Populizam u Kanadi
| Deo serije o populizmu |
| Populizam |
|---|
Populizam u Kanadi se odnosi na fenomen populističke političke ideologije u Kanadi. Populizam je bio posebno jak fenomen u zapadnoj Kanadi i Kvebeku, naročito podržan od strane provincijalnih socijal-kreditnih stranki na zapadu i u Kvebeku uključujući socijalno- kreditne stranke Kanade i Reformske stranke Kanade. U sledećim političkim pokretima, Džon Ričards (1981) vidi elemente populizma: liberalna stranka pod Mekenzijem i Laurijerom; Petulova liberalna stranka Britanske Kolumbije tokom tridesetih godina, Hepbernova liberalna stranka Ontarija, mnoštvo socijalističkih stranki koje su dovele do osnivanja „CCF“, Liberalno-napredna stranka Manitobe, Duplesisova „Union Nationale“ u Kvebeku, rana Difenbejkerova Torijevska stranka, savezna „NDP“ pod Tomi Daglasom, i u izvesnoj meri Liberalna partija Džastina Trudoa.[1] Prema Panizi, Kvebekski populizam se velikim delom prepliće sa Kvebekskim nacionalizmom i zbog toga treba da se ispita uzimajući u obzir sopstvenu ideološku i lingvističku dinamiku.[2]
19. vek[uredi | uredi izvor]
Protiv-ustanovna populistička politika je postala važna politička sila u Ontariju tokom 19. veka među seoskim aktivistima i aktivistima radničke klase koji su bili pod uticajem Američkih populističkih radikala.[3] Populizam je takođe postao važna politička sila u zapadnoj Kanadi već od 1880-ih i 1990-ih.[3] Populizam je bio naročito jak u obliku poljoprivredničko-radničke koalicione politike u kasnom 19. veku.[4]
20. vek[uredi | uredi izvor]
Više važnih populističkih političkih pokreta su se formirali širom Kanade tokom 20. veka. Zapadna Kanada i kanadske prerije su naročito bile izvor brojnih kanadskih populističkih pokreta tokom 20. veka.
Ujedinjeni polljoprivrednici Alberte (UFA) i Ujedinjeni poljoprivrednici Saskačevana (UFS) su formirali prerijski poljoprivrednici koji su odbacili parlamentarnu zastupljenost na osnovu dominacije stranke i zalagali seza kvazi-sindikalistički sistem funkcionalne zastupljenosti u delegatskoj demokratiji.[5] UFA su upravljali provincijom Alberta od 1921. do 1935. godine.[5]
Socijal- kreditna stranka Alberte koju je vodio Vilijam Aberhart je zastupala principe socijalne kreditne ekonomije sa desničarksom populističkom agendom i upravljala je Albertom od 1935 do 1971 godine.[6] Do kraja 1930. socijalna kreditna finansijska reforma nije uspela da se izvrši na provincijskom nivou, tako da je Alberta preusmerila stranku da napada programe društvene zaštite i državni socijalizm.[7] Ernest Mening je preuzeo stranku i poziciju premijera Alberte od Aberharta i usmerio se desničarskoj populističkoj agendi kritikujući programe društvene zaštite kao i veoma centralizovane tendencije Kanadske vlade.[7]
Reformska stranka Kanade je bila desničarska stranka koja je postojala od 1987 do 2000 godine.[8] Onsovao ju je i vodio Preston Mening, sin bivšeg premijera Alberte, Ernesta Meninga.[8] Bila je to prvobitno „protest“ stranka zapadne kanade koja je dobila podršku desničara zapadne kanade koje je razočarala federalne Progresivno-konzervatinvne stranke Kanade a naročito sklonost stranke da rešava prigovore Kvebeka prema zapadu.[8] Takođe je privukla podršku konzervativnih kanađana koji su se obeshrabrili zbog nemogućnosti „progresivnih konzervativaca“ da dostave svoje obećanje poreske olakšice i smanjenja potrošnje.[8] Tokom 1993, Reformska stranka je napravila politički iskorak tokom izbora dobivši veliki broj poslanika u parlamentu.[8]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Conway, John F. „The Nature of Populism: A Clarification”. Review. Sage publications. VI.
- ^ Panizza 2005, str. 174.
- ^ a b Panizza 2005, str. 174
- ^ Panizza 2005, str. 175
- ^ a b Panizza 2005, str. 176
- ^ Panizza 2005, str. 176–177
- ^ a b Panizza 2005, str. 177
- ^ a b v g d Panizza 2005, str. 178
Literatura[uredi | uredi izvor]
- McHenry, Dean Eugene (1950). The Third Force in Canada; the Co-operative Commonwealth Federation 1932–1948. Berkeley: University of California Press.
- Panizza, Francisco (2005). Populism and the Mirror of Democracy. New York: Verso. ISBN 978-1-85984-489-2.