Kerol Šilds

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Kerol Šilds
Lični podaci
Puno imeCarol Shields
Datum rođenja(1935-06-02)2. jun 1935.
Mesto rođenjaOuk Park, Ilinois, SAD
Datum smrti16. jul 2003.(2003-07-16) (68 god.)
Mesto smrtiViktorija, Britanska Kolumbija, Kanada
Književni rad
Najvažnija delaKameni dnevnici
Republika ljubavi
Osim ako

Kerol En Šilds (engl. Carol Ann Shields, rođena Vorner ; Ouk Park, Ilinois, SAD, 2. jun 1935 – Viktorija, Britanska Kolumbija, Kanada, 16. jul 2003) bila je kanadski romanopisac i pisac kratkih priča rođena u Americi. Najpoznatija je po svom romanu The Stone Diaries (Kameni dnevnici) iz 1993. godine, koji je osvojio američku Pulicerovu nagradu za fikciju, kao i nagradu generalnog guvernera u Kanadi.

Mladost i obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Šilds je rođena kao Kerol En Vorner u Ouk Parku, Ilinois. [1] Studirala je na Hanover koledžu, u Indijani,[1] gde je postala član sestrinstva Alpha Delta Pi. Stipendija Ujedinjenih nacija podstakla je Šildsovu da provede osnovnu godinu u inostranstvu 1955–1956 na Univerzitetu Ekseter u Engleskoj. Šilds je radila na postdiplomskim studijama na Univerzitetu u Otavi, gde je magistrirala 1975.

Godine 1955, dok je bila na studijskoj sedmici pod pokroviteljstvom British Council-a u Škotskoj, upoznala je kanadskog studenta inženjerstva Donalda Hjua Šildsa. Par se venčao 1957. godine i preselio se u Kanadu, gde su dobili sina i četiri ćerke. Šilds je kasnije postala kanadski državljanin. [1]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Godine 1973. Šilds je postala asistent urednika časopisa Canadian Slavonic Papers dok je živela u Otavi 1968–1978. Njen prvi roman Small Ceremonies (Male ceremonije) objavljen je 1976, a zatim The Box Garden 1977. Te godine radila je kao predavač na katedri za engleski jezik na Univerzitetu u Otavi. [2] Predavala je kreativno pisanje na Univerzitetu Britanske Kolumbije dok je živela u Vankuveru od 1978. do 1980. godine.

Šildsov treći roman, Happenstance, objavljen je 1980. godine; te godine, ona i njen muž su se nastanili u Vinipegu, u Manitobi, nakon što je on bio angažovan da predaje na Fakultetu inženjerskih nauka Univerziteta u Manitobi. Ovde je Šilds napisala svoje poznatije knjige.

Od jeseni 1982. nadalje, Šilds je predavala na katedri za engleski jezik Univerziteta u Manitobi, prvo kao docent (1982–1992), zatim kao vanredni profesor (1992–1995). Objavila je roman Swann 1987, a The Republic of Love (Republika ljubavi) 1992. The Stone Diaries (Kameni dnevnici) (1993) osvojili su Pulicerovu nagradu za fikciju 1995. i Guvernerovu nagradu 1993. godine, jedina knjiga koja je ikada dobila obe nagrade. [3] Osvojio je nagradu američkog Nacionalnog kruga književnih kritičara 1994. godine, a nominovan je 1993. za Bukerovu nagradu. Kameni dnevnici proglašeni su za jednu od najboljih knjiga godine od strane Publishers Weekly-a. Takođe je izabrana za „Zapaženu knjigu“ od strane The New York Times Book Review, koji je napisao „Kameni dnevnici nas ponovo podsećaju zašto je književnost važna“.

Šilds je postala redovni profesor engleskog jezika 1995. godine, a 1996. godine postala je kancelarka Univerziteta u Vinipegu.

Šilds je bila autor nekoliko zbirki kratkih priča, uključujući Various Miracles (Razna čuda) (1985),The Orange Fish (Narandžasta riba) (1989) i Dressing Up for the Carnival (Oblačenje za karneval) (2000). Dobitnica je glavne nagrade Saveta Kanade, dve nagrade National Magazine, Marian Engel Award 1990, nagrade kanadskih autora i nagrade za kratku priču Kanadske radiodifuzne korporacije. Imenovana je za oficira Ordena Kanade 1998, a uzdignuta je u pratioca Reda 2002. Šilds je takođe bila član Kraljevskog društva Kanade i član Reda Manitobe.

Kerol Šilds je 1998. osvojila Žensku nagradu za beletristiku za svoj roman Larry's Party (Larijeva zabava) iz 1997. godine. Njen poslednji roman, Unless (2002), bio je nominovan za Gilerovu nagradu 2002. godine, književnu nagradu generalnog guvernera Kanade, Bukerovu nagradu i žensku nagradu za beletristiku 2003. godine. Nagrađena je Nagradom za beletristiku Etel Vilson. Po odlasku u penziju 2000. Šilds je postala profesor emerita na Univerzitetu Manitoba. Te godine, nakon Donovog penzionisanja, par se preselio u Viktoriju, Britansku Kolumbiju.

Šilds je takođe proučavala dela Džejn Ostin. Napisala je biografiju pod nazivom Jane Austen (Džejn Ostin), koja je u aprilu 2002. osvojila nagradu Čarls Tejlor za književnu publicistiku od 25.000 dolara, nagradu koju je u njeno ime primila njena ćerka Meg u Torontu, 22. aprila 2002. godine.

Njen poslednji roman, Unless (Osim ako), sadrži strastvenu odbranu spisateljica koje pišu o 'domaćim' temama.

Kerol Šilds je napisala drame uključujući Departures and Arrivals (Odlaske i dolaske) koje su stotine puta izvođene u amaterskim i profesionalnim pozorištima. Ostale proslavljene drame uključuju Thirteen Hand (Trinaest ruku) (1993), Fashion, Power, Guilt, and the Charity of Families (Moda, moć, krivica i dobrotvornost porodica) (u koautorstvu sa ćerkom Ketrin Šilds) (1995) i Unless (Osim, ako) (sa ćerkom Sarom Kesidi) (2005). Šildsove zbirke pesama su objavljene 1972. Others, 1974. Intersect i 1992. Coming to Canada.

Dve zbirke eseja koje su napisale žene o onome što im nije rečeno postale su bestseleri u Kanadi. Dropped Threads (Ispuštene teme) (2001) i Dropped Threads 2 (Ispuštene teme 2) (2003) uređivale su Šilds i njena prijateljica i koleginica Mardžori Anderson.

Smrt i nasleđe[uredi | uredi izvor]

Šilds je umrla 2003. od raka dojke u 68. godini u Viktoriji. [1] [4]

Nakon njene smrti, šest njenih kratkih priča je Shaftesbury Films adaptirao u dramatičnu antologijsku seriju The Shields Stories. Njene ranije zbirke kratkih priča ponovo su objavljene kao Collected Stories of Carol Shields 2005. godine. Filmovi zasnovani na romanima Kerol Šilds uključuju Swann (1996) i The Republic of Love (2003). Njen poslednji roman, Unless, je 2016. adaptirao kao dramu Alan Gilsenan. [5]

Šildsova najstarija ćerka, En Đardini, takođe je pisac. Đardini je dala doprinos National Post-u kao kolumnista i objavila svoj prvi roman, The Sad Truth About Happiness (Tužna istina o sreći). Anin drugi roman, Advice for Italian Boys (Saveti za italijanske dečake), objavljen je 2009. [6] Đardini i njen sin Nikolas uredili su knjigu Šildsovih misli i saveta o pisanju, Startle and Illuminate (Uplaši se i osvetli), objavljenu 2016. [7]

Šildsova najmlađa ćerka, Sara Kesidi, objavila je mnoge knjige za decu i romane za mlade, uključujući Slick (2010), Windfall (2011), A Boy Named Queen (2016) i Nevers (2019), koja je bila nominovana za nagradu generalnog guvernera za književnost za mlade.

Godine 2020, nagrada Kerol Šilds za fikciju objavljena je kao nova književna nagrada u čast pisanju kanadskih i američkih žena. [8]

Počasti i nagrade[uredi | uredi izvor]

  • nagrada Kanadskog udruženja autora za najbolji roman 1976. (Male ceremonije)
  • nagrada Artur Elis za najbolju kanadsku misteriju (Swann: A Mystery)
  • uži izbor za Bukerovu nagradu (Kameni dnevnici;Osim ako)
  • Nagrada generalnog guvernera (Kameni dnevnici)
  • nagrada Nacionalnog kruga književnih kritičara (Kameni dnevnici)
  • Pulicerova nagrada (Kameni dnevnici) [9]
  • Ženska nagrada za beletristiku (Larijeva zabava)
  • Nagrada Čarlsa Tejlora za književnu dokumentarnu literaturu (Džejn Ostin)
  • nominacije za Gilerovu nagradu (Larijeva zabava i Unless)
  • nagrada Zlatne ploče Američke akademije za dostignuća [10]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Novele[uredi | uredi izvor]

  • Small Ceremonies (Male ceremonije), 1976, (dobitnik nagrade Kanadskog udruženja autora)
  • The Box Garden, 1977, (kasnije objavljeno u zajedničkom izdanju sa Small Ceremonies kao Duet)
  • Happenstance (Slučaj), 1980
  • A Fairly Conventional Woman (Prilično konvencionalna žena), 1982, (kasnije objavljeno kao zajedničko izdanje sa Happenstance kao Happenstance)
  • Swann: A Mystery, 1987, (UK naslov: Mary Swann), (Nagrada Arthur Ellis za najbolju kanadsku misteriju, 1988)
  • A Celibate Season (Sezona celibata), 1991, (sa Blanš Hauard)
  • The Republic of Love (Republika ljubavi), 1992
  • The Stone Diaries (Kameni dnevnici), 1993, (dobitnik Guvernerove nagrade, Nagrade Nacionalnog kruga kritičara knjige i Pulicerove nagrade)
  • Larry's Party, 1997, (dobitnik Ženske nagrade za beletristiku i Velika nagrada knjige Montreala)
  • Unless, 2002, (dobitnik nagrade Etel Vilson za fikciju, u užem izboru za Buker nagradu i Gilerovu nagradu 2002. i u uži izbor za Žensku nagradu za beletristiku 2003.)

Grafičke novele[uredi | uredi izvor]

  • Susanna Moodie: Roughing it in the Bush, 2016, (sa Patrikom Krouom i umetnošću Selene Gulding)

Kratke priče[uredi | uredi izvor]

  • Various Miracles (Razna čuda), 1985.
  • The Orange Fish (Narandžasta riba), 1989.
  • Dressing Up for the Carnival (Oblačenje za karneval), 2000.
  • Collected Stories (Sabrane priče), 2004.

Poezija[uredi | uredi izvor]

  • Others (Drugi), 1972.
  • Intersect (Preseći), 1974.
  • Coming to Canada (Dolazak u Kanadu), 1992.

Drame[uredi | uredi izvor]

  • Departures and Arrivals (Odlasci i dolasci), 1990.
  • Thirteen Hands (Trinaest ruku), 1993.
  • Fashion Power Guilt and the Charity of Families, 1995, (saKatrin Šilds)
  • Anniversary: A Comedy, (Godišnjica: Komedija), 1998, (sa Dejvom Vilijamsonom)
  • Women Waiting (Žene na čekanju), 1983.
  • Unless (Osim ako), 2005.
  • Larry's Party - the Musical, 2000, (adaptirao Ričard Uzunijan uz muziku Mareka Normana)
  • Thirteen Hands and Other Plays (Trinaest ruku i druge predstave), 2002.

Kritika[uredi | uredi izvor]

  • Susanna Moodie: Voice and Vision (Suzana Mudi: Glas i vizija), 1976.

Biografije[uredi | uredi izvor]

Antologije[uredi | uredi izvor]

  • Dropped Threads: What We aren't Told (Izbačene teme: Šta nam se ne kaže), 2001. (uredila sa Marjorie Anderson)
  • Dropped Threads 2: More of What We aren't Told (Izbačene teme 2: Više onoga što nam nije rečeno), 2003. (uredila sa Marjorie Anderson)

Filmovi[uredi | uredi izvor]

  • Swann, 1996.
  • The Republic of Love (Republika ljubavi), 2003.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g Lehmann-Haupt, Christopher (18. 7. 2003). „Carol Shields, Pulitzer-Prize Winning Novelist, Dies at 68”. The New York Times. 
  2. ^ "Carol Shields". The Guardian, Alex Clark, 18 Jul 2003
  3. ^ "The 'indecently curious' Carol Shields". Donna Bailey Nurse, Maclean's, May 1, 2016
  4. ^ Barbara Ellen, "Human Shields". The Guardian, April 28, 2002.
  5. ^ Julie Crawford, "Family mystery at the heart of Carol Shields' final novel". North Shore News, October 14, 2016.
  6. ^ Marsha Lederman, "Daughter of Carol Shields reflects on her own literary awakening". The Globe and Mail, February 13, 2015.
  7. ^ Marsha Lederman, "Collection of Carol Shields's advice illuminates the writing life". The Globe and Mail, May 6, 2016.
  8. ^ Deborah Dundas, "New $150,000 Carol Shields fiction prize 'to shine a light on women writers'". Toronto Star, February 7, 2020.
  9. ^ "The 1995 Pulitzer Prize Winner in Fiction". Pulitzer Prize website
  10. ^ „Golden Plate Awardees of the American Academy of Achievement”. www.achievement.org. American Academy of Achievement. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Керол_Шилдс&oldid=27684695”