Sultanija Kameršah (ćerka Mehmeta III)
 | Ovom članku potrebni su dodatni izvori zbog proverljivosti. |
| Sultanija Šah | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1591 |
| Mesto rođenja | Manisa, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 1687 (starost 95–96) |
| Mesto smrti | Istanbul, |
| Grob | Aja Sofija |
| Porodica | |
| Supružnik | Kara Davut-paša (v. 1604 — s. 1623) |
| Potomstvo | sin |
| Roditelji | Mehmed III Halime |
| sultanija Osmanskog carstva | |
Šah sultanija (tur. Şah Sultan; 1591, Manisa) je bila mlađa ćerka Mehmeda III i Halime sultanije.
Rođena je 1591. godine u Manisi, kao ćerka sultanije Halime.
Brakovi[uredi | uredi izvor]
Udala se novembra 1604. godine za Kara Davut-pašu, koji je bio namesnik Rumelije. .[1] Za vreme prve vladavine svog brata Mustafe bavila se državnim poslovima zajedno sa svojom majkom i njenim suprugom. U tom periodu njen suprug Davud-paša je bio Kapudan-paša. Međutim, na prestolu nisu mogli da zadrže Mustafu, koji je bio psihički nestabilan. Dana 26. februara 1618. sultan Mustafa je svrgnut sa prestola, a bivša valide sultanija Halime sultanija i sultanija Šah prognane su u Stari dvor. Šah koja je tu boravila za vreme vladavine sultana Osmana, u maju 1622. godine odigrala je važnu ulogu u tekućim političkim previranjima. Zajedno sa suprugom Davud-pašom radila je na pobunjenicima da na presto vrate njenog brata sultana Mustafu, koji je bio izolovan u haremu.
Nakon nekog vremena, pričalo se da su ona i njen suprug Davut planirali da na presto postave njihovog sina, jer je Mustafa imao mentalnih smetnji. Kada je Davud-paša zatočen u tamnici januara 1623. godine zbog ubistva sultana Osmana, sultanija Šah je zajedno sa svojim lojalistima i agama odanim njoj pokušala da ga oslobodi i pobegne sa njim. Kako su bili uhvaćeni, Davut je zbog pokušaja bekstva pogubljen istog meseca. Šah sultanija je ostala udovica, koja živi dug život,umire 1687 godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. str. 280. ISBN 978-9-753-29623-6..