Srednjo-istočno-malajsko-polinežanski jezici

srednjo-istočno-malajsko-polinežanski
srednjo-istočno-malajsko-polinežanski
Geografska rasprostranjenost	istočna Indonezija i Okeanija
Jezička klasifikacija	austronežanski malajsko-polinežanski srednjo-istočno-malajsko-polinežanski; ;
Podpodela	srednjo-malajsko-polinežanski; istočno-malajsko-polinežanski;
ISO 639-5	pqw
Glotolog	cent2237
	Srednjo-malajsko-polinežanski jezici
	; Južnohalmahersko-zapadnonovogvinejski jezici (osnovna grana istočno-malajsko-polinežanskih jezika)

Srednjo-istočno-malajsko-polinežanski jezici predstavljaju osnovnu granu malajsko-polinežanskih jezika. Ova grana uključuje preko 700 jezika (Blast 1993).^[2] Srednjo-istočno-malajsko-polinežanska grana je široko prihvaćena kao podgrupa, iako je istaknut jedan broj primedbi kojima se osporava njena validnost kao genetske podgrupe.^[3]^[4]

Rasprostranjenost[uredi | uredi izvor]

Srednjo-malajsko-polinežanski jezici u upotrebi su na Malim Sundskim i Molučkim ostrvima Bandskog mora, u oblasti čije granice približno odgovaraju granicama indonežanskih pokrajina Istočna Nusa Tengara i Moluci, kao i države Istočni Timor, kada se isključe papuanski jezici u upotrebi na Timoru i obližnjim ostrvima, a uključe bimanski jezik u upotrebi na istočnoj polovini ostrva Sumbava u pokrajini Zapadna Nusa Tengara i burujsko-sulansko-taliabojski jezici, kojima se govori na Sulskim ostrvima na jugozapadu pokrajine Severni Moluci. Najvažnija ostrva ove oblasti su Sumbava, Sumba, Flores, Timor, Buru i Seram. Po brojnosti najznačajniji jezici su bimanski jezik, mangarajski sa zapadnog Floresa, atonijski sa zapadnog Timora i tetumski, koji je zvanični jezik Istočnog Timora.

Istočno-malajsko-polinežanski jezici su u upotrebi na ostrvima u blizini zapadne i severozapadne obale Nove Gvineje i u Okeaniji.

Osnovne grane[uredi | uredi izvor]

Prema prvobitnom predlogu, srednjo-istočno-malajsko-polinežanski jezici se dele na srednjo-malajsko-polinežanske i istočno-malajsko-polinežanske jezike. Međutim, za srednjo-malajsko-polinežanske jezike važi mišljenje da je to zbirni naziv, kojim su obuhvaćene grane koje ne pripadaju istočno-malajsko-polinežanskoj podgrupi, i da oni pre čine jezički kompleks nego jedinstvenu podgrupu.

Srednjo-malajsko-polinežanski jezici možda čine jezički kompleks. Oni nisu dovoljno proučeni, ali izgleda da ne čine koherentnu grupu. Mnoge od predloženih odlika koje određuje srednjo-malajsko-polinežanske jezike ne postoje na rubnim delovima oblasti u kojima se govori ovim jezicima.

Istočno-malajsko-polinežanski jezici su u upotrebi od obala ostrva Halmahera do Okeanije. Ova podgrupa je još uvek kontroverzna, jer je isključivo zasnovana na leksičkim dokazima, bez zajedničkih fonoloških inovacija.^[3] Na suprot tome, validnost dve njene podrgupe, južnohalmahersko-zapadnonovogvinejske i okeanske, potvrđuju fonološke i leksičke inovacije, i opšte su prihvaćene kao validne podgrupe.

Kritika[uredi | uredi izvor]

Srednjo-istočno-malajsko-polinežanske jezike odbacuju kao validnu granu Donahju i Grajms (2008).^[5] Njihov je stav da srednjo-istočno-malajsko-polinežanski jezici čak ne čine ni jezički kompleks. Prema njima, mnoge osobine prisutne u srednjim ili srednjo-istočnim malajsko-polinežanskim jezicima takođe postoje u zapadno-malajsko-polinežanskim, pa čak i u formožanskim jezicima.

Klasifikacija[uredi | uredi izvor]

Srednjo-istočno-malajsko-polinežanski jezici:

Srednjo-malajsko-polinežanski jezici
- Sumbsko–floreški
- Floreško-lembatski
- Selarski
- Kajsko–tanimbarski
- Arujski
- Srednjomolučki
- Timorski (ili timorsko–babarski jezici)
- Koviajski
- Teorsko-kurski
Istočno-malajsko-polinežanski jezici
- Južnohalmahersko-zapadnonovogvinejski
- Okeanski (približno 450 jezika)

Izvori[uredi | uredi izvor]

^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Central–Eastern Malayo-Polynesian”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
^ Blust, Robert (1993). „Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian”. Oceanic Linguistics. 32 (2): 241—293. JSTOR 3623195. doi:10.2307/3623195.
^ ^a ^b Ross, Malcolm (2005), "Some current issues in Austronesian linguistics", in D.T. Tryon, ed., Comparative Austronesian Dictionary, 1, 45–120. Berlin: Mouton de Gruyter.
^ Donohue, M., & Grimes, C. (2008). Yet More on the Position of the Languages of Eastern Indonesia and East Timor. Oceanic Linguistics, 47(1), 114–158.
^ Donohue, Mark; Grimes, Charles E. (2008). „Yet More on the Position of the Languages of Eastern Indonesia and East Timor”. Oceanic Linguistics. 47 (1): 114—158. JSTOR 20172341.

[Glottolog-1] Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Central–Eastern Malayo-Polynesian”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.

[2] Blust, Robert (1993). „Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian”. Oceanic Linguistics. 32 (2): 241—293. JSTOR 3623195. doi:10.2307/3623195.

[#1-3] Ross, Malcolm (2005), "Some current issues in Austronesian linguistics", in D.T. Tryon, ed., Comparative Austronesian Dictionary, 1, 45–120. Berlin: Mouton de Gruyter.

[4] Donohue, M., & Grimes, C. (2008). Yet More on the Position of the Languages of Eastern Indonesia and East Timor. Oceanic Linguistics, 47(1), 114–158.

[5] Donohue, Mark; Grimes, Charles E. (2008). „Yet More on the Position of the Languages of Eastern Indonesia and East Timor”. Oceanic Linguistics. 47 (1): 114—158. JSTOR 20172341.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]