Bujanovačka banja
Bujanovačka banja se nalazi u blizini Bujanovca i spada u red najmlađih lečilišta u Srbiji, kako je njena zvanična istorija započela tek šezdesetih godina 20. veka, kada su izvršene detaljne analize vode.
Geografski položaj[uredi | uredi izvor]
Smeštena je u kotlini kroz koju protiče Južna Morava, na nadmorskoj visini od 400 m n. m. U okolini banje izdižu se planine Kozjak i Rujan, koje zajedno sa rekom Pčinjom čine Prohorovo područje. Smeštena je pored međunarodnog koridora 10, što je povezuje sa svim značajnim saobraćajnicama u zemlji. Tu je i železnička pruga Beograd — Skoplje, a od prestonice Srbije, Beograda, udaljena je 360 km.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Postoje podaci koji ukazuju da su tople vode Bujanovačke banje korišćene još u vreme starih Rimljana. Ovo nije neobično, s obzirom da su Rimljani veoma cenili banjska lečilišta na prostoru današnje Srbije. Kasnije je ovaj prostor ušao u satav Vizantijskog carstva, a potom su njime upravljali srpski vladari. Srpsku despotovinu osvojili su Turci, tokom čije vladavine započinje intenzivan razvoj banja. Tokom osmanske vladavine Bujanovačka banja je bila poznata pod nazivima Karaman banja i Bivol banja. Ipak, razvoj Bujanovačke Banje vezuje se za šezdesete godine prošlog veka, nakon čega je usledilo uređenje banje, izgrađeni bazeni i prateći objekti. Lečilište je najpre bilo sezonsko banjsko naselje, a danas je to savremeno opremljena banja u kojoj se uspešno leče razna oboljenja. Sedamdesetih godina izgrađeni su unutrašnji bazeni u okviru Doma zdravlja u Bujanovcu, a desetak godina kasnije i Zavod za prevenciju, lečenje i rehabilitaciju invalidnosti Vrelo.[1] Zavod Vrelo je u stečaju od 2011. godine, a krajem 2023. godine je imovina zavoda stavljena na javnu prodaju.[2]
Lekoviti faktori[uredi | uredi izvor]
Termomineralna voda u Bujanovačkoj banji spada u red voda sa izuzetnom lekovitošću. Kraljevsko lekarsko društvo Velike Britanije je banju svrstalo među najznačajnije banje u Evropi. U njoj se za lečenje koriste lekovita voda, lekoviti gas, kao i lekovito blato, zbog čega se za nju kaže da je „tri banje u jednoj”. Termomineralna voda spada u red natrijum–hidro–karbonatnih, fluroidnih, sulfidnih i ugljeno–kiselih hipotermi. Temperatura vode iznosi 43°C. Lekovito blato je vulkanskog porekla i proglašeno je za jedno od najkvalitetnijih u svetu. Lekoviti gas ima veoma blagotvorno dejstvo pri lečenju angine pektoris i periferne arterioskleroze. Terapijsko lečenje vrši se u Specijalnoj bolnici Bujanovačka Banja, koja raspolaže sa savremenom aparaturom za dijagnostiku i lečenje.[1]
U Bujanovačkoj banji se leče:
- Reumatske bolesti (hronični reumatizam, Behterevljeva bolest, artroza zglobova, spondiloza, diskopatija)
- Stanja posle povreda
- Hronična oboljenja probavnog trakta
- Kožna oboljenja (ekcemi, psorijaza)
- Ginekološka oboljenja
- Neurološka oboljenja (centralne i periferne oduzetosti, neuralgije i išialgije)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Bujanovačka banja”. Banje u Srbiji. Arhivirano iz originala 28. 9. 2023. g.
- ^ Radovanović, Tamara (1. 9. 2023). „Bujanovački Zavod „Vrelo” prodaje imovinu na licitaciji za 31,8 miliona dinara”. Južne vesti. Arhivirano iz originala 20. 9. 2023. g.
