Radmila Graovac
| Radmila Graovac | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 6. jun 1920. |
| Mesto rođenja | Vučitrn, Kraljevstvo Srba, Hrvata i Slovenaca |
| Datum smrti | 16. januar 2011. (90 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Republika Srbija |
Radmila Graovac (Vučitrn, 6. jun 1920 — Beograd, 16. januar 2011)[1] bila je srpska vajarka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je kao Radmila Ris.[2]
Ona je živela u Novom Sadu od 1932. godine gde je i maturirala.[2]
Studirala je hemiju na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta u Beogradu ali njene studije prekida početak Drugog svetskog rata.[2]
Diplomirala je na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu 1949. godine kod profesora Sretena Stojanovića, Tome Rosandića i Ilije Kolarovića.[3]
Po završetku osnovnih studija 1953. Graovčeva se vratila u Novi Sad gde je radila kao profesor vajarstva i keramike na Višoj pedagoškoj školi, do 1976.[2]
Tokom 1956. godine usavršavala se u Pragu.[2]
Izlagale je na brojnim izložbama u zemlji i inostranstvu.[2] Retrospektivnu izložbu imala je 1985. godine u Domu Jugoslovenske narodne armije u Beogradu.[2]
Bila je članica Udruženja likovnih umetnika Srbije.[3] Dodeljena joj je nagrade Umetničke kolonije u Ečki 1962. i Zlatnog dleta 1965. godine.
Autor je dvadesetak spomenika širom Srbije, predominatno bisti u bronzi.[2] Kreatorka je medalje nagrade „Paja Jovanović”.[4]
Njeno omiljeno sredstvo za pravljenje skulptura bila je glina. Kasnije se okreće upotrebi terakote.[5]
Legat Radmile i Nikole Graovac nalazi se u Galeriji Matice srpske i bio je izložen tokom 2021.[5]
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Sa suprugom slikarom Nikolom Graovcem imala je ćerku Smiljku, rođenu 1948. u Prizrenu gdje je bračni par tada živeo.[2]
Družila se sa budućim poznatim slikarima: Boškom Petrovićem, Stevanom Maksimovićem i vajarom Jovanom Soldatovićem.[2]
Odabrana dela[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Radmila Graovac”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 2021-11-02. Pristupljeno 2024-01-28.
- ^ a b v g d đ e ž z i „Poklon-zbirka Graovac, Radmila i Nikola – Galerija Matice srpske” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ a b Euronews (2021-07-15). „Poklon-zbirka Nikole i Radmile Graovac pred posetiocima Galerije Matice srpske”. Euronews.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ „Medalja nagrade "Paja Jovanović" 1961, Radmila Graovac, GRADSKI MUZEJ VRŠAC | Pretraživač kulturnog nasleđa”. kultura.rs (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 05. 03. 2022. g. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ a b Vojvodine, Javna medijska ustanovaJMU Radio-televizija. „Upoznajte umetnički put slikara Nikole Graovca i vajarke Radmile Graovac”. JMU Radio-televizija Vojvodine. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ „Poprsje žene, Radmila Graovac, Muzej grada Novog Sada | Pretraživač kulturnog nasleđa”. kultura.rs (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 05. 03. 2022. g. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ „Dekorativna glava, Radmila Graovac, Muzej grada Novog Sada | Pretraživač kulturnog nasleđa”. kultura.rs (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 05. 03. 2022. g. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ „Ženska figurina, Radmila Graovac, Muzej savremene umetnosti | Pretraživač kulturnog nasleđa”. kultura.rs (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 05. 03. 2022. g. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ „Portret devojke, Radmila Graovac, Muzej grada Novog Sada | Pretraživač kulturnog nasleđa”. kultura.rs (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 05. 03. 2022. g. Pristupljeno 2022-03-02.
- ^ „Portret Vere, Radmila Graovac, Muzej grada Novog Sada | Pretraživač kulturnog nasleđa”. kultura.rs (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 05. 03. 2022. g. Pristupljeno 2022-03-02.
