Pređi na sadržaj

Rajko Nikolić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Rajko Nikolić
Rajko Nikolić
Lični podaci
Datum rođenja(1911-08-26)26. avgust 1911.
Mesto rođenjaĐurđevo,  Austrougarska
Datum smrti10. septembar 1990.(1990-09-10) (79 god.)
Mesto smrtiNovi Sad, SFRJ

Rajko Nikolić (Đurđevo, 26. avgust 1911Novi Sad, 10. septembar 1990) bio je srpski etnolog i direktor Vojvođanskog muzeja.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Tri razreda osnovne škole završio je u Đurđevu, a četvrti razred i prva dva razreda niže gimnazije u Somboru. Školovanje je nastavio u Novom Sadu, gde je i maturirao u muškoj gimnaziji Kralj Aleksandar I (1930).[1] Potom odlazi na studije u Beograd, gde u periodu 1931—1934 studira na XI grupi nauka (geografija, etnologija sa etnografijom i narodna istorija sa sociologijom) Filozofskog fakulteta u Beogradu.[2] Profesori su mu bili poznati etnolozi Jovan Erdeljanović i Tihomir Đorđević.[1]

Nakon diplomiranja radio je u gimnazijama u Subotici (1936—1940) i Petrovgradu (1940—1941).[2] Za vreme okupacije u Drugom svetskom ratu živeo je u Novom Sadu, a 1943. godine upućen je na prinudni rad u Mađarsku, gde je proveo naredne dve godine. Po oslobođenju Jugoslavije radio je kao profesor u Novosadskoj gimnaziji.[3]

Od kraja 1946. radi na obnovi delatnosti Muzeja Matice srpske, sređuje arhivsku građu i muzejske eksponate. Pošto je doneta odluka da Muzej bude izdvojen iz Matice, Nikolić je dobio zadatak da formira Vojvođanski muzej. Usledio je prelazni period (1947-1948), kada je direktor muzeja bio slikar Milivoj Nikolajević, a od 1948. godine Nikolić dolazi na njegovo mesto.[4] Tokom 23 godine provedene na funkciji Nikolić je uspeo da znatno proširi zbirke, angažuje stručne kadrove, pokrene godišnjak Rad vojvođanskih muzeja i naučno-istraživački rad.

U periodu 1953—1965. godine obavljao je funkciju glavnog urednika Zbornika za društvene nauke Matice srpske. Takođe je biran u Upravni odbor i za člana Saveta Matice. Objavio je oko 50 naučnih i stručnih radova, u Matičinim zbornicima i Radu vojvođanskih muzeja. Pisao je o privredi, naseljima i stanovništvu Titelskog brega, šajkaškim narodnim nošnjama, životu banatskih Hera... Objavio je i veći broj prikaza naučnih i stručnih izdanja. Na osnovu rukopisne građe profesora Jovana Erdeljanovića priredio je knjigu Srbi u Banatu.[3]

Penzionisan je 1970. godine. Bio je oženjen Jelenom, bibliotekarkom u Matici srpskoj, sa kojom nije imao dece.[3]

Odlikovan je Ordenom rada II reda.[2]

Izbor iz bibliografije

[uredi | uredi izvor]
  • Šajkaška narodna nošnja - Srpske narodne nošnje u Vojvodini I, Novi Sad, Matica srpska, 1953, str. 57-75.
  • Vetrenjače u Jugoslaviji - Rad vojvođanskih muzeja, 1955, 4, str. 97-114.
  • Stanovi u lesu u Vojvodini - Zbornik Matice srpske - serija za prirodne nauke, 1956, 11, str. 27-58.
  • Herska sela u Jugoslaviji - Banatske Here, Novi Sad, Vojvođanski muzej, 1958, str. 38-50.
  • Privredne prilike - Banatske Here, Novi Sad, Vojvođanski muzej, 1958, str. 57-68.
  • Rad oko stoke kod banatskih Hera - Banatske Here, Novi Sad, Vojvođanski muzej, 1958, str. 97-121.
  • Pečenje cigle i ćerpiča - Banatske Here, Novi Sad, Vojvođanski muzej, 1958, str. 133-136.
  • Pokućanstvo i posuđe - Banatske Here, Novi Sad, Vojvođanski muzej, 1958, str. 179-185.
  • Etnološki motivi iz Vojvodine - Novi Sad, Vojvođanski muzej, 1962, str. 1-38.
  • Etnološka istraživanja u Vojvodini - Rad vojvođanskih muzeja, 1969-1970, 18-19, str. 11-12

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b Enciklopedija Novog Sada. Knjiga 17, Ned-Noj. Novi Sad: Novosadski klub. 2001. str. 180. 
  2. ^ a b v „Radni lik Rajka Nikolića - Povodom 60-ogodišnjice života”. Rad Vojvođanskih muzeja. 20: 7. 1971. 
  3. ^ a b v Enciklopedija Novog Sada. Knjiga 17, Ned-Noj. Novi Sad: Novosadski klub. 2001. str. 181. 
  4. ^ Vojvođanski muzej 1947-1987. Novi Sad. 1987. str. 20.