El Hudaida
| El Hudaida arap. الحديدة | |
|---|---|
.jpg) Pijaca u El Hudaidi | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Jemen |
| Gubernija | El Hudaida |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — | 16.794 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 14° 28′ 51″ S; 42° 34′ 13″ I / 14.4808° S; 42.5704° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
| Aps. visina | 17 m |
  El Hudaida El Hudaida na karti Jemena | |
El Hudaida (arap. الحديدة) je četvrti grad po veličini u Jemenu sa svojih 402.560 stanovnika.
El Hudaida je administrativni centar istoimene jemenske Muhafaze (provincije) El Hudaida. Grad je takođe poznat i pod imenom Hodeida. El Hudaida leži na obalama Crvenog mora, važna je pomorska luka, koja se razvila sredinom 19. veka za Otomanskog carstva kao centar za izvoz kfve, pamuka, datula, i životinjskih koža iz unutrašnjosti Jemena.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Na samom početku Prvog svetskog rata 1914. godine, njemački obaveštajci pod vodstvom majora Otmara von Stotingena uspeli su da instaliraju radio stanicu u El Hudaidi, koja je korišćena u vreme Arapske pobune (1916-1918) kao komunikaciona baza za vezu s Istanbulom i Nemačkom istočnom Afrikom. Iz te radio stanice su se emitovale i propagandne emisije namenjene Sudanu, Somaliji i Abisiniji.[1]
El Hudaidu su nakratko okupirale trupe Saudijske Arabije tokom Saudijsko- jemenskog rata 1934. godine. Nakon katastrofalnog požara u januaru 1961. godine, koji je uništio veliki deo grada, on je obnovljen, naročito lučki objekti uz pomoć Sovjetskog Saveza. Tad je napravljen i prvi asfaltni put do glavnog grada Sane. Hudaida je bila sovjetska pomorska baza od početka 1970-ih do kraja 1980-ih.
Grad ima veliki broj značajnih istorijskih spomenika, naročito u starom delu grada Zabidu, koji se smatra za jedan od najvažnijih islamskih centara u svetu. Zabid nije velik, ali ima više od 100 starih džamija, u njemu se nalazi i islamska medresa (jednako stara kao i Kairski El-Azhar).
Malajski pisac Abdulah bin Abdul Kadir posetio je grad El Hudaidu za vreme svog hodočašća u Meku 1854. godine. Njega je impresioniralo to što su mnogi u to vreme žvakali listove etiopskog čaja - Kat, i da je to bio neka vrst narodnog običaja u to vreme.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Waugh, Sir Telford (1937). Royal Central Asian Journal Volume XXIV part II. str. 313.translating the German account given in the German journal, Orient Rundschau (jezik: engleski)
- ^ Ché-Ross, Raimy. MUNSHI ABDULLAH'S VOGAGE TO MECCA: A PRELIMINARY INTRODUCTION AND ANNOTATED TRANSLATION. Indonesia & the Malay World; juli 2000, Vol. 28 Issue 81. str. 196 (jezik: engleski)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Waugh, Sir Telford (1937). Royal Central Asian Journal Volume XXIV part II. str. 313.translating the German account given in the German journal, Orient Rundschau (jezik: engleski)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
