Korisnik:Bogdan Podraščić/pesak
Vilijam Kuper (26. novembar 1731 – 25. april 1800) je bio engleski pesnik. Kao jedan od najpoznatijih pesnika ovog doba, Kuper je promenio pravac u kom se kretala poezija prirode u 18. veku opisiajući svakodnevni život i pejzaže u engleskim selima. Bio je jedan od prethodnika poezije romantizma. Samjuel Tejlor Kolridž ga je nazvao „najboljim modernim pesnikom“, dok se Vilijam Vordsvort posebno divio Kuperovoj pesmi „Yardle-Oak“. [1]
Pisao je religioznu poeziju, pesme prirode, kao i mnoge pesme protiv ropstva koje su postigle veliku popularnost. Pesmu „The Negro’s Complaint“, koja je brzo postala poznata, je često citirao i Martin Luter King za vreme pokreta za građanska prava u 20. veku.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Život[uredi | uredi izvor]
Kuper je rođen u Berkemstedu, u Hartfordširu, gde je njegov otac Džon Kuper sveštenik u crkvi Svetog Petra.[3][4] Vilijamova strina, Džudit Madan, je bila pesnikinja. Vilijamova majka Ana umrla je kada je rodila svoje sedmo dete, Vilijamovog brata Džona. Vilijam i Džon su jedina deca, od sedmoro, koja su doživela starost u porodici Kuper. Svojoj pokojnoj majci Vilijam je posvetio pesmu „On the Receipt of My Mother's Picture“, koju je napisao čak 50 godina posle njene smrti. Ljubav za čitanjem mu je preneo ujak Robert dok je još kao mali čitao dela Džona Banjana i Džona Geja.
Pohađao je Vestminstersku školu. Počeo je da uči latinski veoma rano i hteo je da proučava taj jezik ostatak svog života. Starija deca su često maltretirala Kupera. U to vreme, Vestminsterska škola je bila popularna među porodicama koje su bile pristalice političke partije vigovaca. Čitao je „Ilijadu“ i „Odiseju“ i ta dela su u njemu probudila ljubav za Homerovim epovima. Vremenom je postao sjajan u prevođenju latinskog jezika i time se bavio do kraja života. Takođe je poznavao i latinsku metriku te je napisao nekoliko pesama i na latinskom jeziku.
Vilijam Kuper | |
|---|---|
| Mesto rođenja | Berkemsted, Hartfordšir, Engleska |
| Mesto smrti | Istočni Diram, Norfok, Engleska |
| Zanimanje | Pesnik |
Nakon što je završio školovanje, Kuper je počeo da se bavi pravom. Dok se upoznavao sa poslom pravnika, provodio je vreme kod strica Boba Kupera, gde se zaljubio u svoju rođaku Teodoru, koju je kasnije želeo da oženi. Međutim, kako prenosi Džejms Kroft koji je prvi objavio Kuperove pesme posvećene Teodori, Teodorin otac Bob je verovao da je veza dve osobe koje su u toliko bliskom krvnom srodstvu nedopustiva, zbog čega je odbio da ispuni želju svoje ćerke i nećaka i dozvoli im da se venčaju. Kuper je bio veoma razočaran nakon toga i prvi problemi sa njegovim mentalnim zdravljem su se javili neposredno nakon neuspelog pokušaja da se oženi svojom rođakom.
1763. godine je dobio ponudu da radi u Domu lordova, u engleskom parlamentu, ali je zbog prevelikog pritiska počeo da prolazi kroz periode depresije i ludila. Pokušao je tri puta sebi da oduzme život i poslat je u Sent Olbans da bi se oporavio. Napisao je pesmu „Sapphics“ nakon pokušaja samoubistva.
Kada se oporavio, otišao je u Hatington sa penzionisanim sveštenikom Morlijem Anvinom, i sveštenikovom ženom Meri. Njih troje su postali veoma bliski prijatelji i Kuper se čak i preselio i poćeo da živi sa porodicom Anvin u gradiću Ouniju. Tamo je upoznao sveštenika Džona Njutona, nekadašnjeg kapetana brodova koji su služili za trgovinu robovima. Neposredno nakon toga, Morli Anvin je umro nakon pada sa konja, ali Kuper je nastavio da živi u domu porodice Anvin i postao je veoma vezan za, sada udovicu, Meri Anvin.
U Ouniju je sa Njutonom pisao molitve koje je objavio u zbirci pod hazivom „Olney Hymns“ koju su objavili tek 1779. godine. Ova zbirka sadrži neke od najpoznatijih pesama Vilijama Kupera.
1773. godine Kuper je doživeo napad ludila tokom kog je mislio da mu je suđeno da svoju večnost provede u paklu i da mu bog naređuje da sam sebi oduzme život. Meri Anvin ga je brižno negovala i pomogla mu da počne da se oporavlja. 1779. godine Kuper nastavlja da piše poeziju i u narednom periodu je napisao nekoliko satiričnih pesama koje su kasnije objavljene 1781. godine.
Iste godine kada je objavio svoju drugu zbirku pesama, Kuper sreće udovicu Ledi Ostin koja ga inspiriše da nastavi da piše. Između ostalog, Vilijam Kuper tada piše i jednu od svojih najznačajnijih pesama „The Diverting History of John Gilpin“, a uspeh ovog dela se smatra jednim od razloga zbog kojih se Kuper nije prepustio potpunom ludilu.
Kuper i Meri Anvin se 1786. godine sele u selo Veston Andervud, u Bakingemširu, nakon što su postali bliski prijatelji Ledi Hariet Hesket [5](sestre Vilijamove prve ljubavi Teodore). Tada Kuper počinje da prevodi Ilijadu i Odiseju u blankversu i ove verzije prevoda Homerovih epova su bile najznačajniji engleski prevodi ovih dela još od prevoda koje je objavio Aleksandar Poup početkom 18. veka. Kasnije su kritičari osuđivali Kuperove prevode zbog toga što su smatrali da su napisani previše u maniru Džona Miltona.
1789. godine se Kuper sprijateljio sa svojim rođakom doktorom Džonom Džonsonom i 1795. godine se seli, zajedno sa Meri Anvin, u Norfok kod svog rođaka. Nakon nekoliko selidbi po Norfoku, konačno su se za stalno preselili u istočni deo Dirama, nakon što je Meri postala paralizovana.
Meri Anvin je umrla 1796. godine i to Kupera dovodi u jako loše mentalno stanje i depresiju koja će trajati do kraja njegovog života. Nastavio je da prevodi Homera i objavio je drugu verziju svog prevoda. Do kraja života je nastavio da se bavi prevodom sa grčkog na engleski i sa engleskog na latinski, a i napisao je pesmu „The Castaway“.
Smrt[uredi | uredi izvor]
Oboleo je od edema na u proleće 1800. godine i ubrzo preminuo 25. aprila iste godine. Sahranjen je u kapeli Svetog Tomasa Beketa, u crkvi Svetog Nikole u Istočnom Diramu, gde se nalazi vitraž koji je posvećen životu Vilijama Kupera.
Vitraži posveđeni životu i stvaranju Vilijama Kupera se nalaze takođe u crkvi Svetog Petra u Berkemstedu, na kojima se nalaze i stihovi iz njegovih pesama. 1823. godine je Džon Džonson objavo i pisma koja je Kuper razmenjivao.[6][7] Takođe, blizu mesta Veston Andervud se nalazi omanji dvorac koji je Kuper poseđivao dok je pisao poeziju i taj dvorac, koji se pominje i u nekim stihovima Kuperove poezije, je i dan danas na mestu i služi kao posveta Kuperovom umetničkom radu.[8][9]
Dela[uredi | uredi izvor]
Pesme[uredi | uredi izvor]
The Snail, 1730
The Winter Nosegay, 1777
Olney Hymns, 1778–1779, in collaboration with John Newton
John Gilpin, 1782
Epitaph on a Hare, 1782
Poems by William Cowper, of the Inner Temple, Esq., 1782
The Rose, 1783
The Task, 1785
The Morning Dream, 1788
Homer's Iliad and Odyssey, 1791
The Retired Cat, 1791
To Mary, 1793
On the Ice Islands Seen Floating in the German Ocean, 1803
The Castaway, 1803
Hatred and vengeance, my eternal portion, 1815
The Poplar-Field, 1785
Lines Written During a Period of Insanity, 1816
Molitve[uredi | uredi izvor]
127 Jesus! where'er thy people meet
357 The Spirit breathes upon the word
450 There is a fountain, filled with blood
790 Hark! my soul! it is the Lord
856 To Jesus, the Crown of my hope
871 Far from the world, O Lord! I flee
885 My Lord! how full of sweet content
932 What various hindrances we meet
945 Oh! for a closer walk with God
965 When darkness long has veiled my mind
1002 'Tis my happiness below
1009 O Lord! in sorrow I resign
1029 O Lord! my best desire fulfill
1043 There is a safe and secret place
1060 God of my life! to thee I call
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „William CowperDereham Norfolk”. www.poetsgraves.co.uk. Pristupljeno 2022-12-18.
- ^ Lemuel Francis Abbott (na jeziku: engleski), 2022-07-19, Pristupljeno 2022-12-18
- ^ „Covert-Cutts | British History Online”. www.british-history.ac.uk. Pristupljeno 2022-12-18.
- ^ Taylor, Thomas (1835). The Life of William Cowper, Esq (na jeziku: engleski). Seeley.
- ^ „Hesketh [née Cowper], Harriet, Lady Hesketh (bap. 1733, d. 1807), cousin and intimate friend of the poet William Cowper”. Oxford Dictionary of National Biography (na jeziku: engleski). doi:10.1093/ref:odnb/13124. Pristupljeno 2022-12-18.
- ^ Cowper, William; Johnson, John (1824). Private correspondence of William Cowper, esq., with several of his most intimate friends. London: H. Colburn etc.
- ^ Prothero, G. W.; Prothero, Rowland E.; Murray, John; Smith, William; Macpherson, William; Elwin, Whitwell; Lockhart, J. G.; Coleridge, John Taylor; Gifford, William (1809). „The Quarterly review.”: v. ISSN 2043-5819.
- ^ „Cowper's Alcove - Wood Lane, Weston Underwood, Buckinghamshire, UK - Best Kept Secrets on Waymarking.com”. www.waymarking.com. Pristupljeno 2022-12-18.
- ^ „The Task, by William Cowper”. www.gutenberg.org. Pristupljeno 2022-12-18.