Stefanija Mihajlović
| stefanija mihajlović | |
|---|---|
 Stefanija Mihajlović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1919. |
| Mesto rođenja | Brza Palanka, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 1941. |
| Mesto smrti | Stevanske livade, Sikole, Srbija. |
Stefanija Mihajlović (Brza Palanka, 1919 — Stevanske livade, Sikole, 1941) bila je član štaba Krajinskog partizanskog odreda.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je 1919. u Brzoj Palanci u siromašnoj porodici. Osnovnu školu završila je u rodnom mestu sa odličnim uspehom. Školovanje je nastavila u negotinskoj gimnaziji, gde je bila među najboljim učenicima, a poseban ugled stiče radom u đačkim organizacijama. Posle završene gimnazije odlazi u Beograd na studije tehnike. Brzo postaje član SKOJ−evske organizacije Tehničkog fakulteta.
Jedna od prvih akcija u kojoj učestvuje 1939. je odbrana Tehničkog fakulteta od grupe ljotićevaca, koja je potpomognuta policijom, naoružena kamama, revolverima i gvozdenim polugama želela da se fizički obračuna sa studentima koji su se borili za autonomiju Univerziteta. Slede akcije pomoći studentima na Pravnom fakultetu, u Studentskom domu i niz sukoba sa policijom i ljotićevcima.[1]
Politički rad[uredi | uredi izvor]
Početkom 1940. po zadatku KPJ dolazi na rad u Negotinsku krajinu, gde postaje najbliži saradnik Ljube Nešića, koji u Negotinu formira prve skojevske aktive. Neposredno pre rata, početkom 1941. osnovano je u Negotinu Sresko partijsko rukovodstvo u koje je ušla Stefanija Mihajlović, ali i učitelj Miomir Radosavljević Piki i student Sreten Vučković, sekretar Sreskog rukovodstva.[2] Stefanija organizuje radničku i seosku omladinu, prenosi ilegalne komunističke materijale, obilazi aktive u Kladovu i Negotinu, odlazi na sastanke Okružnog komiteta SKOJ−a u Zaječar.
.jpg)
Pogibija[uredi | uredi izvor]
Početkom jula 1941. počele su i pripreme za dizanje ustanka u kojima, takođe, učestvuje Stefanija. Već 1. avgusta osnovan je Krajinski partizanski odred koji je tokom avgusta organizovao nekoliko uspešnih akcija i napade na železničke stanice Rajac, Tamnič i Brusnik, kao i na žandarmerijsku stanicu u Salašu. Stefanija je u odredu član štaba i referent za sanitetska pitanja.[3]
Četnici vojvode Anđelka Adamovića izvršili su kontraofanzivu 29. septembra 1941. godine i napali štab Krajinskog partizanskog odreda na Stevanskim livadama kod Sikola, opkolivši partizane sa tri strane.
Čuvajući i štiteći povlačenje odreda poginuli su Stefanija Mihajlović, Ljubomir Ljuba Nešić, komandir odreda, Radomir Nedeljković Rade iz Negotina, Borivoje Radojević iz Salaša, Aga Rogožinarević iz Negotina, Milivoje Milovanović iz Brusnika, Vladimir Zlatojević iz Koprivnice, Voja Milenković iz Brusnika, Dušan Ikonić i Siniša Golubović iz Koprivnice.[4]
Njena smrt je odjeknula u celoj Krajini, a okupator nije uspeo da spreči veličanstvenu sahranu u njenoj Brzoj Palanci. Imenom ove hrabre devojke nazvana je osnovna škola u rodnom selu.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Grupa autora (1970). Među prvima 4. Zaječar: Novinska ustanova Timok. str. 134.
- ^ Blagojević, Božidar (1988). Negotin i Krajina 1941—1944. Negotin: RO Muzej Krajine i Istorijski arhiv Krajine, Ključa i Poreča. str. 20.
- ^ Blagojević, Božidar (1988). Negotin i Krajina 1941—1944. Negotin: RO Muzej Krajine, Istorijski arhiv Krajine, Ključa i Poreča. str. 63.
- ^ Perić, Milan (1969). Hronologija radničkog i narodnooslobodilačkog poreta u Krajini, Poreču i Ključu 1871—1945. Negotin: Istorijski arhiv Negotin, Kladovo i Majdanpek i Novinska ustanova Timok Zaječar. str. 56.