Veljko Nikitović
Veljko Nikitović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1. jul 1948. |
| Mesto rođenja | Beograd, NR Srbija, FNRJ |
| Datum smrti | 20. avgust 2016. (68 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Veljko Nikitović (Beograd, 1. jul 1948[1] — 20. avgust 2016[2]) bio je srpski prevodilac, esejista, urednik, izdavač, leksikograf, novinar i kulturni radnik.
Prevodio je značajne zapadnoevropske i severnoameričke autore za najveće kuće u Srbiji i Jugoslaviji. Bio je autor više dvojezičnih rečnika.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1. jula 1948. u Beogradu. Osnovnu školu je učio prvo u Beogradu, a od 1958. i tri godine u Parizu. Pohađao je Prvu beogradsku gimnaziju (tada zvanu Obrazovno-vaspitna organizacija „Moša Pijade“) u Beogradu. Studirao je na Univerzitetu u Beogradu — uporednu književnost na Filološkom fakultetu, kao i filozofiju na Filozofskom fakultetu.
Prve prevode je počeo da objavljuje 1969. godine, a član Udruženja književnih prevodilaca Srbije postao je aprila 1980. godine. Između ostalog, prevodio je na srpski dela pisaca kao što su Edmon Rostan, Pol Gogen, Vinsent van Gog, Gijom Apoliner, Pol Valeri, Ogist Roden, Žil Vern, Džejms Fenimor Kuper, Džek London, Zejn Grej, Karl Maj, Boris Vijan, Andre Žid, Romen Rolan, Ežen Jonesko, Dimitrij Mereškovski, Vladimir Nabokov, Džon Štajnbek, Helena Blavacka, Zbignjev Bžežinski, Josef Bodanski i mnogih drugih.
Kao urednik i izdavač osnovao kuću „Bepar pres” u kojoj su objavljivani i Momčilo Selić (Izgon: roman, 1991 i 1992), Vladan Matić (Nebitna sećanja, 1991), Predrag Maksimović (Španski poslovni jezik, 1992), Feliks Pašić (Kako smo čekali Godoa kad su cvetale tikve, 1992), Ežen Jonesko (Nosorog : komad u tri čina i četiri slike, 1994), Pavle Jovanović (Knjiga o sinovima. Knj. 1, Bešo Okičin, 1996), Pol Gogen (Zapisi civilizovanog divljaka, 1997)...
Kao leksikograf, Nikitović je uradio više dvojezičnih rečnika: francusko-srpski, špansko-srpski, englesko-srpski, nemačko-srpski i italijansko-srpski.
Ostavio je značajan doprinos i u stripu. Od 1980-ih je bio prevodilac stripova za brojna izdanja preduzeća „Dečje novine”. U 1990-im rukovodio je knjižarom američkih stripova „Pogledi” u Sremskoj ulici u Beogradu, jednom od ključnih mesta obnove stripske scene u Srbiji nakon raspada SFRJ. Bio je jedan od osnivača-utemeljivača Udruženja stripskih umetnika Srbije 2010. godine.
Veljko Nikitović je preminuo nakon kraće i teške bolesti u Beogradu 20. avgusta, a kremiran je na beogradskom Novom groblju 24. avgusta 2016. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Veljko Nikitović, traducteur (CV extrait)”, Projekat Rastko - Francuska, 20. jul 2106.
- ^ Raspored sahrana i kremacija, sreda, 24. avgust, 2016 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (7. avgust 2016), JKP „Pogrebne usluge”, Beograd
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- (jezik: engleski) „Veljko Nikitović, translator”, Projekat Rastko - Francuska, 20. jul 2106.
- (jezik: francuski) „Veljko Nikitović, traducteur (CV extrait)”, Projekat Rastko - Francuska, 20. jul 2106.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Ostale | |
