Crnogorska vojska u Italiji

U Italiji su se nalazile crnogorske trupe, koncentrisane u nekoliko logopa, koje je italijanska vlada (na osnovu konvencije od 30. aprila 1919, zaključene sa crnogorskom emigrantskom vladom) izdržavala i obučavala. Ove jedinice su bile, formirane od političkih pristalica kralja Nikole, a trebalo je da posluže kao sredstvo za ostvarivanje planova kralja Nikole i crnogrske emigrantske vlade. Ti planovi su za krajnji cilj imali uglavnom restauraciju samostalne crnogorske države. Italija je ukazivala gostoprimstvo crnogorskoj vladi i uopšte crnogorckoj emigraciji i preduzimala diplomatske korake radi restauracije crnogorske države iz posebnih, dinastičkih, razloga (rodbinska veza dinastija Petrović — Savoja) i, još više, što je na taj način vršila direktan pritisak na Beograd, u cilju ostvarenja svojih imperijalističkih planova na Balkanu. Potpisivanjem Rapalskog ugovora italijanska vlada se obavezala da raspusti crnogorske vojne logore u Italiji i da napusti svoju dotadašnju politiku u pogledu restauracije Crne Gore. To je Italija i učinila, pošto joj je smrću kralja Nikole (1. III 1921) izvršenje njenih obaveza, preuzetih Rapalskim ugovorom, bilo i olakšano. 24. marta 1921. godine crnogorska vojska u Italiji je razoružana, a 1. juna iste godine potpuno likvidirana; odmah zatim italijanska vlada je otkazala pomoć vladi Jovana Plamenca.