Stefan Uroš (sin Simeona Uroša)
Stefan Uroš | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1366 |
| Datum smrti | 1386 |
| Roditelji | Simeon Siniša Nemanjić Tomaisa Orsini |
Stefan Uroš Nemanjić (rođen posle 1366 — umro posle 1386) je bio sin Simeona Uroša Nemanjića. Upravljao je Farsalom od oko 1386. godine do turskog osvajanja 1393. godine.
Biografija[uredi | uredi izvor]
O najmlađem sinu Simeona Uroša Nemanjića, brata cara Dušana, i Tomaise Orsini, nije sačuvano mnogo podataka. Iz malobrojnih izvora o njegovom životu saznajemo da je igrao značajnu ulogu u državi svoga oca. Rođen je svakako posle 1350. godine. Poneo je nemanjićko vladarsko ime „Stefan”. Kako ga otac ne pominje u svojim poveljama iz 1366. godine, moguće da je rođen posle te godine. U pitanju su povelje manastirima Svetog Nikole u Trikali i Svetog Đorđa u Zavlantiji u kojima se pominju carevi naslednici Jovan Uroš i Marija Angelina. U ispravi Marije Angeline svome bratu, tada monahu Joasafu, pominje se i njihov brat, što je još jedan dokaz o postojanju Stefana. On se pominje i u starim srpskim letopisima[1].
Nakon ubistva Tome Preljubovića u Janjini 23. decembra 1384. godine, u gradu su se okupili potomci Simeona Uroša. Isaulo Buondelmonti, novi gospodar grada, pristigao je u Janjinu 31. januara 1385. godine, ženidbom sa despinom Marijom Angelinom, udovicom Tominom. Prilikom priprema pozvana je i kesarisa Marija Radoslava Angelina, supruga Aleksija Anđela Filantropina, gospodara Tesalije. Ona je u Janjinu došla sa „Stefanom”, po Janjinskoj hronici. Svakako je moguće da je ovde reč o najmlađem sinu Simeona Uroša Nemanjića koji je došao da prisustvuje sestrinoj svadbi. Tada se on, verovatno kao malo dete, po prvi put pojavljuje na istorijskoj sceni[2].
Po španskom piscu Žeromu Zuriti, Jelena Kantakuzin, udovica Luja Fadriga, imala se udati za sina tesalijskog gospodara Simeona Uroša, svakako za mlađeg Stefana, jer je stariji brat već bio monah. Bračni planovi nisu sprovedeni zbog otpora Grka i Franaka.
Podatke o Stefanu daje nam i Mavro Orbin. Pripovedajući priču o oslepljenju Jovana Uroša od strane Hlapena, Orbin piše da je Jovan Uroš poslat u one krajeve Tesalije, prema Moreji i Negropontu, gde je boravio njegov brat Stefan. Orbin piše da kada je Stefan odrastao, uzeo je sebi za ženu ćerku Frančeska, gospodara Mesare, i drugih gradova „sa one strane u Romaniji, od Negroponda do obale”. U pitanju je najverovatnije Frančesko I Brođi, gospodar Bodonice kod Termopila[3].
Smatra se da je Stefan upravljao gradom Farsalom i Domokosom u Tesaliji od 1386. godine do turskog osvajanja 1393. godine. Ne zna se kada je Stefan umro ni da li je ostavio potomstvo[4].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Ječmenica 2018, str. 171
- ^ Ječmenica 2018, str. 171–2
- ^ Ječmenica 2018, str. 173
- ^ Ječmenica 2018, str. 174
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ječmenica, Dejan, Nemanjići drugog reda, Filozofski fakultet Univerziteta u Beogradu, Beograd (2018)