Konjskovola
 |
 Crkva svete Ane u Konjskovoli | |
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država | Poljska |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 51° 25′ 00″ S; 22° 03′ 00″ I / 51.416667° S; 22.05° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 9.81 km2 |
  Konjskovola Konjskovola na karti Poljske | |
| Veb-sajt | www |
Konjskovola (polj. Końskowola) je selo u jugoistočnoj Poljskoj, smešteno između gradova Pulavi i Lublin, u blizini Kurova, na reci Kurovki. Konjskovola je centar opštine u sastavu okruga Pulavi i Lublinskog vojvodstva. Broj stanovnika je 2004. godine iznosio 2.188.
Ime[uredi | uredi izvor]
Konjskovola u bukvalnom prevodu znači „konjska volja“, ali je ime ovog sela zapravo nastalo kombinacijom reči Vola (polj. Wola) - što je naziv za određenu vrstu sela i imena vlastelina kojem je selo pripadalo - Jan iz Konjina. Ime Konjskovola se prvi put pominje 1442. god.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Selo je osnovano najverovatnije u XIV veku, pod imenom Vitovska Vola (Witowska Wola). Ime sela je u XIX promenjeno u Konjskovola .
U XVI veku Konjskovola je stekla status grada i postala je centar prehrambene i tekstilne industrije. U njoj je izgrađeno nekoliko fabrika tekstila. Razvoj industrije pratio je stalni rast broja stanovnika koji su se doseljavali iz svih delova Poljske, pa čak i iz Saksonije.
Tokom svog postojanja Konjskovola je delila sudbinu čitavog regiona. Nakon treće podele Poljske 1795. godine pripala je Austriji. Godine 1809. postala je deo Varšavskog vojvodstva, da bi već 1815. godine pripala Kraljevini Poljskoj. Posle Januarskog ustanka, 1870. godine izgubila je status grada koji nije povratila sve do danas. Tokom Ruske revolucije 1905. godine, u njoj su organizovani brojne demonstracije i štrajkovi solidarnosti. Od 1918. godine grad je ponovo u sastavu Poljske.
Na počektu Drugog svetskog rata, 15. septembra 1939. godine Konskovola je okupirana od strane nemačkih snaga. Tokom Drugog svetskog rata, Nemci su u njoj napravili logor za ratne zarobljenike i nekoliko logora za prinudnu radnu snagu. Zarobljenički logor je ubrzo ugašen, ali su logori za prinudnu radnu snagu bili u funkciji tokom čitave 1943. godine. Zatvorenici ovih logora bili su angažovani na građevinskim i poljoprivrednim radovima.
U samom gradu je uspostavljen geto u kojem su bile izolovane brojne grupe raseljenih Jevreja, uključujući i značajan broj Jevreja iz Slovačke. Nacisti su, 8. maja 1942. godine, izvršili raciju u getu i veliki broj Jevreja je prebačen u nacistički koncentracioni logor „Sobibor“. U oktobru 1943. godine svi stanovnici geta su likvidirani. Pripadnici nemačkod 101. rezervnog policijskog bataljona okupili su preostale stanovnike geta, oko 800—1.000 Jevreja, odveli ih u obližnju šumu i likvidirali ih. Preostali stanovnici geta su prebačeni u drugi logor.
Nemci su, u leto 1944. godine odlučili da spale grad kako dokazi o njihovim zločinima ne bi pali u ruke nastupajućoj Crvenoj armiji. Međutim, 25. jula 1944. godine pripadnici Armije Krajove, potpomognuti od strane Poljskih partizana napali su nemački garnizon u gradu. Uz pomoć jedinica Crvene armije koje su ubrzo stigle do grada, nemačke jedinice su savladane.
Turizam[uredi | uredi izvor]
Među značajnim turističkim atrakcijama u Konjskovoli se posebno ističe katolička crkva (restaurirana 1670. godine prema projektu Tilmana van Gamerena) u kojoj se nalaze grobovi porodica Opalinski i Lubomirski. Postoji još jedna stara katolička crkva, izgrađena 1613. godine u arhitektonskom stilu „Lublinske renesanse“ kao i ostaci Luteranskog groblja.
Konjskovola je takođe poznata i kao mesto smrti poznatih poljskih pesnika: Franćiška Dionizi Knjazina i Franćška Zablockog.
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Čuveni poljski pisac i nobelovac Henrik Sjenkjevič spomenuo je Konskovolu u svom poznatom romanu „Ognjem i mačem“:
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
