Nikita Persijanac
Nikita je bio vizantijski vojskovođa iz 7. veka. Bio je sin i naslednik sasanidskog persijskog generala i kratko bio u službi kod šaha Šahrbaraza.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nikaita je bio sin Šahrbraza, poznatog persijkog vojskovođe koji je predvodio sasanidsku vojsku u Siriji, Anadoliji i Egiptu tokom Vizantijsko-sasanidskog rata 602-628. Nakon završetka rata, Šahrbaraz nastavio je da drži pod svojom upravom Egipat i područje Levanta, do početka 629. Godine kada ih je predao nazad vizantijskom caru Irakliju u zamenu za vizantijsku podršku prilikom njegovog dolaska na persijski presto. Prema sprazumu, Nikiti, koga je Iraklije priznao za Šahrbrazovog naslednika, dodeljena je vizantijska titula patricija, dok je njegova sestra Nika udata za Teodosija, jednog od Iraklijevih sinova. [1]Nikita je sa još jednim od svoje braće doveden na vizantijski dvor, praktično kao talac. Kao znak njihovog saveza, u preiodu leto / rana jesen 629, Nikita je vratio hrišćanske relikvije Svetog Spužva i Sveto koplje Irakliju iz Jerusalima, koji je još bio pod kontrolom Šahrbarazovih perzijskih trupa. Verovatno je u ovom trenutku Nikita prešao u hrišćanstvo; budući da je on bio naslednik svog oca, to je otvorilo izglede za hristijanizaciju Persije ako bi Šahrbaraz uspeo da održi svoju moć tamo. [2]
Sankon ubistva svoga oca, Nikita je ostao u službi na vizantijskom dvoru, i ponovo se pojavio 636. Godine kao jedan od mnoštva vizantijskih zapovednika protiv muslimanskih Arapa u bici kod Jarmuka, iako je vojska koju je predvodio nepoznata. Preživeo je vizantijski poraz kod Jarmuka i pobegao u Emesu, odakle je kontaktirao kalifa Omara. Nikita je navodno ponudio da pomogne Arapima da osvoje Persiju, ali Omar nije imao poverenja u njega pa je naredio da ga pogube što je i učinjeno. [3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Kaegi 2003, str. 152, 188
- ^ Kaegi 2003, str. 188–189, 206
- ^ Martindale, Jones & Morris (1992), p. 943
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Kaegi, Walter Emil (2003). Heraclius: emperor of Byzantium. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81459-1.
- Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: AD 527–641. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5.