Pavel Bure (časovnik)

Logotip i grb Rusije na satu Pavel Bure

Pavel Bure je marka časovnika proizvedenih 1815. u Ruskoj Imperiji.

Bili su povlašćena marka časovnika podržana u državnoj administraciji imperatora sveruskog. Pobjedom revolucije u Rusiji i dolaskom boljševika, 1917. godine, biva proskribovan i njegova proizvodnja prestaje. Godine 2005. slavni i bogati hokejaš iz SAD, Pavel Bure, inače potomak i imenjak svoga slavnog pretka i časovnika „Pavel Bure“, obnavlja proizvodnju dosljedan starom načinu izrade.

Istorija časovnika

Firmu za manufakturnu, ručnu, proizvodnju satova Pavel Bure je osnovao Karl Bure 1815. u Sankt Peterburgu. Karlov sin Pavel se intenzivnije počeo baviti proizvodnjom satova u očevoj fabrici te uskoro uspešno preuzima firmu u svoje ruke, a po njemu firma dobija ime. Pavel Karlovič Bure je 1874. stekao veliku fabriku satova u jednom od centra industrije satova — Le Locle u Švajcarskoj. Tako ruska firma za proizvodnju satova Pavel Bure prelazi u Švajcarsku. Godine 1899. posle smrti Karla Burea, kompanija Pavel Bure dobija titulu „Službenog dobavljača ruskog carskog dvora.“

Pavel Bure je od 1887. do 1917. za kancelariju Njegovog imperatorskog veličanstva kupio oko 15.000 satova. Više od 80% je sa „Pavel Bure“ logotipom.

Kako Bure nije imao naslednika, nakon smrti kompanija je prodana Švajcarcu Žan-Žorž Pfundu i Francuzu Pol Žiraru. Prodaja je bila izuzetno uspešna.

Mnogo veće kompanije, kakva je bila, recimo, Omega, nisu mogle da se takmiče sa brendom Pavel Bure. Ova firma je, pored vrhunskog kvaliteta svojih satova, imala i izuzetno sposoban i agresivan marketing. Najniža cijena njihovog sata bila je samo 2 rublje. Međutim, bilo je tu satova koji su bili od zlata i srebra, i bili su mnogo skuplji. Takvo formiranje i takav odnos kvaliteta i cijena satova, obezbijedio je ovako visoku realizaciju prodaje i visok profit. Magična formula marketinga firme bila je, orijentacija na visok, elitni status kupca, ali, istovremeno i na velliki broj kupaca. Tu je negdje i bila tajna njihovog uspjeha.

Pavel Bure satovi su bili počastvovani i mnogobrojnim prizannjima i najvišim nagradama na nacionalnim i međunarodnim izložbama, uključujući i svjetske izložbe u Parizu (1889-srebro, 1900 - zlato).

Stekao je prestižan status izuzetno popularnog i vrijednog časovnika i uručivan je kao odlikovanje u ruskoj i drugim armijama.

Ovi časovnici postali su prepoznatljivi i obeležje cijele jedne epohe. I velilki Anton Pavlovič Čehov često u svojim radovima pominje ovu marku časovnika.

Prestanak proizvodnje

Oktobarska revolucija 1917. stavila je tačku na poslovanje firme u Rusiji. Prestala je proizvodnja ovih satova. Ipak, događaji i vrijeme nisu zaustavili kazaljke ovih kvalitetnih satova. Vlasnik jednog zlatnog primjerka ovog časovnika bio je i posljednji ruski car Nikolaj Romanov . Takođe je postojao i zidni sat Pavel Buhre u kancelariji Vladimira Iliča Lenjina u Kremlju. Josifa Visarionovič Staljin i Nikita Hruščova svoje vrijeme takođe mjere ovim satovima.

Novi početak

2005. godine, posle gotovo 100 godina mirovanja, a 190 godina od osnivanja firme, Pavel Bure, čuveni Ruski hokejaš, potomak časovničara Burea, je odlučio da oživi poslovanje časovničarstva njegovih velikih prethodnika. Proizvodnja Pavel Bure časovnika je obnovljena. Prave se i dalje u klasičnom Pavel Bure stilu. Tako je „Pavel Bure“ nadživio i ideološke, i religiozne, i ekonomske, i sve druge okrutne protivnike, produžio svoje postojanje, pa tako i on, potvrdio da je kvalitet, konačna mjera svemu.

Tipovi

"Pavel Bure“ je proizvodio sve vrste analognih satova: muške i ženske, ručne, džepne, zidne, budilnike, hronometre.

Izvori

• Internet - Paul Buhré Watches

Spoljašnje veze

• American Watchmakers-Clockmakers Institute
• British Horological Institute
• London's Biggest Clock face
• 24 hour analog clocks
• Science Museum - more details on early clocks
• Humanclock.com a website with a unique image for every minute of the day
• Article, by a key figure in the development of quartz crystal clocks, on the history of timekeeping up to the late 1940s (based on remarks he made when given a prize for his contributions to horology) from The Bell System Technical Journal, Vol. XXVII, pp. 510-588, 1948
• Information on Dutch clocks Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. novembar 2020)