Olga Milićević Nikolić
| Olga Milićević Nikolić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 9. jun 1931. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 29. novembar 2020. (89 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Umetnički rad | |
| Polje | Arhitektura, Urbanizam, Pejzažna arhitektura |
Olga Milićević Nikolić (Beograd, 9. jun 1931 — Beograd, 29. novembar 2020) bila je srpski arhitekta, urbanista i autor više tekstova vezanih za prostore na području SFRJ. Uređivala je više brojeva časopisa "Arhitektura i Urbanizam" i "Urbanizam Beograda".
U Beogradu je završila osnovnu školu, gimnaziju i fakultet, gde i danas živi. Odrasla je u kući u Činovničkoj koloniji sagrađenoj 1932. godine, gde je nastavila i život sa suprugom inženjerom šumarstva Dušanom Nikolićem (1927, Banja Luka - 2017, Beograd), imaju sina Boška (1960, Beograd), pejžaznog arhitektu. Olgina rođena sestra je Mira Trailović (1924—1989).
O porodici[uredi | uredi izvor]
Potiče iz intelektualne građanske moderne porodice, majke Radmile, rođene Simić Cukić (1894—1973) i oca Andreje Milićevića Bogdanovića (1893—1973). Oboje su maturirali za vreme Balkanskih ratova. Otac Andreja je bio jedan od 1300 kaplara, zarobljen u Kolubarskoj bici. Razmenjen je kao težak bolesnik tokom rata. Preko Italije odlazi u Grenobl na studije. Majka Radmila je kao privremena učiteljica raspoređena na Prespu odakle odlazi na studije u Klermon Feran. Po povratku iz Francuske počinju život u Kraljevu, gde se rađa njena sestra Mira Milićević (Mira Trailović 1924-1989).
Bogata porodična tradicija Simića, vezuje se za brataStojana Simića (1797—1852) Aleksu Simić (1800—1872) koji bio je popečitelj finansija, ustavobranitelj, ministar unutrašnjih a kasnije i spoljnih poslova, pravosuđa i prosvete, predsednik društva srpske slovenosti. Sin Alekse i Katarine Simić, Milan Simić (1827—1880) bio je upravnik Narodnog pozorišta. Milanov sin Stojan Simić(1862—1906) ženi se ćerkom Koste Cukića(1826—1879), Katarinom (1866—1908). Ćerke Koste Cukića, Katarina i Jelena bile su dvorske gospoćice kraljice Drage Mašin. Stojan Simić i Katarina Simić rođena Cukić, dobijaju dvoje dece, sina Milorada (1892—1915) i ćerku Radmilu(1894—1973), Olginu i Mirinu majku. Roditelji oca Andreje Milićevića bili su učitelji, a pradeda sveštenik. [1]
Školovanje[uredi | uredi izvor]
Studirala je na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu u periodu 1949-1955. Diplomirala je u Beogradu 1955. godine kod profesora Branislava Kojića (1899—1987) na temi „Uređenje Dečanske doline“.
Tokom studiranja bila je u ateljeu profesora Milana Zlokovića (1898-1965 ), profesora Branka Maksimovića (1900—1988), i asistenta Bogdana Bogdanovića, koji su imali veliki uticaj na njeno opredeljenje da se u budućem radu posveti vrtnoj arhitekturi. Postdiplomske studije završila je u klasi kod profesora Aleksandra Krstića (autora parka Manjež i jednog od najzaslužnijih za ozelenjavanje Beograda).
Profesionlna praksa[uredi | uredi izvor]
Nakon diplomiranja radila je u birou „Oblik“ (1955—1957), a zatim 1957. god. odlazi u Beč i Pariz. Od 1961. god. zaposlena je u kombinatu „Rasadnici“ (1961—1974), gde je osnovala biro za projektovanje i uređenje slobodnih površina "Vrtna arhitektura" sa desetak inžinjera arhitekture, šumarstva, građevine itd. 1963. godine uočila je da je Beogradu potrebno uređenje ulica i trgova. Od 1963. godine radi kao urednik časopisa Arhitektura i Urbanizam, a kasnije i Urbanizam Beograda, gde se bavila arhitektonskom kritikom i naročito slobodnim površinama. Uredila je više brojeva oba časopisa. 1968. godine boravi kratko u SAD sa "Ateljeom 212" i sestrom Mirom Trailović, gde pronalazi inspiraciju za buduće projekte. 1974. godine prelazi u Urbanistički Zavod, gde radi na urbanističkim planovima za Titov gaj (Stepin lug), Hipodrom, Novi rasadnik, groblje Lešće itd., zatim na uređenju Andrićevog venca.[2] 1979. god. počinje sa radom u Zelenilu Beograda. Bila je direktor projektnog biroa. U tome periodu radi na uređenju Trga republike, Pašićevog trga (trg Marksa i Engelsa) i nekolicine manjih prostora.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Pašić, Feliks. Mira Trailović, Gospođa iz velikog sveta. Muzej pozorišne umetnosti Srbije:Beograd.2006.
- ^ Olivera Stanković Grujičić, Marija Zečević. Mali Urbanizam: koncept i kritika projekta "Andrićev venac". Sveske:2006:120.145:153
- ^ Leksikon srpskih arhitekata 19 do 21. veka http://www.leksikon.asa.org.rs/22-2015-09-30-20-03-16/366-14-35 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (19. novembar 2018)
