Crkva Svetog Save u Celju
Crkva Svetog Save u Celju je bila crkva Srpske pravoslavne crkve, koja je srušena zbog oštećenja u Drugom svetskom ratu.
Godine 1922. osnovana je u Celju pravoslavna crkvena opština[1] i u kasarni je u jednoj sobi improvizovana vojna kapela. Prvi predsednik crkvene opštine bio je pukovnik Tošić, a 1925. godine izabran je novi pukovnik Jovan Naumović. Tada je (1924) već krenula velika akcija skupljanja priloga za gradnju.[2] Izgrađena je nova crkva u periodu od 1929. do 1931. godine prema nacrtima beogradskog arhitekte Momira Korunovića. Izgradnju je izvodilo Celjsko građevinsko preduzeće Karla Jazernika (slov. Karlo Jazernik). Gradnja je završena u dve godine, a osvetio je građevinu Patrijarh srpski Varnava. [3] Bila je posvećena najvećem srpskom svetitelju - svetom Savi. Osvećenje gotove crkve obavljeno je od strane Patrijarha Varnave, na prvi dan Duhova 1932. godine. Bio je to prvi srpski pravoslavni hram podignut u Sloveniji. Najviše zasluga za podizanje bogomolje imao je komandant vojnog okruga u Celju, pukovnik Dragutin Purić. Od dolaska Purića u Celje 1928. godine stekli su se uslovi da počne zidanje bogomolje. Pravoslavni paroh u to vreme je bio pop Čudić.
U Celju je postojalo Bratstvo pravoslavnih Slovenaca. Paroh Manojlo Čudić je u julu 1935. proizveden u protojereja.[4]
Arhitektura crkve je bila u srpsko-vizantijskom stilu. Stajala je srpska crkva u Ljubljanskoj ulici[5], na današnjem Pozorišnom trgu (slov. Gledališki trg) u samom centru Celja. Prestone ikone na ikonostasu je radio akademski slikar Uroš Predić, i to je bio njegov dar pravoslavnoj misiji u Sloveniji. Hram je međutim stradao 1941. godine od strane nemačkog okupatora. Nakon rušenja crkve, relikvije i ikone su prenošene u Muzej Celje i istorijski arhiv grada. Letopis crkve je vodio prota Bulovan.