Svetozar Kušević
| Svetozar Kušević | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. april 1823. |
| Mesto rođenja | Požega, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 4. mart 1911. (87 god.) |
| Mesto smrti | Blacko, Austrougarska |
| Državljanstvo | Austrougarska |
| Narodnost | Srbin |
| Religija | pravoslavac |
Svetozar Kušević (Požega, 14. april 1823. — Blacko, 4. mart 1911) bio je srpski[1] političar i vlastelin.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Završio je bogosloviju, a zatim pravno-političke nauke u Đeru, Požunu i Beču. Službovanje je započeo 1845. godine, kao konzistorijalni podbeležnik Pakračke eparhije, a dve godine kasnije ušao je kao poslanik Požege u Sabor u Požunu. Izabran je i u Hrvatski sabor, gde se zalagao za zajedničko istupanje Srba i Hrvata prema Mađarima. U javnim službama je brzo napredovao, već 1854. godine bio je imenovan za sekretara namesništva u Zagrebu. Pripadao je zvaničnoj politici bana Josipa Šokčevića i Ivana Mažuranića.[2]
Bio je prvi predsednik vatrogasnog društva u Požegi od 1847. do 1892. godine. Bio je i član Banske konferencije. Godine 1850. postaje sekretar Zagrebačke županije, a 1861. veliki župan Sremske županije. Takođe je biran za poslanika u Srpskom saboru u Karlovcima. Godine 1862. dodeljeno mu je plemstvo, a ta počast ga je trajno vezala za Habzburški dvor.[3]
Interese srpskog naroda branio je zaštićen položajem čoveka odanog dinastiji i austrijskoj vladi. O tome svedoči i njegovo pismo od 11. februara 1863. godine, upućeno Ivanu Kukuljevića, velikom županu Zagrebačke županije, u kojem ističe:[2]
Hrvati silno greše što, pozivajući se na hrvtski državno i istorijsko pravo, poriču Srbima političku individualnost i na tlu tzv. Trojednice priznaju samo hrvatski „politički narod“, a Srbe smatraju pravoslavnim Hrvatima i tretiraju ih kao deo hrvatskog „političkog naroda“.
Kušević je sledio politiku austrijske države u kojoj je pobedila ideja dvojne monarhije. Postao je unionista koji je pragmatično prihvatio novonastalo stanje državnog jedinstva. U oštroj polarizaciji srpske politike, njeni protagonisti su na razne načine pokušavali da se snađu i da izvuku neku pouku za srpski narod. Umro je na svom spahiluka u Bleckom.[2]