Pripjat (reka)
| Pripjat Припять; Прыпяць | |
|---|---|
 Pripjat u blizini grada Mazira | |
 Basen Dnjepra sa Pripjatom | |
| Opšte informacije | |
| Dužina | 775 km |
| Basen | 114.300 km2 |
| Pr. protok | 370 m3⁄s |
| Sliv | Crnomorski |
| Plovnost | 591 km |
| Vodotok | |
| Izvor | Volinska Gora |
| Ušće | Dnjepar (severno od Kijeva) |
| Geografske karakteristike | |
| Država/e |  Ukrajina Belorusija |
| Naselja | Pinsk, Turov, Petrikav, Mazir |
| Pritoke | desne: Gorinj, Stir, Už leve: Jaseljda, Ptič, Lanj |
| Reka na Vikimedijinoj ostavi | |
Pripjat (ukr. Припять; blr. Прыпяць) reka je koja protiče kroz Ukrajinu i Belorusiju. Desna je pritoka Dnjepra.
Tok[uredi | uredi izvor]
Ukupna dužina vodotoka je 775 km, a površina sliva 114.300 km².[1] Pripjat izvire ispod Volinske gore, severozapadno od grada Kovelj u Ukrajini. Nakon 204. kilometra toka reka prelazi u Belorusiju. Dužina toka kroz Belorusiju je oko 500 km — teče kroz Polesku niziju gde ima jako miran tok, a obale su dosta močvarne. U srednjem delu toka obale su peskovite, a korito je delimično kanalisano. Poslednjih 50 km toka je ponovo kroz teritoriju Ukrajine gde se nekoliko kilometara južnije od Černobilja uliva u Dnjepar.
Pripjat je kanalima povezan sa Zapadnim Bugom i Njemenom. 1930-ih godina su značajne površine Poleskih močvara isušene preusmeravanjem njihove vode u Pripjat.
Rečni režim[uredi | uredi izvor]
Reka uglavnom ima snežni režim hranjenja pa je najviši vodostaj od početka marta do sredine aprila.[1] U tom periodu vodostaj raste u gornjem delu toka za 2 metra, u srednjem do 3,5 metara, a u donjem delu toka 5 do 7 metara (sa čestim poplavama).[1] Prosečan protok je oko 370 m³/s, dok je na ušću oko 460 m³/s.[1] Apsolutni maksimum protoka je 6000 m³/s, dok protok na godišnjem nivou iznosi 14,5 km³.[1] Reka je zamrznuta od sredine decembra do kraja marta.
Reka je plovna u dužini od 591 km uzvodno od ušća. Reka je bogata ribom (deverika, karaš, štuka, smuđ, crvenperka, som, šaran), a uz obale su brojni veštački ribnjaci. Na reci postoji i mnoštvo manjih ada.
Najveće pritoke su Gorinj, Stohod, Stir, Už, Stviga (desne) i Vic, Ipa, Lanj, Ptič, Sluč i Jaseljda (leve).
Gradovi[uredi | uredi izvor]
Najveći gradovi koji leže na obalama Pripjata su Pinsk i Mozir, i oba se nalaze u Belorusiji. Pripjat protiče i kroz danas mrtve gradove Pripjat i Černobilj, koji su napušteni nakon Černobiljske katastrofe 1986. godine. U donjem toku reka je jako zagađena radioaktivnim elementima iz Černobiljske nuklearne elektrane.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Bolьšaя sovetskaя эnciklopediя: Pripяtь[mrtva veza] (jezik: ruski)
- ^ Чернобыль, Припять, Чернобыльская АЭС и зона отчуждения: Река Припять Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. februar 2011) (jezik: ruski)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
