Đorđe Vuković
| Đorđe Vuković | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 27.09.1971. |
| Mesto rođenja | Banja Luka, SFR Jugoslavija |
| Obrazovanje | Doktor političkih nauka, Fakultet političkih nauka Univerziteta u Beogradu |
| Naučni rad | |
| Institucija | Fakultet političkih nauka Univerziteta u Banjoj Luci |
Đorđe Vuković (Banja Luka, 1971) je univerzitetski profesor i srpski književnik, publicista, kolumnista i politikolog. Kao redovni profesor političke teorije zaposlen je na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Banjoj Luci.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 27. septembra 1971. godine u Banjoj Luci, gdje je završio osnovnu i srednju školu. Na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Banjoj Luci diplomirao je žurnalistiku, potom završio magistarske studije iz savremene sociologije i stekao zvanje - magistra socioloških nauka. Na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu februara 2011. godine odbranio je doktorsku disertaciju iz oblasti političke kulture i stekao zvanje - doktora političkih nauka.
Na akademskim studijama prvog, drugog i trećeg ciklusa predaje predmete: Politička kultura i politička antropologija, Politički konflikti, Politička analitika i javno mnjenje, Srpska politička misao, Politički konflikti, Politike svakodnevnog života i Politika u globalizovanom svijetu.
Autor je naučnih knjiga: Ideološki paragrafi medijskog izvještavanja (Banja Luka, 2008), Temelji i razvaline političke kulture (Banja Luka, 2011), Kontekst političke kulture (Banja Luka, 2014), Predstraža slave i plača, srpsko pitanje u BiH prije i poslije Jugoslavije (Beograd-Banja Luka, 2018), Kulturna uporišta politike, koautor (Beograd, 2018), Društvo u sumraku (Sarajevo, 2018), Kontekst političke kulture, dopunjeno i prošireno izdanje (Banja Luka, 2020), Oslonac srpski, ako jednom zaboravimo sebe i nestanemo (Banja Luka, 2022) i Srpska inteligencija između podaništva i otpadništva (2024), naučni ogledi.
Akademska karijera
[uredi | uredi izvor]
Od 2000. godine na Filozofskom fakultetu u Banjoj Luci radio je kao demonstrator, asistent i viši asistent, a potom na Fakultetu političkih nauka biran u nastavnička zvanja docenta i vanrednog profesora. U zvanje redovnog profesora političke teorije izabran je 24. februara 2022. godine. Član je redakcije naučnog časopisa FPN-a Politeia i naučnog vijeća časopisa Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Mostaru. Obavljao je dužnost rukovodioca Katedre za politikologiju i člana Komiteta za etička pitanja Univerziteta u Banjoj Luci.[1] Godine 2015. izabran je u Odbor za političke nauke Akademije nauka i umjetnosti BiH.
Odlukama Nastavno-naučnog vijeća FPN-a Univerziteta u Beogradu godinama je držao gostujuća predavanja na dodiplomskim i postdiplomskim studijama, a u okviru Fondacije dr Zoran Đinđić bio je predavač nekoliko generacija polaznika Regionalne škole političke filozofije.[2] Sarađujući sa Institutom za međunarodnu politiku i privredu iz Beograda, držao je uvodna izlaganja i predstavljao naučne i stručne radove na regionalnim i međunarodnim skupovima.[3] Kao saradnik Instituta za političke studije iz Beograda objavio je naučnu monografiju, nekoliko originalnih naučnih radova i prikaza knjiga u časopisu Nacionalni interes.[4] Učesnik je mnogih naučnih konferencija na prostorima bivše Jugoslavije, recezent brojnih knjiga i naučnih radova više zapaženih autora iz regiona. Jedan je od autora monografije od međunarodnog značaja, objavljenoj u Sjedinjenim Američkim Državama 2016. godine, koja se bavi savremenim nacionalnim identitetima.[5] Bio je nosilac nekoliko naučno-istraživačkih projekata od nacionalnog značaja, od kojih su dva (2023, 2024) realizovana u saradnji sa Univerzitetom iz Novog Sada.[6]
Višegodišnji je predavač na političkim akademijama i školama demokratije Fondacije Friedrich-Ebert-Stiftung, kao i školama integriteta Transparency International u Bosni i Hercegovini. Kao komentor, supervizor i stručni saradnik pomogao je studentima iz Atine, Graca, Padove i nekoliko regionalnih univerzitetskih centara u naučno-istraživačkim projektima i sticanju akademskih zvanja.
Novinarstvo
[uredi | uredi izvor]Novinarstvom je počeo da se bavi početkom devedesetih u čuvenom beogradskom časopisu Student, da bi 1996. godine u rodnoj Banjoj Luci osnovao i postao prvi glavni i odgovorni urednik Banjalučkog univerzitetskog magazina BUM, a 1998. godine pokrenuo i uređivao alternativni magazin Revolt. Pisao je za zagrebačke, sarajevske i beogradske opozicione listove, a nekoliko godina imao redovne kolumne na BIG radiju iz Banje Luke. U izdanju "Besjede" 2004. godine objavio je zbirku kolumni Srpski komarci na Nojevoj barci (U čemu je problem, gospodo?).
Kao urednik i kolumnista radio je u Glasu srpskom, a novinske kolumne pisao za: Novi prelom, Reporter, Banjalučke novine, Euroblic, Nezavisne novine, Fokus, bijeljinski Ekstra magazin, sarajevske Večernje novine, beogradski Princip, NIN i Nedeljnik. Kolumne je pisao i za brojne portale: Etrafika, Buka, Gerila, Frontal, Novi polis i Nova srpska politička misao.
Član Udruženja novinara Republike Srpske postao je 1996. godine. Držao je stručna predavanja na mnogim novinarskim školama i radionicama, bio mentor kasnije brojnim novinarima i urednicima u RS i BiH. Dobitnik je nekoliko priznanja za afirmisanje medijskih sloboda, borbu za novinarsku etiku i demokratska načela. U više navrata predsjedavao je stručnim žirijem za izbor Novinar godine.[7][8][9]
Književnost
[uredi | uredi izvor]Poeziju i kratke priče piše od rane mladosti. Pored pjesama za školske i omladinske časopise, pisao je i za banjalučke rok grupe. Autor je stihova himne Košarkaškog kluba Borac.
Objavio je nekoliko zbirki poezije: Neko tebi sličan (1992), Molitva kamenih usana (1994), Izbeglica iz vremena (1995) i Čovjek nadomak sebe (2016), kao i kratke priče Slepoočnice (1998), sa prevodom na njemački Die Schlafen (2001). Njegove priče recenzirao je srpski istoričar književnosti i književni kritičar, profesor Miroslav Egerić, a preveo poznati srpski književnik češkog porijekla Zlatko Krasni.
Uvršten je u nekoliko antologija nacionalnog i istočnoevropskog književnog stvaralaštva, a pjesme i priče su mu prevođene na slovenački, poljski, engleski i njemački jezik. Objavljivao je u književnim časopisima Putevi, Srpska vila, Zalog, Značenja, Književna Krajina, Album itd. Dobitnik je i nekoliko književnih nagrada. [10]
U Udruženje književnika Republike Srpske primljen je 15. jula 1995. godine, kao najmlađi član. Krajem februara 2023. godine u prepunoj vijećnici Banskog dvora obilježio je tri decenije književnog i umjetničkog stvaralaštva.
Bibliografija
[uredi | uredi izvor]Knjige
[uredi | uredi izvor]- Neko tebi sličan (1992), zbirka pjesama
- Molitva kamenih usana (1994), zbirka pjesama
- Izbeglica iz vremena (1995), zbirka pjesama
- Slepoočnice (1998), kratke priče
- Die Schlafen (2001), kratke priče
- Srpski komarci na Nojevoj barci (2004), radio kolumne
- Ideološki paragrafi medijskog izvještavanja (Banja Luka, 2008), naučna monografija
- Temelji i razvaline političke kulture (Banja Luka, 2011) naučni ogledi
- Kontekst političke kulture (Banja Luka, 2014), naučna monografija
- Čovjek nadomak sebe (2016), zbirka pjesama
- Predstraža slave i plača, srpsko pitanje u BiH prije i poslije Jugoslavije (2018), naučna monografija
- Kulturna uporišta politike, koautor (Beograd, 2018) naučna monografija
- Društvo u sumraku (Sarajevo, 2018) naučni ogledi
- Kontekst političke kulture, dopunjeno i prošireno izdanje (2020), naučna monografija
- Oslonac srpski, ako jednom zaboravimo sebe i nestanemo (Banja Luka, 2022), naučni ogledi
- Srpska inteligencija između podaništva i otpadništva (2024), naučni ogledi
Izbor radova
[uredi | uredi izvor]- Društvo u sumraku
- Dejton, kraj ili povratak političke ravnoteže
- The crucifixion of the national elite
- The Impossible State: National Identities in Bosnia and Herzegovina
- Ratovi sjećanjem u bivšoj Jugoslaviji
- Koliko budućnost Republike Srpske zavisi od „patriotskog čula“ Srbije?
- Naslijeđe mira Bosna i Hercegovina 20 godina poslije Dejtonskog mirovnog sporazuma
- Conflict of a Memory Culture in Western Balkans
Izbor kolumni
[uredi | uredi izvor]- Đorđe Vuković: Ako pokvariš samo jedan šraf u sistemu… Архивирано на сајту Wayback Machine (16. фебруар 2023)
- Na Drini ćuskija
- KOLUMNA: Revizija (s)vijesti
- Potkopavanje prebrojavanjem
- Umovanje smanjenih glava!
- Đorđe Vuković: Vrijeme jazavaca
- Postizborne nejednačine u BiH
- Đorđe Vuković: Izdaja koju će najmudriji prećutati[мртва веза]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Београду, Рачунски центар, Електротехнички факултет, Универзитет у. „проф. др Ђорђе Вуковић”. UNIBL (на језику: српски). Приступљено 2023-02-16.
- ^ „NOVOSTI”. Fondacija Djindjic (на језику: српски). Приступљено 2023-02-16.
- ^ „Институт за међународну политику и привреду” (на језику: српски). 2022-11-02. Приступљено 2023-02-16.
- ^ Degordian (http://www.degordian.com). „Đorđe Vuković”. Institut za političke studije. Приступљено 2023-02-16.
- ^ Savanovic, Aleksandar (2017). „Discretion power: The Constitutional court of Bosnia and Herzegovina as a 'political court'?”. ПОЛИТЕИА. 7 (14): 63—79. ISSN 2232-9641. doi:10.5937/politeia0-15661.
- ^ Београду, Рачунски центар, Електротехнички факултет, Универзитет у. „проф. др Ђорђе Вуковић”. UNIBL (на језику: српски). Приступљено 2024-11-01.
- ^ „Vladimir Kovačević izabran za NOVINARA GODINE”. Srpskainfo (на језику: српски). Приступљено 2023-02-16.
- ^ „Klub novinara Banjaluka: Danina Milaković – novinar godine” (на језику: бошњачки). Приступљено 2023-02-16.
- ^ Srna (2018-05-23). „Ognjenu Matavulju priznanje "Novinar godine"”. Nezavisne novine (на језику: српски). Приступљено 2023-02-16.
- ^ Banjaluka.com (2014-02-20). „Promovisan novi književni časopis: "Prijedorski potpis"”. Banjaluka (на језику: бошњачки). Приступљено 2023-02-16.