Republikanska fašistička partija
Republikanska fašistička partija Partito Fascista Repubblicano | |
|---|---|
 | |
| Duče | Benito Musolini |
| Sekretar | Alesandro Pavoliini |
| Osnovana | 13. septembar 1943. |
| Raspuštena | 28. april 1945. (2 god.) (raspuštena) 22.decembar 1947. (4 god.) (zabranjena) |
| Prethodnik | Nacionalna fašistička partija |
| Sjedište | Milano Italija |
| Broj članova (1943) | 900.000 |
| Ideologija | italijanski fašizam, republikanizam, socijaldarvinizam |
| Politička pozicija | krajnja desnica |
| Religija | katolicizam |
| Boje | crno |
| Zastava stranke | |
.svg) | |
Republikanska fašistička partija (RFP, ital. Partito Fascista Repubblicano, PFR) bila je politička stranka u Italiji koju je predvodio Benito Musolini tokom njemačke okupacije srednje i sjeverne Italije i bila je jedina legalna i vladajuća stranka Italijanske Socijalne Republike. Osnovana je kao nasljednica Nacionalne fašističke partije kao antimonarhistička stranka. Kralja Viktora Emanuela III smatrali su izdajnikom nakon što je potpisao predaju Saveznicima.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Nakon što je izvedena operacija spasavanja Musolinija, Nacionalna fašistička partija (NFP) obnovljena je 13. septembra 1943. kao Republikanska fašistička partija (RFP) kao jedina stranka sjeverne i pod nacističkom zaštitom Italijanske Socijalne Republike, nezvanično poznate kao Salska republika. Sekretar je bio Alesandro Pavolini.
RFP nije opstala nakon Musolinijevog ubistva i nestanka Salske republike u aprilu 1945. godine. Međutim, inspirisala je stvaranje Italijanskog socijalnog pokreta (ISP),[1] a ISP se smatrana nasljednikom NFP i RFP.[2] ISP su formirali bivši lideri i veterani Nacionalne republikanske armije Salske republike.[3] Stranka je pokušala da modernizuje i revidira fašističku doktrinu u umjerenije i sofisticiranije pravce.[4]
Đuzepe Picirani predvodio je organizaciju RFP u Rimu do aprila 1944, kada je imenovan za zamjenika sekretara nacionalne partijske organizacije.[5]
Ideologija[uredi | uredi izvor]
RFP je pokušao povezati novu stranku s ranim radikalnim fašizmom od prije 1922. godine. Ovaj potez privukao je dijelove fašističke „stare garde”, koji su stavljeni po strani nakon što je Musolini stupio na vlast 1922. godine. Nova stranke je, međutim, iznutra bila podijeljena sa različitim unutrašnjim tendencijama koje su se zalagale za Musolinijevu podršku. I dok je RFP oživio ranorevolucionarni fašistički diskurs, on se nije vratio na antiklerikalističke pozicije ranog fašističkog pokreta.[6]
Sekretar[uredi | uredi izvor]
- Alesandro Pavolini (15. novembar 1943 — 28. april 1945)
Nacionalni kongres[uredi | uredi izvor]
- 1. nacionalni kongres — Verona, 14—15. novembar 1943.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Davies, Peter; Lynch, Derek (2002). The Routledge Companion to Fascism and the Far Right (na jeziku: engleski). Taylor & Francis. str. 328. ISBN 978-0-203-99472-6. Pristupljeno 26. 7. 2020.
- ^ Levy, Carl (1996). „From Fascism to 'Post-Fascists': Italian Roads to Modernity”. Ur.: Bessel, Richard. Fascist Italy and Nazi Germany: Comparisons and Contrasts (na jeziku: engleski). Cambridge University Press. str. 188. ISBN 978-0-521-47711-6.
- ^ Ignazi, Piero (1998). „MSI/AN: A Mass Party with the Temptation of the Führer-Prinzip”. Ur.: Ignazi, Piero; Ysmal, Colette. The Organization of Political Parties in Southern Europe (na jeziku: engleski). Greenwood Publishing Group. str. 157. ISBN 978-0-275-95612-7. Pristupljeno 26. 7. 2020.
- ^ Paynter, John; Hawkesworth, M. E.; Kogan, Maurice; Howell, Tim; Orton, Richard; Seymour, Peter; Huray, Peter Le (1992). Encyclopedia of Government and Politics (na jeziku: engleski). Psychology Press. str. 177. ISBN 978-0-415-07224-3. Pristupljeno 26. 7. 2020.
- ^ Baldoli, Claudia; Fleming, Brendan (2014). A British Fascist in the Second World War: The Italian War Diary of James Strachey Barnes, 1943-45 (na jeziku: engleski). Bloomsbury Publishing. str. 211. ISBN 978-1-4725-0789-1. Pristupljeno 26. 7. 2020.
- ^ Pollard, John (2005). The Fascist Experience in Italy (na jeziku: engleski). Routledge. str. 116. ISBN 978-1-134-81904-1. Pristupljeno 26. 7. 2020.