Crkva Vaznesenja Gospodnjeg u Belobreški
| Crkva Vaznesenja Gospodnjeg | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Tip | pravoslavni crkva |
| Jurisdikcija | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Temišvarska |
| Osnivanje | 1797. |
| Posvećen | Vaznesenje Gospodnje |
| Arhitektura | |
| Stil | Barokni |
| Lokacija | |
| Mesto | Belobreška |
| Država |  Rumunija |
| Koordinate | 44° 47′ 16″ N 21° 30′ 49″ E / 44.78778° S; 21.51361° I |
  Crkva Vaznesenja Gospodnjeg Crkva Vaznesenja Gospodnjeg na karti Rumunije | |
Crkva Vaznesenja Gospodnjeg je pravoslavna crkva u mestu Belobreška, županija Karaš-Severin, Rumunija. Pripada Eparhiji temišvarskoj Srpske pravoslavne crkve.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prema zapisu iz 1757. godine crkva u Belobreški je drvena, posvećena Vaznesenju Gospodnjem i podignuta 1749. godine. Zapis iz 1785. kaže da je crkva od pletera, dužine 7 klaftera, širini 2 klaftera i visine 2 klaftera, sa svodom od dasaka i krovom od šindre. Dve godine kasnije je zapisisano da je u lošem stanju. Na mestu ove crkve zidana je nova crkva od tvrdog materijala, kamena. Radovi su trajali pet ili šest godina. Crkva je završena 1797. godine i bila je jedna od najvećih građevina u Banatskoj klisuri toga vremena. Uz redovne opravke, kao i neka dograđivanja, o čemu svedoči prisustvo cigle u građevini, crkva je bez suštinskih izmena bila do 20. veka. Godine 1937. uklonjena je zidana oltarska pregrada, postavljena nova, i oslikani su svodovi i zidovi.
Crkva je spolja u obliku lađe, sa lučnom oltarskom apsidom, unutrašnjost ima odlike poluzemunice jer je pod tridesetak centimetara niži od okolnog terena. Vrata su od hrastovine, stara i veoma niska. Posebno masivni stubovi i svodovi u pronaosu pridržavaju doksat za hor. Toranj je izgrađen izvan lađe, sa osloncem na zapadnom zidu i četiri spoljna stuba, ispod kojih se obrazuje otvoreno predvorje. U tornju su smeštena dva zvona. Najstarije crkvene knjige potiču iz 18. veka. Očuvane su dve grobnice u porti, jedna graničarska i jedna sveštenička, obe iz 19. veka.[1]
Ikonostas[uredi | uredi izvor]
Na ikonostasu su radili rezbar Josif Bosiok iz Brlišta i slikar Franc Vajnhepl, lokalni meštanin. Sačuvano je nekoliko pojedinačnih ikona iz 18. veka, čiji su autori zograf Grigorije i drugi nepoznati slikari.
Od ikonostasa su prikazane u soklu Povratak bludnog sina, Anđeo i prorok Zaharija, Žrtva Avramova i Neopalina kupina, na carskim dverima Blagovesti, na bočnim Sveti Stefan odnosno arhangel Mihail, prestone ikone Sveti Nikola, Bogorodica, Spasitelj i Preteča, praznične ikone Krštenje, Vaznesenje Hristovo, Silazak Svetog Duha, Isus kao dečak u hramu, Preobraženje i Rođenje Hristovo, u luku tematski sklop Raspeća, u podnožju Krsta Tajna večera i bočno ikone Svetih apostola.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Srpske pravoslavne crkve u Rumuniji”. rastko.rs.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Belobreșca, Biserica sârbă (jezik: rumunski)
