Vladimirova palata

Vladimirova palata (rus. Влади́мирский дворе́ц Vladimirski dvorac) je bivša palata ruskog velikog kneza Vladimira Aleksandroviča, sina Aleksandra II. Bila je jedna od poslednjih carskih palata koja je izgrađena u Sankt Peterburgu. Palatu je dizajnirao tim arhitekti koji uključivao Vasilija Kenela, Aleksandra Rezanova, Andreja Huna, Jeronima Kitnera, Vladimira Šretera i Maksimilijana Mesmahera.

Građevinski radovi na rivi trajali su od 1867. do 1872. godine, dogradnja i dogradnja nastavljeni su 1880-ih i 1890-ih godina. Velike restauracije rađene su 1980-ih i 2010. godine.

Poput Zimskog i Mermernog dvorca, Vladimirska palata se nalazi na obali južne obale reke Neve; lokacija na Dvorskom nasipu bila je izuzetno cenjena od ruske aristokratije. Neorenesansna bogato ukrašena fasada nastala je po uzoru na palatu Leona Batiste Albertija u Firenci. Glavni trem je izgrađen od bremenskog peščara i ukrašen grifonima, skulpturama grbova i fenjerima od livenog gvožđa. Ostali detalji su rađeni od cementa.

Palata i njene pomoćne zgrade sadrže oko 360 prostorija, sve uređenih u eklektičnim istorijskim stilovima: neorenesansa (soba, salon), gotički preporod (trpezarija), ruski preporod (hrastova sala), rokoko (bela sala), vizantijski stil ( studija), Stil Luja XIV, razni orijentalni stilovi i drugi. Ukrašenost enterijera je dodatno unapredio Maksimilijan Mesmaher 1881–1891. Pojedini istoričari umetnosti poput Nikolaja Punjina smatraju da je njegov rad odličan primer istoricizma iz 19. veka.^[1] Veliki knez Vladimir je ukrasio svoje stanove kolekcijom ruskih slika najboljih umetnika svog vremena, kao što su^[2] Ilja Rjepin, Ivan Ajvazovski, Fjodor Bruni, Vasili Vereščagin, Ivan Kramskoj, Mihail Vrubel, Nikolaj Sverčkov i Rudolf Ferdinandovič Frenc.^[3]

Posle Oktobarske revolucije 1917, prvobitni vlasnici su napustili zemlju. Imovina je konfiskovana od strane sovjetske vlade. Posle nekoliko godina sporova i neizvesnosti, tokom 1920-ih palata ono što je ostalo od enterijera palate prebačeno je u Dom naučnika (nazvan po Maksimu Gorkom). Pod pokroviteljstvom Ruske akademije nauka, palata i njena unutrašnjost sačuvani su u većoj meri od ostalih rezidencija porodice Romanov. Mnogi unutrašnji arhitektonski detalji su začuvani i restaurirani. Sačuvan je i veći deo Vladimirove kolekcije porcelana sa kraja 19. veka, koji je najvećim delom proizveden u Carskoj fabrici porcelana i oslikan ili dekorisan od strane vodećih umetnika tog perioda. Kolekcija je proširena zanimljivim porcelanom iz ranog sovjetskog perioda, uključujući figure Šaljapina i Nižinskog, kao i vaze i servise za večeru inspirisane konstruktivizmom.