Đorđe Ivković
Đorđe Ivković | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1856. |
| Datum smrti | 31. mart 1920. |
Đorđe Ivković (Sombor, 21. novembar 1856 — Novi Sad, 31. mart 1920) je bio srpski štampar, knjižar i izdavač.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nakon osnovne škole i dva razreda gimnazije bio je dve godine praktikant i godinu dana pomoćnik u manufakturnoj trgovini Svetozara Jagerovića u Somboru. Potom je prešao u knjižaru braće Popović u Novom Sadu i nakon godinu i po dana proizveden je u putnika prodavca. Vrlo je uspešno šest godina prodavao srpske knjige, crkvene utvari i istorijske slike po Bačkoj, Banatu, Baranji, Sremu, Slavoniji, Dalmaciji i Crnoj Gori. Nakon okupacije BiH od strane Austrougarske 1878. godine uhapšen je u Petrinji i bio je u zatvoru tri meseca. Nakon izlaska iz zatvora nastavio je da širi srpsku knjigu i da sakuplja članove Matice srpske i drugih srpskih ustanova. Kao ortak u knjižari Luke Jocića nastavio je posao narednih 12 godina zalazeći u najudaljenija sela.
Od svog kuma Arse Pajevića kupio je 1895. štampariju koja je imala kontinuitet od Emanuila Jankovića (1789). Štampariju je preselio 1899. u svoju kuću u Dunavskoj ulici. Do 1908. uspeo je da štamparija postane sa 18 radnika najveća u Bačkoj, da otvori knjigoveznicu i papirnicu. Kapacitet štamparije uvećao je toliko da su se u njoj povremeno ili stalno štampali mnogi listovi i kalendari (Branik, Naše doba, Rad, Dobrotvor, Srpstvo, Glas istine, Ženski svet, Baštovan, Naš vrt, Vrač pogađač, Srpski magazin, Kalendar Matice srpske, Miletić itd.), udžbenici i Knjige za narod Matice srpske. Štamparski posao uvećao je sklapanjem ugovora sa opštinama o štampanju administrativnih obrazaca. Za ovaj posao nabavio je nove moderne mašine. Bavio se i izdavaštvom objavljujući zbornike zakona, verske knjige i udžbenike, knjige iz poljoprivrede, ali i muzikalije, koje je nastavio da izdaje i sin Arsa, i književna dela.
Bio je član više nacionalnih organizacija, dobrotvor Novosadske trgovačke omladine, član više predstavničkih delegacija, sakupljao je priloge za Srpsku narodnu odbranu i 1914. bio među prvima interniran na šest nedelja.
Bio oženjen Darinkom, ćerkom novosadskog trgovca Đure Vulpea, sa kojom je imao sinove Đorđa i Arsu, koji je nasledio štampariju, knjigoveznicu i papirnicu, i kćeri Sofiju i Ankicu.[1]
Umro je u Novom Sadu i sahranjen je na Uspenskom groblju.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpski biografski rečnik knjiga 4, I-Ka. Novi Sad: Matica srpska. 2009.
- ^ „Spisak zaštićenih grobnih mesta Uspensko groblje” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 03. 09. 2018. g.
