Petrilo (vojvoda)
.png)
Petrilo je bio vojvoda iz druge polovine 11. veka, koji je ratovao u službi srpskih vladara Mihaila i Bodina iz dinastije Vojislavljevića. Za vreme slovenskog ustanka protiv vizantijske vlasti (1072) zapovedao je delom Bodinove vojske. Nakon propasti ustanka vratio se u Mihailovu državu.[1][2][3]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nakon velikog poraza Vizantije u bici kod Mancikerta (1071), u južnoslovenskim oblastima pod carskom vlašću počeo se pripremati ustanak izazvan poreskom politikom logoteta Nićiforice. Glavni izvor za istoriju tog ustanka je delo anonimnog Skiličinog nastavljača. Ustanici su za vođu izabrali Konstantina Bodina, sina srpskog vladara Mihaila Vojislavljevića, koji je ustanicima poslao odred od 300 srpskih vojnika pod vojskovođom Petrilom. Ustaničke vođe su se okupile u Prizrenu, gde je došao i Đorđe Vojteh iz Skoplja, najugledniji prvak među tamošnjim ustanicima. Bodin je početkom jeseni 1072. godine proglašen za cara pod imenom Petar. Vizantijski strateg Bugarske krenuo je da uguši ustanak, ali je u međuvremenu smenjen. Novi namesnik pretrpeo je poraz u kome je izgubio život. Ustanici su zauzeli Skoplje, nakon čega se ustanička vojska deli u dve skupine. Bodin je krenuo prema Nišu, a Petrilo prema jugu zauzimajući Ohrid i Devol. Napao je i Kostur, ali je poražen, te se morao spasiti bekstvom u Duklju, kod Mihaila. Neki stariji istraživači su pokušali da poistovete vojvodu Petrila sa Petrislavom, koji se u poznom Letopisa popa Dukljaninu pominje kao sin Mihaila i brat Bodina, ali to poistovećivanje nije naišlo na šire prihvatanje u nauci.[4][5][6]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Radojčić 1966, str. 177-186.
- ^ Ćirković 1981, str. 190.
- ^ Fine 1991, str. 214.
- ^ Radojčić 1927, str. 1-13.
- ^ Kovačević 1967, str. 299, 392.
- ^ Živković 2009, str. 291-292.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Živković, Tibor (2009). Gesta Regum Sclavorum. 2. Beograd-Nikšić: Istorijski institut, Manastir Ostrog.
- Kovačević, Jovan (1967). „Od dolaska Slovena do kraja XII vijeka” (PDF). Istorija Crne Gore. 1. Titograd: Redakcija za istoriju Crne Gore. str. 279—444.
- Kunčer, Dragana (2009). Gesta Regum Sclavorum. 1. Beograd-Nikšić: Istorijski institut, Manastir Ostrog.
- Radojčić, Borislav (1966). „Skiličin Nastavljač”. Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 3. Beograd: Vizantološki institut. str. 173—187.
- Radojčić, Nikola (1927). „Kako su nazivali Srbe i Hrvate vizantinski istorici XI i XII veka Jovan Skilica, Nikifor Vrienije i Jovan Zonara?” (PDF). Glasnik Skopskog naučnog društva. 2 (1926): 1—13.
- Ćirković, Sima (1981). „Osamostaljivanje i uspon dukljanske države”. Istorija srpskog naroda. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 180—196.
- Fine, John Van Antwerp Jr. (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press.