti u obzir sindrome kao što su generalizovani eruptivni keratoakantom tipa Grzibovski i višestruki eruptivni keratoakantomi tipa Ferguson-Smit. Takođe treba uzeti u obzir i sporadične verzije lojnih tumora i keratoakantoma, iako prvi nisu uobičajeni u opštoj populaciji.

Sporadične lojne neoplazme se najčešće javljaju na glavi, dok se retko vide ispod vrata. Lojne neoplazme pronađene ispod vrata treba da izazovu sumnju na Muir-Toreov sindrom.

Terapija[uredi | uredi izvor]

Kada se dijagnoza postavi, pacijenti sa Muir-Toreovim sindromom treba da budu podvrgnuti godišnjem nadzoru zbog visceralnog i kožnog maligniteta.

Kožne manifestacije Muir-Toreovog sindroma mogu biti teške za lečenje zbog potencijalnog broja i izobličenja koje mogu izazvati brojne lojne neoplazme. Treba ponuditi sigurnost za benigne lezije. Lokalna ekscizija i krioterapija se mogu obaviti za pacijente koji žele uklanjanje benignih lezija. Keratoakantome takođe treba lečiti konzervativno uz lokalnu eksciziju. Karcinomi lojnice imaju potencijal za lokalne i udaljene metastaze i treba ih agresivnije lečiti širokom lokalnom ekscizijom sa marginama od 5 do 6 mm ili Mohsovom mikrografskom operacijom.

Zračenje se takođe može primeniti, ali samo kao pomoćna terapija nakon ekscizije rekurentnog karcinoma lojnice ili regionalnih metastaza. Zračenje kao monoterapija za primarni kožni karcinom lojnice je povezano sa većim stopama mortaliteta i recidiva.

Prijavljeno je da interferon-alfa u kombinaciji sa oralnim izotretinoinom smanjuje razvoj kožnih i visceralnih maligniteta.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Abbas, Ossama; Mahalingam, Meera (2009). „Cutaneous sebaceous neoplasms as markers of Muir-Torre syndrome: a diagnostic algorithm”. Journal of Cutaneous Pathology. 36 (6): 613—619. ISSN 1600-0560. PMID 19515040. doi:10.1111/j.1600-0560.2009.01248.x. 
  2. ^ Coquillard C, Boustany A, DeCoster RC, Vasconez HC. Muir-Torre Syndrome Presenting as a Sebaceous Carcinoma of the Nasal Ala. Am Surg. 2019 Mar 01;85(3):e115-e117. [PMC free article] [PubMed]
  3. ^ Task Force/Committee Members. Vidal CI, Sutton A, Armbrect EA, Lee JB, Litzner BR, Hurley MY, Rating Panel. Alam M, Duncan LM, Elston DM, Emanuel PO, Ferringer T, Fung MA, Hosler GA, Lazar AJ, Lowe L, Plaza JA, Robinson JK, Schaffer A. Muir-Torre syndrome appropriate use criteria: Effect of patient age on appropriate use scores. J Cutan Pathol. 2019 Jul;46(7):484-489.
  4. ^ McCarthy RL, Thomas CL, Isaacs F. Multiple benign adnexal tumours: Anything but benign. Australas J Dermatol. 2019 Aug;60(3):234-236.
  5. ^ Schierbeck J, Vestergaard T, Bygum A. Skin Cancer Associated Genodermatoses: A Literature Review. Acta Derm Venereol. 2019 Apr 01;99(4):360-369.
  6. ^ Wield A, Hodeib M, Khan M, Gubernick L, Li AJ, Kandukuri S. Sebaceous carcinoma arising within an ovarian mature cystic teratoma: A case report with discussion of clinical management and genetic evaluation. Gynecol Oncol Rep. 2018 Nov;26:37-40.
  7. ^ Kudibal MT, Venzo A. [Muir-Torre syndrome]. Ugeskr Laeger. 2018 Jul 02;180(27)
  8. ^ Torre K, Ricketts J, Dadras SS. Muir-Torre Syndrome: A Case Report in a Woman Without Personal Cancer History. Am J Dermatopathol. 2019 Jan;41(1):55-59.
  9. ^ Tjarks BJ, Kerkvliet AM, Jassim AD. Sebaceous Carcinoma in Situ Masquerading Clinically and Histologically as Paget Disease of the Breast. S D Med. 2018 Aug;71(8):350-353.
  10. ^ Lang, Les (2008). „Frequency of Muir–Torre Syndrome in the Lynch Syndrome”. Gastroenterology. 134 (4): 907. ISSN 0016-5085. doi:10.1053/j.gastro.2008.02.071. 
  11. ^ a b v g „Muir-Torre Syndrome: Background, Pathophysiology, Etiology”. emedicine.medscape.com. 2023-12-20. 
  12. ^ Burger, Bettina; Itin, Peter (2008). „Muir-Torre Syndrome”. Dermatology. 217 (1): 56—57. ISSN 1421-9832. doi:10.1159/000123520. 
  13. ^ Le S, Ansari U, Mumtaz A, Malik K, Patel P, Doyle A, Khachemoune A. Lynch Syndrome and Muir-Torre Syndrome: An update and review on the genetics, epidemiology, and management of two related disorders. Dermatol Online J. 2017 Nov 15;23(11)
  14. ^ Brown S, Brennan P, Rajan N. Inherited skin tumour syndromes. Clin Med (Lond). 2017 Dec;17(6):562-567.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Klasifikacija
Spoljašnji resursi
Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje
u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Муир-Тореов_синдром&oldid=27731628”