Samarija (drevni grad)
 Ruševine Samarije (1925). | |
  Prikaz na mapi Izraela | |
| Mesto |  Palestina |
|---|---|
| Koordinate | 32° 16′ 35″ S; 35° 11′ 42″ I / 32.27639° S; 35.195° I |
| Istorija | |
| Graditelj | Jerovoam I |
| Osnovan | 925[1]-876. pre n.e.[2] |
| Period | stari vek (925-721. pre n.e) |
Samarija ili Šomron (hebr. שומרון [Shomron]) je antički grad u Palestini, po kojem se naziva i severni deo antičke izraelske države. Danas selo Sabastija (Sabastīyah) u Palestiniskoj Narodnoj Samoupravi. Grad je osnovan oko 925. pre n.e, a posle podele Solomonove države bio je prestonica severnog Izraela (Kraljevine Izrael) u periodu od 920.[1] ili 876.[2] do 721. pre n.e.[2][1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Uspon i pad Izrailja[uredi | uredi izvor]
Po predanju sačuvanom u Bibliji, grad je osnovao šesti car nezavisnog Izrailja Amrije (876-869. pre n.e), kako bi stvorio novu prestonicu umesto Jerusalima, koji je ostao u Judeji. Vrhunac razvoja i napretka grad je doživeo za vreme cara Jerovoama II (786-746. pre.n.e), o čemu svedoče ostaci raskošnih građevina i slonovače na arheološkim nalazištima u Samariji, kao i prekori građanima Samarije zbog luksuznog života, sačuvani u Bibliji - Knjiga proroka Amosa.[2] Samarija je bila jaka tvrđava sa kazamatiranim zidinama. Asirski kralj Sargon II osvojio je Samariju 721. pre n.e. posle dvogodišnje opsade, razorio grad i oterao čitavo stanovništvo u ropstvo (po asirskim izvorima bilo je čak 27.000 zarobljenika). Pad Samarije označio je i kraj severne jevrejske države, kraljevstva Izrailj.[2]
Kasnija obnova i opadanje[uredi | uredi izvor]
Samarija je obnovljena kao makedonska kolonija 331. pre n.e, a 107. pre n.e. ponovo ju je razorio izraelski prvosveštenik i vladar Hirkan (135-104. pre n.e). Obnovljena je pod kraljem Irodom (73. pre n.e), koji je podigao nove zidine. Dostigla je puni procvat pod vlašću Rima (71. pre n.e - 395), da bi pod Vizantincima (395-636) počela da opada. Za vlade Arabljana (636-1009) postala je beznačajno selo.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dejvid Dž. Goldberg, Džon D. Rejner, JEVREJI, ISTORIJA I RELIGIJA, Klio. Beograd (2003), str. 46-55
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 8), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1974), str. 321
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Geografske | |
| Ostale | |
