Madame Piano
| Madame Piano | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Ljiljana Rančić |
| Datum rođenja | 18. septembar |
| Prebivalište | Beograd |
| Zanimanje | muzičarka, profesorka |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1991—2004. |
| Žanr | pop, etno, džez |
| Izdavačke kuće | Hi-Fi Centar |
| Veb-sajt | www |
Madam Pijano, rođena kao Ljiljana Rančić, srpska je pop, etno i džez-pevačica koja je bila aktivna u periodu od 1991. do 2003.
Muzička karijera[uredi | uredi izvor]
Već odmalena je naučila da svira violinu i pokazivala je zanimanje za muziku.[1] Prvi nastup je imala 1991. sa Anom Sofrenović.[2] Godine 1993. pobedila je na festivalu Beogradsko proleće sa pesmom Sanjam. Na izdanju Beogradska džez scena 1993, objavljenom 1994, sarađivala je sa Borisom Bunjacem i Dejanom Škopeljom.[3] Godine 1997, sa tadašnjim suprugom Dejanom Škopeljom objavila je svoj debitantski album Predeli. Na albumu je snimila obradu pesme "Yellow Flower" Lorine Maknit. Sarađivala je sa bendom Ortodoks Kelts na pesmi Galija.[1] Godine 1998. učestvovala je na festivalu Pjesma Mediterana sa pesmom Moj jasmine u duetu sa Borom Dugićem.[1] Drugi album,Zemlja čuda, izdala je 2001. Na albumu su učestvovali i Bora Dugić, Franko Masi i Raul Alberto Dijas. Pesma Eternal Love, koju je snimila sa italijanskim pevačem Frankom Masijem je postala veliki hit [traži se izvor]. Njen sledeći album, Priče iz davnina, ima etno zvuk i snimljen je u saradnji sa grupom Teodulija,[4] basistom Brankom Isakovićem i Borisom Krstajićem. Gosti na albumu su bili Ružica Čavić, Marija Mihajlović, Predrag Cune Gojković, Oliver Njego i drugi.
2004. godine je nastupila na Evropesmi, gde je osvojila 9. mesto s pesmom "Igra". Nakon toga se povukla sa muzičke scene, ističući da je javni život opterećuje. U jednom intervjuu je 2011. istakla da priprema novi album.[5] Sada radi kao profesorka džez-pevanja u Srednjoj muzičkoj školi Stanković, kao i u školi Petra Jelića "Kulturno sklonište" u Novom Sadu.
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Bila je udata za tadašnjeg kolegu Dejana Škopelju, člana bendova U škripcu i Babe. Sa njim je dobila ćerku Lunu. Sada je udata za Marka Nedeljkovića i sa njim ima sina Luku.
Osim zanimanja profesorke, bavi se i astrologijom pod pseudonimom Nia Nedeljković.[6] Izdala je knjigu Odiseja 2012 koja se bavi astrološkim temama sa još dva autora.[7] Stekla je Međunarodnu profesionalnu astrološku sertifikaciju ISAR CAP 2011. godine u Beogradu. Diplomirala je na astrološkom institutu Johannes Kepler.[8]
Festivali[uredi | uredi izvor]
- 1993. Beogradsko proleće - Sanjam, pobednička pesma
- 1996. MESAM - Bonito, drugo mesto
- 1997. Pjesma Mediterana, Budva - Galija
- 1998. Pjesma Mediterana, Budva - Moj jasmine (sa Borom Dugićem)
- 2001. Pjesma Mediterana, Budva - Eternal love (duet sa Franco Masijem)
- 2004. Evropesma / Evropjesma - Igra
- 2005. Pjesma Mediterana, Budva - Jedan susret zauvek / Un Incontro Per Sempre (duet sa Franco Masijem)
Diskografija[uredi | uredi izvor]
Studijski albumi[uredi | uredi izvor]
- Predeli (1997)
- Zemlja čuda (2001)
- Priče iz davnina (2002)
Druga pojavljivanja[uredi | uredi izvor]
- "Karavan" (Beogradska džez scena 1993. i 1994)
- "Moj Jasmine" (Bora Dugić; Budva 98, 1998)[9]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Janjatović 2007, str. 273
- ^ Đolović, Isidora. „Zaboravljeni talenti: Madame Piano”. Alittlerunaway.blogspot.rs. Pristupljeno 2. 3. 2018.
- ^ „Various – Beogradska Džez Scena 1993”. Discogs.com. 2015. Pristupljeno 2. 3. 2018.
- ^ „Koazara ethno, Teodulija”. Kozaraethno.com. Arhivirano iz originala 28. 2. 2018. g. Pristupljeno 2. 3. 2018.
- ^ Milenković, Nenad (22. 11. 2011). „Da li ih se sećate - Madam Piano pevačica”. Pressonline.rs. Arhivirano iz originala 28. 02. 2018. g. Pristupljeno 2. 3. 2018.
- ^ PRONAŠLI SMO MADAM PIANO: Evo kako danas izgleda Ljiljana Rančić alias Nia Nedeljković
- ^ MADAM PIANO PROMENILA IME I NAPISALA ASTROLOŠKI VODIČ!
- ^ „Nia Nedeljković, Madam Piano”. Profesionalnaastrologija.com. Pristupljeno 2. 3. 2018.
- ^ „Madam Piano biografija na sajtu ''Discogs''”. Discogs.com. Pristupljeno 2. 3. 2018.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Janjatović, Petar (2007). EX YU ROCK enciklopedija 1960-2006. Belgrade: self-released. str. 273.