Crkva Blagovesti (Apuhtino)
| Crkva Blagovesti (Apuhtino) | |
|---|---|
| Cerkovь Blagoveщeniя (Apuhtino) | |
 Crkva u vreme obnove | |
| Osnovne informacije | |
| Religija | pravoslavlje |
| Jurisdikcija | Ruska pravoslavna crkva |
| Grad | Apuhtino |
| Opština | Kaljazinski rejon |
| Država |  Rusija |
| Arhitektonski opis | |
| Tip arhitekture | crkva |
| Osnivanje | 16. vek obnova: 1800. |
| Specifikacije | |
| Dužina | 57.024891 |
| Širina | 38.152331 |
Ovaj spomenik urbanizma i arhitekture je deo kulturnog nasleđa naroda Ruske Federacije od regionalnog značaja.[1] | |
Crkva Blagovesti ili crkva Presvete Bogorodice u Apuhtinu, osnovana do 16. veka a sagrađena 1800. godine, jedna je od pravoslavnih crkva u Rusiji. Crkva je zidana kao jednokupolna crkva u stilu zrelog klasicizma sa trpezarijom i zvonikom . U trpezariji su bili prolaz Nikoljskog i Uspenskog.[2]
Položaj i zaštita[uredi | uredi izvor]
Crkva Blagovesti se nalazi se u selu Apuhtino (Opuhtino), Kaljazinski rejon na obodu Tverske oblasti, na obalama reke Sablje, udaljeno od gradova i autoputeva, na oko 37 km jugoistočno od grada Kaljazina i 150 km od glavnog grada Rusije Moskve.[3]
Od svih blagodeti civilizacije, tu su pošta i prodavnica, a poslednjih 20 godina u selu nema škole. U njemu danas živi 50 puta manje ljudi nego u 19. veku.[1]
Crkva je proglašena za jedan od objekti kulturnog nasleđa Rusije od regionalnog značaja, za koju se u kodeksu spomenika arhitekture i spomeničke umetnosti Rusije navodi sledeće obrazloženje:[1]
Blagoveštenska crkva je veličanstven primer ranog klasicizma, odlikuje se otmenošću proporcija i suptilnošću detalja; zvonik sa razvijenim ordenskim dizajnom pripada tipu zrelih klasicističkih slojnih struktura karakterističnih za region; oblici rusko-vizantijskog stila ogledaju se u fasadama trpezarije.[1]
O stanju crkve, i njenoj okolini, najbolje govore ovi stihovi Olega Davidova, iz 2021. godine:
- Ovaj hram je prazan i siromašan, svodovi su u njemu srušeni od snega,
- I kiše spiraju lica svetaca i krstove sa fresaka,
- I kuće oko hrama oronule od zla vremena,
- I duša tuguje, ali Znam da si Ti u hramu.
- I neka se diže oltar, a vitlejemska zvezda sija
- U svodu carskih vrata sa svoje neizbežne visine,
- Nek se raduje naš vrag, postavljajući demonske mreže,
- Iskušavajući ljude, ali znam da ste u hramu.
- 2000 godina te razapinjamo na čas, klevetamo, izdajemo, palimo
- mostove sa prijateljima,
- Ali pod grom grehova ponovo dolazimo ovamo, puzimo, Moleći
- za oproštaj, jer ovde, u hramu, postojiš Ti.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prema sačuvanim podacima iz istorije Tverske oblasti na njenoj teritoriji postojali su mnogobrojni hramovi, jer je u davna vremena, broj parohijana bio veliki i svuda su se podizali hramovi, građeni da traju, pa tako zahvaljujući kvalitet završenih građevinskih radova i dalje je moguće održavanje bogosluženja u nekim crkvama, uprkos razaranju tokom vladavine sovjetske vlasti. Jedan od tih crkava je i crkva e crkva Blagovesti koja se nalazi u okrugu Kaljazinski, u selu Apuhtino., koje se nakada zvalo Nikolskoje-Opuhtino. U parohiji je nakon izgradnje crkve bilo 542 domaćinstva, u kojima je živelo 1.556 muškaraca i 1812 žena - ukupno 3.368 ljudi u periodu od 1726-1957. godine).[1]
Poznato je da je prva crkva u selu Nikolskoje-Opuhtino podignuta 1710. godine, dok Tverska eparhijska statistička zbirka iz 1901. godine ukazuje na to da je 1800. godine u selu Apuhtino podignuta kamena crkva Blagovesti, sa 3 oltara. U njoj su 1901. godine služili:
- jerej Nikolaj Mihajlovič Smirnov,
- đakon Vladimir Dmitrijevič Popov,
- psalmopojac Vasilij Nikolajevič Rahmanin.
- seljak Grigorij Gavrilovič Morozov, kao crkveni upravnik.
Službe su se redovno održavale sve do s početka 20. veka, ali su se na zgradu najnegativnije odrazila poznata revolucionarna dešavanja u Rusiji, kada su se pljačka i haos u prvim godinama formiranja nove sovjetske vlasti posebno osećali u Ruskim crkavama. Nakon višegodipnjeg tavorenja crkva je sredinom 30-ih godina 20. veka zatvorena.[1]
Crkveni život u Apuhtinu završio se 4. decembra 1937. godine. Na taj dan Narodni komesarijat unutrašnjih poslova (NKVD) streljao je poslednjeg sveštenika Blagoveštenske crkve Troickog Ivana Sergejeviča (1881-1937), nakon dva hapšenja 1929. (kazna - 3 godine rada u logorima) i 1937. (kada je streljan nedelju dana nakon hapšenja). Po zaključku Tverskog regionalnog tužilaštva od 15. juna 1989. godine sveštenik Sergejevič je rehabilitovan.[4]
U narednim sovjetskim godinama, zgrada je korišćena jedno vreme kao skladište i žitnica, za državnu farmu Apuhtinski. Zvona su skinuta, a oltar uništen. Tokom 1990-tih državna farma je propala i otišla u zaborav, a zgrada crkve je napuštena kao nepotrebna. Krov se više nije popravljao, a pod uticajem padavina urušili su se svodovi trpezarije. Kupola hrama i kupola zvonika su, na sreću, opstale – zajedno sa krstovima do danas. Temelj i zidovi su u dobrom stanju.
Početkom 1990-ih, nakon raspada Sovjetskog Saveza, zgrada je bila u dobrom stanju, ali više nije bila u upotrebi. Kako se ispostavilo, da ni Ruskoj pravoslavnoj crkvi nije potrebna ova crkva, zbog malog broja stalnih stanovnika u selu Apuhtinu i okolnim selima (stari su izumrli, omladina se razišla u gradove). kao istorijski spomenik, i kao verski objekat, Blagoveštenska crkva je postala mnogim strukturama beskorisna.[1]
Od tada, uništavanje crkve ide ubrzanim tempom, loše vreme devastira zgradu, a drveće na krovu uništava zidove.[5] Samo zahvaljujući kvalitetu izgradnje crkva je izdrži skoro jedan vek devastacije i propadanja.
Arhitektura[uredi | uredi izvor]
Iako je crkva na ovom mestu osnovana najkasnije do 16. veka, sadašesa zgrada koja je prjektovana u stilu zrelog klasicizma, podignuta je 1800. godine. Crkva je sa trpezarijom u kojoj se nalazili prolaz Nikolski i Uspenski i zvonikom.[6]
„Hram je bio veoma lep“, prema sećanjima jedanog seljanina koji je svojim očima video ovu crkvu u službi,
Obnova crkve u 21. veku[uredi | uredi izvor]
Tokom 2011. godine započeli su radovi na konzervaciji i restauraciji hrama zalaganjem inicijativne grupe i meštana, prema projektu crkve, izrađenog po narudžbini inicijativne grupe u arhitektonskoj radionici 2015. godine,[3] i projektu iz 2019. godine koji je pripremio arhitekta restaurator Andrej Sergejevič Tutunov.
Od 2021. godine u hramu se redovno obavlja bogosluženje na velike praznike od strane nastojnika hrama.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e „Cerkovь Blagoveщeniя Presvяtoй Bogorodicы v Apuhtine — c. Apuhtino, Kalяzinskiй r-n, Tverskaя obl.” (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2022-04-17.
- ^ „Pravoslavnыe hramы tverskoй zemli”. archive.ph. 2012-12-25. Arhivirano iz originala 25. 12. 2012. g. Pristupljeno 2022-04-17.
- ^ a b „Proekt 2015 goda — Cerkovь Blagoveщeniя Presvяtoй Bogorodicы v Apuhtine” (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2022-04-17.
- ^ „Svящennik Troickiй Ivan Sergeevič — Cerkovь Blagoveщeniя Presvяtoй Bogorodicы v Apuhtine” (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2022-04-17.
- ^ „Obъekt kulьturы - Moi statьi - Novosti i statьi - Informacionnaя podderžka cerkvi v sele Apuhtino”. apuhtino1800.ucoz.ru. Pristupljeno 2022-04-17.
- ^ „Cerkovь Blagoveщeniя Presvяtoй Bogorodicы v Apuhtino”. temples.ru. Pristupljeno 2022-04-17.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Suvorov N. A. Kalяzinskie hramы i monastыri (kratkie istoričeskie očerki). — Kalяzin, 2004.
- Krыlov L. Materialы dlя istorii cerkveй i monastыreй g. Kalяzina i sёl Kalяzinskogo uezda. — Kalяzin, 1908.
- Dobrovolьskiй I. I. Tverskoй eparhialьnый statističeskiй sbornik. — Tverь, 1901.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
|
Kulturno nasleđe Ruske Federacije, |
Mediji vezani za članak Crkva Blagovesti na Vikimedijinoj ostavi
